Μάθημα περί διαβάσεων και άλλων δυσνόητων εννοιών

         της Ιρίνης Περδικάρη

Καλημέρα όμορφοι άνθρωποι!

Σήμερα σας έχω ενα μαθηματάκι. Για τους φίλους και φίλες οδηγούς, μιας και όταν εκπαιδευόντουσαν για το πολυπόθητο δίπλωμα, απουσίαζαν σε εκείνη την ενότητα.

Λοιπόν ξεκινάμε.

Η λέξη είναι ΔΙΑΒΑΣΗ. Εκείνες οι πλατιές γραμμούλες στο δρόμο που μας ενημερώνουν οτι κόβουμε ταχύτητα για να περάσει ο πεζός.

Πάμε.

Διάβαση.

Δου και ι και α, ΔΙΑ. Βου και α, ΒΑ. Σι και η, ΣΗ.

Όλο μαζί Δια-βα-ση! ΔΙΑΒΑΣΗ.

Που σημαίνει φίλε, φίλη οδηγάρα ό,τι όταν δεις άνθρωπο ή ζώο πάνω της σταματάς. Δεν κορνάρεις δέκα μέτρα πριν να σού αδειάσει το τοπίο ούτε κυρίως με βροχή τον γράφεις εις τα υποδήματα σου και τον αφήνεις να περιμένει. Γιατί φίλε μου ειναι λανθασμένη η νοοτροπία που έχεις κολλήσει πανω στο νόμο, ό,τι οι δρόμοι είναι δικοί σου και οι υπόλοιποι στη δικη σου ομηρία.

Βέβαια δεν σε αδικώ γιατί απο τους αρμόδιους φορείς δεν υπαρχει διάθεση να σε παροτρύνουν να σεβαστείς τη ζωή σου και τις ζωές των άλλων. Γιατί φίλε, φίλη μου το πρόστιμο για τη ζώνη και το κρανος, μια φορά στο τόσο, δεν επαρκεί. Ενώ αν σας σταματούσαν ολους καθε μερα και σας έλεγαν για ζώνη, κρανος και διαβάσεις, θα τέντωναν τα νεύρα σας και εντελώς μηχανικά θα το κάνατε. Και ίσως καποια στιγμή συνειδητοποιούσατε ότι το τιμόνι δεν είναι μαγκιά και ρώσικη ρουλέτα και ότι η ζωή σου ειναι ανεκτίμητη, όχι ένα ματσο λαμαρίνες και ρόδες.

Σεβάσου για να σε σεβαστούν.

Αυτά. Φιλιά. Και αν κάπου διασταυρωθούν οι δρόμοι μας και με αφήσεις να περάσω, το χέρι μου δεν θα δείχνει μούτζα αλλά χαιρετισμό με αγάπη.