Κάτι μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας-του Ηλία Τσάκαλου

Του ΗΛΙΑ ΤΣΑΚΑΛΟΥ

Θα σας πω μια ιστορία που δεν είναι αληθινή, μα δεν είναι και ψεύτικη, που δεν είναι  ψεύτικη, μα δεν είναι και αληθινή, που δεν λέει παραμύθια, αλλά είναι ένα παραμύθι, που δεν είναι του παρελθόντος, αλλά είναι του παρόντος, που δεν είναι του παρόντος, αλλά είναι του μέλλοντος που δεν είναι του μέλλοντος, αλλά είναι του παρόντος παρακαλώ.

Να λοιπόν η ιστορία μου.

Όταν επέστρεψε από την θάλασσα των Σαργασσών ο Καπετάν  Φασαρίας  το τρικάταρτο καράβι του το έδεσε στο Λιβάδι της Καρυάς προς το Πλατσ΄τομήτικο  εκεί πρόπια στους Μάρκους που τότε ήταν ένα όμορφο  παραθαλάσσιο παβέτζο. Έριξε κάβο και τον έδεσε μια μαϊμού που γυρνούσε ανάμεσα στα σπαρμένα λαθύρια.

-Τι Θέλεις εδώ καλέ μου άνθρωπε , είπε η μαϊμού.

-Έμαθα πως πλακωθήκανε οι Καρσάνοι και ήρτα να τους χωρίσω.

-Μπελιάδες χαλεύεις κι αφού τους χαλεύεις άει να πας να τους βρεις.

-Γιατί τσακώνονται;

-Τσακώνονται για τον γιατρό που  ΄γαίνει τις πληγές και φκιάνει τα σπασίματα στα Πλατύστομα. Έτσι λένε.

-Καλά είναι είπε ο καπετάν Φασαρίας ευκαιρία είναι να βρω τσούρμο να πάω ταξίδι στο πέλαγο του παρελθόντος απ΄ όπου ξεμπαρκάρισα.

Κι ύστερα έπιασε το παλιό δρόμο για τον προορισμό του. Ότι έφτασε  ένα τσιγάρο δρόμο απ΄το Φεγγαράκι  να σου και ρχονόντανε απ΄ την άλλη μεριά μια  κοντή, χοντρή γυναίκα με τις φουστάνες της να ανεμίζουν που σαν τον είδε έσαξε το κεφαλοπάνι της για να χωρίζει ότι βλέπει.

-Καλημέρα ορέ παιδί , του είπε

-καλημέρα και της αφεντιά σου κυρά νουνά, απάντησε ο καλός σου ο καπετάν Φασαρίας.

-Τι καλό σε φέρνει στον τόπο μας;

-ήρτα να δω και να μάθω.

-Α κατάλαβα  είσαι κι εσύ από κεινούς που γράφουν στις ΄φημερίδες;

-Μπα κυρούλα μου καπετάνιος είμαι κι άραξα το παπόρι μου στους Μάρκους.

-Κατάλαβα τώρα ήρτες να μάθεις κι έπεσες απάν΄ στην περίπτωση εγώ είμαι  η ΄φημερίδα της καραμπάμ  κουτσομόλας  της Κατούνας, Καρυάς και απανταχού κοτσομπόλων. Δεν είμαι από δω, αλλά ξέρω όσα χρειάζεται για να μείνω εδώ. Πως είσαι εδώ, το έμαθα, πως ήρτες εδώ, το ξέρω, το τι χαλεύεις εδώ, μου τα πανε .

-Είσαι μα είσαι μια καραμπάμ κουτσομπόλα που δεν σε πιάνει κανένας.

Κοντοστάθηκε τον κοίταξε και του είπε

-Από δω και πέρα σε βαφτίζω, δεν θα είσαι  καπετάνιος, δεν θα ταξιδεύεις στον ωκεανό θα είσαι ο ΆΣΧΕΤΟΣ. Θα γράφεις άσχετα και θα φωνάζεις στον βρόντο. Δεν γεννήθηκες για να κάνεις τις δουλειές σου, αλλά φασαρία και τι φασαρία άσχετη με το θέμα. Εμείς οι άλλοι θα κάνουμε  ότι κάναμε κι εσύ μπουκάλα θα γυρνάς τον κόσμο και θα λες πως  είσαι ασχετος και άχρηστος για μας που φανερά και κρυφά κυβερνάμε τον κόσμο. Αν κατάλαβες  καπετάνιο το θέμα είναι η κονόμα κι εσύ είσαι και σ΄ αυτό άσχετος. Μα ντιπ άσχετος.

Ο καπετάν Φασαρίας χαμογέλασε με εκείνο το χαμόγελο που το σκεπάζει μουστάκι  που ότι παίρνει να γκριζάρει , χάϊδεψε με τον χαρακτηριστικό τρόπο του το πηγούνι του ,χαμογέλασε ξανά και  απάντησε.

-Εγώ μαντάμ(είναι και ευγενής καπετάνιος παρόλο που δεν φημίζονται οι ναυτικοί  για ευγένειες) δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι άσχετος πιθανόν να είμαι βλάκας  γιατί έρχομαι από  νερό που κουνιέται, αλλά  για πες μου  πιο δρόμο θα πιάσω κατά τα Πλατύστομα που είναι ο γιατρός που ΄γαίνει τις πληγιές των ανθρώπων με δεκότα και αφοξυλιές;  Μου είπαν να τον επισκεφτώ γιατί γίνεται μεγάλος ντόρος  και εγώ όπως ξέρεις  κυρά  κουτσομπόλα  δεν μπορώ να λείψω από τέτοια  πανηγύρια.

Η μαντάμ  αμόλησε ένα πόρδο θερίο κι αποκοντά του απάντησε

-έχεις δικά σου κέρατα να γελάσεις  κύριε.

-μα μαντάμ

-αυτό που σου λέω. Να κοιτάξει ο καθένας τα δικά του κέρατα.

-Μα εγώ φασαρία ψάχνω τα κέρατα τα ψάχνουν άλλοι  που ξέρουν από κέρατα.

-αρκετά σε έβαλα από κουβέντα . τα υπόλοιπα θα τα πούμε στο Κριτσιονάλε για να μάθεις.

Ο Καπετάν Φασαρίας αμέσως έπιασε χαρτί και μολύβι κι άρχισε να αραδιάζει τα κέρατα, όπως  τα διάβασε στις εφημερίδες.

Σκέψου να μην ήταν άσχετος  τι θα είχε γίνει  . Πρώτα-πρώτα δεν θα άραζε το καράβι, ύστερα δεν το έδενε η μαϊμού, αποκοντά δεν θα έβρισκε την  εφημερίδα  της καραμπάμ κουτσομόλας  και στον πάτο- πάτο δεν θα πήγαινε κατά τα Πλατύστομα να  μάθει γιατί γίνεται φασαρία για τον πρακτικό γιατρό που δεν βάνει γύψο στα σπασίματα αλλά αφοξυλιές.

Αυτά και σ΄ άλλα με γεια σας.

Καληνύχτα κοινωνία  μια και κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου και καλά κάνεις.