Η καταστροφική πρόωρη προθέρμανση

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Τελικά ο δήμαρχος της Λευκάδας είναι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος από πολλές απόψεις: Πρώτα απ΄ όλα γιατί ακύρωσε την ισχύ της παροιμίας που λέει πως όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Και όχι μόνο την ακύρωσε, αλλά την αντέστρεψε κιόλας! Έτσι είδαμε πως απ΄ τον τσακωμό των βουβαλιών, όχι μόνο δεν την πλήρωσαν τα «βατράχια», αλλά τα είδαμε να βγαίνουν στο προσκήνιο και μάλιστα σε ρόλους που δεν τους είχαν καν ονειρευτεί, ούτε στις πλέον θερμές θερινές νύχτες!

Δεύτερον γιατί είναι ο πρώτος (και μάλλον θα παραμείνει κι ο μόνος) δήμαρχος Λευκάδας πενταετούς θητείας, η οποία μάλιστα κατά πως φαίνεται θα επεκταθεί κατά τέσσερις μήνες ακόμη, αν οι εκλογές αντί για τον Μάη γίνουν τον Οκτώβρη του 2019 όπως έντονα ακούγεται.

Περιβαλλόμενος με τόση εύνοια της τύχης λοιπόν ο αιρετός, φαίνεται πως γλυκάθηκε για τα καλά στην καρέκλα κι ότι δεν ήταν μόνο λόγια η προ καιρού δήλωσή του, πως θα είναι ξανά υποψήφιος για την θέση! Και θα λέγαμε πως όχι μόνο θα είναι ξανά υποψήφιος, αλλά, όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο, μάλλον πιστεύει κιόλας πως το όνειρο (της επανεκλογής του) μπορεί να επαναληφθεί!

Μόνο που στην κάψα του επάνω, βιάστηκε νομίζουμε να ξεκινήσει το σχετικό ζέσταμα, παρότι μας χωρίζουν ακόμη τουλάχιστον δεκαπέντε (αν όχι δεκαεννιά) μήνες απ΄ τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Έμπλεος αισιοδοξίας -αλλά και άγχους- λοιπόν, έχει ξαμοληθεί ο αιρετός σε μια ξέφρενη επικοινωνιακή επίθεση τελευταία, με καταιγισμό δελτίων τύπου, φωτογραφιών και άλλων συναφών επικοινωνιακών τερτιπίων, με τα οποία νομίζει πως θα καλύψει την τραγική αποτυχία του σε όλους τους τομείς. Αιχμή του επικοινωνιακού δόρατός του, είναι η φάμπρικα των «λαϊκών συνελεύσεων» που στήνει μετά συνεργατών και φίλων, απ΄ τις οποίες βέβαια οι απλοί πολίτες απέχουν επιδεικτικά, μετά την πρώτη(και τελευταία) τέτοια «συνέλευση» που είχε κάνει προ διετίας και βάλε, στην πόλη της Λευκάδας…

Έτσι μετά την πρόσφατη «λαϊκή συνέλευση» στην Λυγιά που κοινοποίησε προς όλα τα μέσα,  άρχισε να διαλαλεί με κάθε τρόπο και την επερχόμενη μεθαυριανή δημόσια «λογοδοσία»  του, η οποία μάλιστα θα μεταδοθεί ζωντανά κι απ΄ το δημοτικό ραδιόφωνο της Καρυάς, (αντίθετα βέβαια με τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, τις οποίες επειδή  προφανώς αδυνατεί να μεταδώσει ο σταθμός, ο δήμαρχος παραχώρησε το «φιλέτο» σε ιδιωτικό ραδιοσταθμό…)

Τώρα τι σκοπεύει να πει σ΄ αυτή τη λογοδοσία ο αιρετός, είναι όντως ένας πολύ δύσκολος γρίφος…  Γιατί με δεδομένη την διαπιστωμένη διάχυτη απογοήτευση και ενίοτε αγανάκτηση της Λευκαδίτικης κοινωνίας για τα πεπραγμένα και την ανεπάρκεια της διοίκησής  του να διαχειριστεί αποδεκτά έστω και ένα πρόβλημα, αναμφίβολα χρειάζεται πολύ θάρρος (ή ακόμη περισσότερη άγνοια), για να σταθεί απέναντι σε δημότες, ακόμη και «δικούς» του!

Εμείς πάντως δεν σκοπεύουμε να του ασκήσουμε κριτική, ούτε για την έλλειψη έργου, ούτε για την τραγική  ανεπάρκειά του στην διαχείριση των προβλημάτων της καθημερινότητας, ούτε καν για το γνωστό κουσούρι του, να θέτει εαυτόν υπεράνω των νόμων και να τον εξαιρεί απ΄ την εφαρμογή τους! Θα επικεντρωθούμε όμως σε τρία πολύ συγκεκριμένα γεγονότα, τα οποία επειδή εκτός από αρνητικά, είναι και πρωτόγνωρα για τοπικό άρχοντα, προφανώς τον χαρακτηρίζουν:

Το πρώτο είναι πως απ΄ την στιγμή που όλοι οι συνάδελφοί του αιρετοί -κι όχι μόνον οι δήμαρχοι-  διαχρονικά ανεβοκατεβαίνουν στα υπουργεία προσπαθώντας να εξασφαλίσουν και να προωθήσουν κάποιο έργο για τον τόπο τους, ο δήμαρχος Λευκάδας καταγράφηκε σαν ο μοναδικός αιρετός που ανεβοκατέβαινε σε υπουργείο για να τορπιλίσει -και τελικά να ακυρώσει- το έργο της υποθαλάσσιας  ζεύξης του νησιού μας, που μετά από συζητήσεις και προσπάθειες (πολλών ανθρώπων) επί τριάντα χρόνια, είχε επιτέλους δρομολογηθεί να ξεκινήσει!

Και μόνο γι αυτό το κατόρθωμά του θα πρέπει να γραφεί στο βιβλίο Γκίνες ο αιρετός! Πόσω μάλλον που με την δράση του αυτή, πέτυχε και μια άλλη πλην σοβαρή «παράπλευρη απώλεια»: Κατάφερε να ακυρώσει κατά πολύ και το πανάκριβο έργο διάνοιξης και εκβάθυνσης της διώρυγας (ή του διαύλου, όπως λαθεμένα επιμένουν να την αποκαλούν πολύς κόσμος αλλά και οι υπηρεσίες!), εφόσον η εκβάθυνση του τμήματος απ΄ την πλωτή γέφυρα μέχρι την Μαρίνα Λευκάδας δεν έγινε, αφού ήταν κομμάτι του έργου της ζεύξης και της κατασκευής των θέσεων για τα μέγκα γιώτς… Μ΄ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, πέτυχε δηλαδή ο δήμαρχος!

Το δεύτερο ήταν λιγότερο εντυπωσιακό αλλά εξίσου πρωτόγνωρο και καθοριστικό σαν πρακτική «πολιτικού»: Έχουμε δει αρκετούς αιρετούς να έχουν και να διατηρούν για ευνόητους λόγους  ιδιαίτερες επαφές και στενές σχέσεις με κάποια ΜΜΕ. Αιρετό όμως που να κάνει δημόσια κριτική δήλωση σε μια δικαστική απόφαση, στα πλαίσια οργανωμένης αντίδρασης δημοσιογράφου για την καταδίκη της, ομολογούμε πως δεν είχαμε ξαναδεί!

Το τρίτο έχει ομοιότητα αλλά και συγγένεια με το δεύτερο, μόνο που αυτό είναι ακόμα χειρότερο για τον αιρετό: Γιατί ξέραμε πως οι στοιχειωδώς φρόνιμοι πολιτικοί αποφεύγουν να εμπλέκονται ενεργά σε  δικαστικές διενέξεις ιδιωτών, πολύ δε περισσότερο όταν οι αντίδικοι είναι άνθρωποι των ΜΜΕ και οι δικαστικές διαμάχες τους προέρχονται από αυτήν ακριβώς την ιδιότητά τους. Για να φθάσει λοιπόν ένας δήμαρχος (να παίρνει μαζί και τους βοηθούς του) και όχι μόνο να καταθέτει σαν μάρτυρας, αλλά και με σαφήνεια να ξεπερνά τα όρια της ψευδομαρτυρίας εναντίον κάποιου, είτε επειδή αυτός του ασκεί κριτική, είτε επειδή θέλει να «πουλήσει» εκδούλευση στο μέσο, είτε και τα δυο, αυτό ουδόλως περιέχεται στο εγχειρίδιο του καλού -και έξυπνου- πολιτικού! Αν μάλιστα πούμε πως τόσο η δεύτερη όσο και η τρίτη περίπτωση αφορούν το ίδιο ΜΜΕ, τότε μάλλον δικαιολογημένα θα μπορούσε κάποιος  να τον παρεξηγήσει και να τον θεωρήσει σαν την περήφανη «ουρά» του μέσου…

Θα κλείσουμε το άρθρο θυμίζοντας έναν χρυσό κανόνα που ισχύει για όλους τους αγωνιζόμενους (αθλητές και πολιτικούς) και  για όλους τους αγώνες: Η σωστή προπόνηση, ο νηφάλιος σχεδιασμός και η ενδεικνυόμενη αγωνιστική τακτική είναι απολύτως καθοριστικά στοιχεία για την κατάληξη του κάθε αγώνα, είτε αυτός είναι αθλητικός είτε πολιτικός. Χωρίς τον έλεγχο των κρίσιμων αυτών στοιχείων, η νίκη παραμένει στην σφαίρα της ονείρωξης. Γιατί τόσο ο αθλητής όσο κι ο πολιτικός αν ξεκινήσουν αγχωμένα, βιαστικά και πρόωρα «καίγονται» και ξεμένουν από δυνάμεις στα μισά. Πόσω μάλλον αν απ΄την φύση τους αυτοί είναι και λίγο «αχαμνοί»…