Μια ήττα με …ονοματεπώνυμο

Μια ήττα με …ονοματεπώνυμο

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Είναι γνωστό πως ενώ η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, η ήττα μένει κατά κανόνα ορφανή, για να μην την πω «μούλα», όπως αποκαλούνταν κάποτε τα νόθα τέκνα αγνώστου πατρός…  Όλοι οι κανόνες όμως επιβεβαιώνονται απ΄ τις εξαιρέσεις τους. Και η ήττα της Φώφης στον Δήμο Λευκάδας δείχνει να είναι μια τέτοια εξαίρεση, αν και μου κάνει μεγάλη εντύπωση που κανένας δεν αναρωτιέται για τον πατέρα της! Ούτε  γνωστός και με ονοματεπώνυμο να ήτανε…

Μιλήσαμε  πριν για ήττα, όμως φοβάμαι πως είμαστε εξαιρετικά επιεικείς μ΄ αυτό τον χαρακτηρισμό. Γιατί όταν η διαφορά του  +17.36%  πανελλαδικά αντιστρέφεται σε -7.7%  στον Δήμο Λευκάδας, τότε η πραγματική διαφορά για τη Λευκάδα ανεβαίνει στο 25,06% και η ήττα πλέον προβιβάζεται σε …συντριβή! Κι όταν από πάνω ενσκήπτει κι εκείνο το εξωπραγματικό +75,39% της διαφοράς απ΄ το διπλανό Μεγανήσι, (ούτε βαλτό να ήτανε για να εκθέσει πρόσωπα και υπολήψεις),  τότε σκέφτεται κανείς πως δίχως άλλο πρόκειται για φάρσα της Ειμαρμένης, που σκοπό έχει να τελειώσει στην γέννησή της κάθε απόπειρα κατασκευής δικαιολογίας και κάθε προϋπάρχουσα ονείρωξη…

Όμως ουδέν κακόν αμιγές καλού! Γιατί το μέγεθος της συντριβής στην πόλη, απάλλαξε κάποιους άσπονδους φίλους κάποιων,  ν΄ αναφερθούν με καγχασμούς στην «προοδευτικότητα» και τα «κεντροαριστερής απόχρωσης φρονήματα» κάποιων «δημοκρατικών» ψηφοφόρων που θεάθηκαν στις ουρές και στις κάλπες, για τους οποίους ορκίζονται πως είναι τόσο φίλοι του χώρου, που θεωρούν   βέβαιο πως ξέπλυναν τα χέρια τους με γαλάζιο (κυρίως) αλλά και ροζ μπενταντίν μόλις γύρισαν στα σπίτια τους, προκειμένου ν΄ αποβάλουν την αποφορά των ψηφοδελτίων που έπιασαν λίγο πριν. Φανταστείτε δηλαδή τι θα συνέβαινε αν έλλειπαν κι αυτοί…

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι πιο ψαγμένοι συμπολίτες μας που μιλάνε για κρύα πιάτα και πως αυτό δεν ήταν παρά το ορεκτικό ενός δείπνου με πολλή συνέχεια… Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη (περί συνέχειας) γιατί φρονώ πως μετά το συγκεκριμένο ορντέβρ κανένας συνδαιτυμόνας δεν θα αποφασίσει να καθίσει σε τέτοιο τραπέζι, με τόσο κρύο μενού, όσο πεινασμένος και να είναι…

Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο η ακόρεστη πείνα και η μωροφιλοδοξία του κι επειδή  αυτό το σενάριο χρειάζεται  περισσότερη κουβέντα, θα είναι το θέμα ενός επόμενου άρθρου μας.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *