του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ
Είναι κοινή η διαπίστωση πως φέτος τα τροχαία ατυχήματα στον μικρό μας τόπο ξεπέρασαν κατά πολύ κάθε προηγούμενο. Πέντε με δέκα τροχαία ατυχήματα την εβδομάδα, είναι ομολογουμένως ένας βαρύτατος φόρος αίματος και χρήματος, για έναν τόπο που οι μόνιμοι κάτοικοί του ίσα που ξεπερνούν τις είκοσι χιλιάδες ψυχές! Και συγκρινόμενα με τον πανελλαδικό μέσο όρο -λαβαίνοντας πάντα υπ’ όψιν τα πληθυσμιακά δεδομένα- αποτελούν για μας μια θλιβερή πρωτιά που οφείλει να μας ανησυχήσει και συνάμα να μας προβληματίσει σοβαρά!
Ένα άλλο αξιοπερίεργο στοιχείο που επίσης πρέπει να μας προβληματίσει, είναι ότι τα βαριά τροχαία ατυχήματα στον τόπο μας συμβαίνουν συχνότερα μέσα στον αστικό οδικό ιστό παρά εκτός πόλης, όπου υποτίθεται πως αραιώνει η σήμανση, λιγοστεύουν τα εμπόδια και αναπτύσσονται υψηλότερες ταχύτητες…
Σαν τέτοιο κομμάτι (και δεύτερο σε επικινδυνότητα και σε παραγωγικότητα ατυχημάτων ) καταγράφεται εκείνο του δρόμου Λυγιάς-Καρυωτών, με τα «οχυρωματικά έργα» του τελευταίου αιρετού νομάρχη και προτελευταίου δημάρχου, όπως έχουν επικρατήσει να λέγονται, απ’ τα οποία “οχυρωματικά” η πλειοψηφία των οδηγών που διέρχονται για πρώτη φορά, διαπιστωμένα ..σταυροκοπιέται με απορία, αδυνατώντας να συλλάβει και να κατανοήσει τόσο την μεγαλοφυή έμπνευση, όσο και την σχεδιαστική δεινότητα του δημιουργού τους!
Όμως ας περιοριστούμε σε πιο πεζά (και χειροπιαστά) πράγματα και ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε με πρακτικό τρόπο το γαϊτανάκι των τραυματισμών (και ενίοτε του θανάτου που έχει απορφανίσει τόσες οικογένειες) κι έχει αφήσει με προβλήματα αναπηρίας συμπατριώτες κι επισκέπτες μας..
Το μακράν πιο επικίνδυνο σημείο στην πόλη μας βέβαια, όπου έχουν συμβεί και τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα, είναι η διασταύρωση της οδού Αναπαύσεων με την οδό Φιλοσόφων, στην ΒΔ γωνία του Νεκροταφείου της Λευκάδας.
Επειδή δεν πιστεύω πως η ύπαρξη του Νεκροταφείου εκεί μπορεί να έχει οποιαδήποτε ανάμιξη στην …επικινδυνότητα τη διασταύρωσης, παρατήρησα με προσοχή τα χαρακτηριστικά της, κάτι που υποθέτω πως ασφαλώς θα έχουν κάνει και οι αρμόδιοι για το πρόβλημα δημοτικοί μας άρχοντες…
Πρόκειται λοιπόν για μια διασταύρωση που πρώτα απ’ όλα, τουλάχιστον το καλοκαίρι, εμφανίζει τον μεγαλύτερο ίσως κυκλοφοριακό φόρτο του νησιού, αφού την μεν «Αναπαύσεως» χρησιμοποιούν όσοι πηγαινοέρχονται σε Νεκροταφείο, Απόλπαινα, Φανερωμένη, Τσουκαλάδες, Καλαμίτσι, αλλά και στους διάσημους κολυμβητικούς προορισμούς Πευκούλια, Αγ. Νικήτα, Κάθισμα, αλλά και στις μακρινότερες διάσημες παραλίες της δυτικής Λευκάδας, την δε «Φιλοσόφων» χρησιμοποιούν υποχρεωτικά όλα τα φορτηγά που μπαινοβγαίνουν στο νησί, μαζί βέβαια με πολλά απ’ τα άλλα μικρότερα αυτοκίνητα, τροχόσπιτα κ.λ.π. που κάνουν το ίδιο.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να είναι κανείς εξειδικευμένος πολεοδόμος για να αντιληφθεί ότι σε κείνο το σημείο, (αλλά και σε αρκετές άλλες επικίνδυνες διασταυρώσεις, που λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε), είναι επείγουσα ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα που θα λύσουν ή που θα περιορίσουν έστω το πρόβλημα. Και αυτά δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, παρά είτε η κατασκευή κυκλικών κόμβων, είτε η τοποθέτηση πλήρους συνδυασμού φαναριών, τα οποία θα λειτουργούν (τουλάχιστον κατά την θερινή περίοδο) συνεχώς, ημέρα και νύχτα!
Στοιχηματίζω βέβαια πως η δημοτική μας Αρχή, η οποία στο μόνο που διακρίνεται είναι να εφευρίσκει δικαιολογίες για να μην καταπιάνεται με τίποτε, θα επικαλεστεί πως είναι δύσκολα, πως χρειάζονται μελέτες κι ένα κάρο εγκρίσεις, πως αυτές οι δουλειές χρειάζονται κάποιο πρόγραμμα για να χρηματοδοτηθούν (που ποτέ δεν υπάρχει) και άλλα τέτοια φοβερά και τραγικά εμπόδια που αποτελούν ανυπέρβλητα εμπόδια στο να δώσουν λύση. Κι όπως κατά κόρον το συνηθίζει, θα ρίξει το ανάθεμα και θα κατονομάσει σαν φταίχτες την οικονομική κρίση, την γραφειοκρατία, το υπουργείο, την αποκεντρωμένη και τον …Χατζηπετρή. Οι μόνοι βέβαια που ποτέ δεν φταίνε είναι οι ίδιοι…
Ξεχνούν όμως οι αγαπητοί μας τοπικοί άρχοντες, πως το καθοριστικό σημείο που κρίνεται κάθε αιρετός είναι η ικανότητά του να ξεπερνά τα εμπόδια και να λειτουργεί βρίσκοντας λύσεις στο υφιστάμενο -και ενίοτε πραγματικά δύσκολο- περιβάλλον. Άλλωστε όσοι δήμαρχοι και λοιποί αιρετοί (σε άλλους τόπους) διακρίνονται, το καταφέρνουν εξ αιτίας της ικανότητάς τους να ξεπερνούν τις δυσκολίες, αφού κι εκείνοι λειτουργούν στο ίδιο γραφειοκρατικό περιβάλλον κι αντιμετωπίζουν τα ίδια ακριβώς εμπόδια…
Για να επανέλθουμε όμως σ΄ εμάς τους απλούς δημότες, η μόνη μας επιλογή τελικά αυτοπροστασίας που μας μένει, είναι να μην κυκλοφορούμε εποχούμενοι καθόλου το καλοκαίρι! Και όταν προκύπτει τέτοια ανάγκη, να το κάνουμε με τα πόδια, με φειδώ και με πολύ μεγάλη προσοχή. Εκτός κι αν κάποιοι γνωρίζουν πως διαθέτουν περίσσευμα τύχης, για να δικαιολογήσουμε έτσι τον τίτλο και τον υπότιτλο του άρθρου…
*****
(*)Υ.Γ. Ένα παρόμοιο άρθρο είχαμε γράψει και δημοσιεύσει το 2012, που όμως έπεσε στο κενό! Μολονότι λοιπόν πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια από τότε, τίποτε φυσικά δεν άλλαξε, η κατάσταση παρέμεινε η ίδια κι απαράλλαχτη, τα τροχαία ατυχήματα αυξήθηκαν και πλήθυναν κανονικά κι εμείς λυπούμαστε που δεν έχουμε τα ακριβή στατιστικά στοιχεία για ν΄ αποδείξουμε με αδιαμφισβήτητο τρόπο, τόσο την φοβερή αύξησή τους όσο και την βαρύτατη ευθύνη των αρχόντων μας…