Στα κεραμίδια!

Άρθρο του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Μπήκαμε στην τελική προεκλογική ευθεία και το θερμόμετρο της αντιπαράθεσης έχει χτυπήσει κόκκινο, περισσότερο από κάθε άλλη αντίστοιχη προεκλογική περίοδο του παρελθόντος. Και συνειδητά «ξέχασα» να βάλω τον προσδιορισμό «πολιτικό» πριν απ’ τη λέξη «θερμόμετρο», γιατί αντίθετα με τα μέχρι σήμερα καθιερωμένα, η αντιπαράθεση έχει ξεφύγει κατά πολύ απ’ την πολιτική της διάσταση κι έχει εκτραπεί από ορισμένους, ανεξέλεγκτα θα έλεγα, σε εμπαθείς προσωπικές επιθέσεις!

Κάποιοι απ’ τους χθεσινούς «μικρούς» συνεταίρους της πολιτικής μας ανθρωπογεωγραφίας, που λόγω της συγκυρίας τους προέκυψε πρόωρη ανάπτυξη, χωρίς προφανώς να την αξίζουν, αδυνατώντας να την διαχειριστούν ανέβηκαν στα κεραμίδια και μεθυσμένοι απ’ τον αντικατοπτρισμό της εξουσίας που νομίζουν πως είναι μπροστά τους, καταγγέλλουν και απειλούν, εξακοντίζοντας μύδρους και λάσπη επί δικαίων και αδίκων!

Λένε πως για να γνωρίσεις πραγματικά έναν άνθρωπο πρέπει να του δώσεις εξουσία. Αυτοί εδώ όμως απέδειξαν πως μπορεί να συμβεί ακριβώς το ίδιο, ακόμη κι αν κάποιοι νομίζουν πως βρίσκονται στο κατώφλι της εξουσίας!

Αυτό όμως αποτελεί και το κύκνειο άσμα τους. Γιατί τότε είναι που -ευτυχώς- η κοινωνία αφυπνίζεται απότομα και συνειδητοποιώντας έντρομη το λάθος που παρά λίγο να κάνει, αποκαθιστά τα πράγματα κι έτσι αποφεύγει τον κίνδυνο. Γιατί επί τέλους αντιλαμβάνεται πως καλή μπορεί να είναι ενίοτε η καταγγελία κι η «ανατροπή», όμως με την απαξίωση των πάντων, την υπερβολή, τη μισαλλοδοξία και την εμπάθεια να υποκαθιστούν τη γνώση, την επάρκεια, την ικανότητα και προ παντός την σοβαρότητα, όχι μόνο δεν πάμε μπροστά, αλλά είναι απολύτως βέβαιο πως θα βουλιάξουμε…

Ας αφήσουμε λοιπόν τους «τσαντισμένους» επίδοξους επιβήτορες της εξουσίας στα κεραμίδια που επέλεξαν να είναι, συνιστώντας τους απλά να προσέχουν, γιατί έτσι και πέσουν από κει πάνω,το πιθανότερο είναι να βαρέσουν άσχημα και να συνειδητοποιήσουμε πως τούτη την Κυριακή πρέπει να πάρουμε μια πολύ σημαντική απόφαση, απ’ την οποία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό τόσο η καθημερινότητά μας για τα επόμενα πέντε χρόνια, όσο και η πορεία που θα ακολουθήσουμε σαν τόπος στο μέλλον γενικότερα. Ο θυμός και η διαμαρτυρία, παρότι σε περιόδους κρίσης είναι και αναμενόμενα και δικαιολογημένα συναισθήματα, δεν παύουν να είναι οι πιο ακατάλληλοι σύμβουλοι για να μας βοηθήσουν να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Και το χειρότερο είναι πως όχι μόνο δεν λύνουν, αλλά δυστυχώς, πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα…