Περίσσευμα υποκρισίας

Θα συμφωνήσω ότι στην παιδεία υπάρχουν αναρίθμητα προβλήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων την ταλαιπωρούν εδώ και πολλές δεκαετίες. Και θα πρόσθετα μάλιστα πως, αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να επιμερίσουμε την ευθύνη της ύπαρξής τους περίπου εξ ίσου στα δυο πολιτικά κόμματα που είχαν το μονοπώλιο της εξουσίας μετά την μεταπολίτευση, χωρίς όμως να απαλλάξουμε και το σύνολο των κομμάτων της αριστερής αντιπολίτευσης, που διαχρονικά εμπλέκονταν στα ζητήματα της παιδείας όχι για να συνδράμουν στη λύση των προβλημάτων της, αλλά με σκοπό ν’ αποκτήσουν ερείσματα που θα τους επιτρέψουν  να ψαρέψουν οπαδούς και ν’ αυξήσουν την γενικότερη επιρροή τους. Κι ούτε βέβαια μπορούμε να παραβλέψουμε πως, αυτά ακριβώς τα κόμματα της αριστεράς που αυτοαναγορεύονται «προοδευτικά» (μαζί με το αριστερόστροφο Πασόκ των  περιόδων που ήταν εκτός κυβέρνησης), ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι της ασυδοσίας των καταλήψεων και των περίπου …θεσμοθετημένων βανδαλισμών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τις οποίες καταστροφές, φθορές και κλοπές έχει αγανακτήσει να πληρώνει κατ’ επανάληψη ο έλληνας φορολογούμενος… Θα συμφωνήσω ακόμη πως τα περισσότερα απ’ τα προβλήματα της παιδείας διογκώνονται και οξύνονται όσο ανεβαίνουμε βαθμίδα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Και θα κατέληγα πως με κύριους υπευθύνους τα πολιτικά κόμματα, δημιουργήσαμε ένα απολύτως προβληματικό μοντέλο εκπαίδευσης, το οποίο  – ιδιαίτερα στο ανώτερο και ανώτατο κομμάτι του- ευθύνεται για την παραγωγή άνεργων, ημιμαθών και συχνά τεμπέληδων, νέων ανθρώπων.
Από τις παραπάνω παραδοχές προκύπτει αδήριτη η ανάγκη για πολλές και γενναίες   μεταρρυθμίσεις, τέτοιες που να ελέγξουν και να θεραπεύσουν τις αντίστοιχες παθογένειες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Μεταρρυθμίσεις που είναι λογικό να μην τις περιμένουμε απ’ αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα. Θα προσδοκούσαμε λοιπόν κάτι καλό, μόνο αν άλλαζε το μοντέλο λήψης των αποφάσεων. Όπως για παράδειγμα αν αναλάμβανε την υπόθεση μια σοβαρή διακομματική επιτροπή εκπαιδευτικών, υπό την προϋπόθεση βέβαια πως θα είχε την ειλικρινή και ολόπλευρη στήριξη όλων (ή έστω των περισσότερων) πολιτικών κομμάτων. Που με άλλα λόγια σημαίνει, πως το εγχείρημα θα είχε πιθανότητες επιτυχίας μόνο αν τα κόμματα αποφάσιζαν να εξαιρέσουν την παιδεία απ’ τα συνηθισμένα πολιτικά τερτίπια τους και να την θωρακίσουν έτσι, ώστε απερίσπαστη να κάνει τη δουλειά της…
Διαφορετικά θα καταλήγουμε σε «μεταρρυθμίσεις» τύπου «Αθηνάς», που συνήθως  θα προέρχονται κατόπιν υποδείξεων των δανειστών μας και που κατά κανόνα, θα προσεγγίζουν το ζήτημα λογιστικά (γιατί αυτό βασικά τους ενδιαφέρει), επικεντρώνοντας αποκλειστικά στην περιστολή των εξόδων και αδιαφορώντας για όλες  τις υπόλοιπες παραμέτρους και συνέπειες. Οπότε φυσικό είναι να μας επιβάλλουν κομπογιαννίτικες θεραπείες, σαν καλή ώρα, οι οποίες προσπαθώντας να θεραπεύσουν μια πληγή, θα ανοίγουν δυο στη θέση της!
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον επίμαχο σχεδιασμό του υπουργείου για μεταφορά του Τ.Ε.Ι. της  Λευκάδας στην Άρτα! Πρόκειται για μια προοπτική απολύτως καταστροφική για το νησί μας,  που προέκυψε αιφνιδίως και εν αιθρία, απορυθμίζει ακόμη περισσότερο την ήδη κλονισμένη τοπική οικονομία και απειλεί να αφανίσει οριστικά αρκετούς απ’ τους ντόπιους επαγγελματίες…
Στον αντίποδα, άδικα προσπαθεί κανείς να βρει στην υπόθεση οποιαδήποτε αξιοσημείωτη περιστολή των κρατικών δαπανών. Και αποκομίζει την αίσθηση, πως η μεταφορά  περισσότερο θυμίζει ρουσφέτι στους Αρτινούς (πολιτικούς και επαγγελματίες), παρά μια σοβαρή μεταρρυθμιστική κίνηση. Μόνο που το ρουσφέτι αυτό θα το πληρώσουν ακριβά -και δυστυχώς στο σύνολό τους- οι αυξημένοι πλέον σπουδαστές (της Άρτας), γιατί με διακόσιους νέους περισσότερους στην αναζήτηση στέγης και η προσφορά της θα ακριβύνει και η πιθανότητα του κάθε ενδιαφερόμενου παιδιού να συνεισφέρει στα έξοδα της  διαβίωσής του, βρίσκοντας κάποια περιστασιακή δουλειά στην εκεί τοπική αγορά, θα περιοριστεί…
Παρακολούθησα με όση προσοχή μου επέτρεπε το αδιαχώρητο που δημιουργήθηκε απ΄ την αθρόα προσέλευση των ενδιαφερομένων σπουδαστών του Τ.Ε.Ι., την έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Δευτέρας. Παρόντες εκεί ήταν και αρκετοί επαγγελματίες, απ’ αυτούς που πλήττονται περισσότερο. Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως η συνεδρίαση έγινε έτσι για την τιμή των όπλων και χωρίς οι πλειοψηφία των παραγόντων της να πιστεύουν ότι είναι σε θέση να πετύχουν οτιδήποτε. Δεν με έπεισαν ούτε καν πως το θέλουν! Και το λέω αυτό γιατί ήταν τόσο φανερή η εμμονή της κάθε παράταξης στα γενικόλογα στερεότυπα των κομματικών πατρόνων της, ώστε έκανε αίσθηση όταν κάποιος ομιλητής έκανε το αυτονόητο: Έδειχνε πως σαν άνθρωπος της αυτοδιοίκησης, πάλευε για να ακυρώσει μια αποκλειστικά τοπικού ενδιαφέροντος εξέλιξη!
Ας τους δούμε λοιπόν με τη σειρά: Η δημοτική πλειοψηφία φάνηκε άβουλη, άνευρη και ασυντόνιστη. Ήταν απ’ τις ελάχιστες φορές που ακούστηκαν κι άλλες φωνές, -πλην αυτής του Δημάρχου- και στο τέλος εκτέθηκε βαριά απ’ την άτυχη έμπνευση του  ανεπάρκεια του προέδρου, που βρήκε τα παιδιά του Τ.Ε.Ι.  αυτή την ώρα, για να εξαντλήσει πάνω τους όλη του την τυπολατρική αυστηρότητα, αρνούμενος να τους δώσει το λόγο! Ήταν ατόπημα τέτοιου μεγέθους το αποκαλυπτήριο αυτό της προεδρικής ανεπάρκειας, που ούτε ο Δήμαρχος κατάφερε να το απαλύνει, παρότι το επιχείρησε!
Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν τελικά ο μόνος που επικεντρώθηκε στον πραγματικό λόγο της συνεδρίασης και πρότεινε συγκεκριμένα και ρεαλιστικά μέτρα δράσης προς το σκοπούμενο αποτέλεσμα, που ήταν η ακύρωση της μεταφοράς του Τ.Ε.Ι.
Για τους επικεφαλής των αριστερών παρατάξεων, ήταν εμφανέστατο πως μικρή σημασία είχε το συγκεκριμένο πρόβλημα της μεταφοράς του Ιδρύματος, γι αυτό και βάλθηκαν να διορθώσουν δια μιας, όλα τα προβλήματα της παιδείας! Κι ακόμη, σαν καλοί κομματικοί εκπρόσωποι, μας κατέθεσαν και όλες τις (γνωστές) απόψεις των κομματικών τους προϊσταμένων για την γενικότερη πολιτική κατάσταση, πασπαλισμένες βέβαια με τις απαραίτητες «αντιμνημονιακές» κορώνες! Ήταν δηλαδή φανερό, πως περισσότερο τους απασχολούσε να πυκνώσουν τις κομματικές τους γραμμές προσελκύοντας πολυπόθητες ψήφους και ποσοστά, απ’ όσο τα μικρά και τ’ ασήμαντα της τοπικής κοινωνίας, τα οποία άφηναν να εννοηθεί πως θα βρουν τη λύση τους μέσα στην ευρύτερη ευταξία που ευαγγελίζονται…
Ας μου επιτρέψουν εδώ να τους πω, ότι δεν υπήρχε ασφαλέστερος τρόπος για να ακυρώσει κανείς εξ αρχής, τις ελάχιστες έστω πιθανότητες επιτυχίας που είχε αυτή η προσπάθεια…
Αντίστοιχου πνεύματος και βαρύτητας ήταν και το ψήφισμα του σώματος…
Παρότι λοιπόν η ζημιά φαντάζει δεδομένη και τελεσίδικη, οφείλουμε να σκύψουμε πάνω απ’ τα πολλά λάθη που έγιναν σχετικά με το Τ.Ε.Ι. ώστε, αν μη τι άλλο, να καταμεριστούν οι ευθύνες εκεί που υπάρχουν. Λάθη που είχαν αποφευχθεί, θα ήταν πολύ πιθανό σήμερα να είχαμε εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι: Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του Τ.Ε.Ι., που μπορούσαν (και έπρεπε) να γίνουν προ πενταετίας, δεν έγιναν ποτέ!. Ότι εντελώς αναίτια και πολύ βλακωδώς(;) έγινε η έξωση του Ιδρύματος με σκοπό να επανέλθει στο οίκημα ένα (παραπάνω) δημοτικό σχολείο! Και αυτή η απόφαση βαρύνει συγκεκριμένα πρόσωπα! Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ν’ αναρωτηθούμε: Μήπως ωφελήθηκαν κάποιοι απ’ αυτά ακριβώς τα «λάθη»;
Υ.Γ. Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον και χρήσιμο, αν μαθαίναμε να «διαβάζουμε» τα «ψιλά» γράμματα που είναι γραμμένα (με …αόρατο μελάνι βέβαια) στα ψηφοδέλτια των τοπικών εκλογών, ώστε να ανιχνεύουμε πιθανά γραμμάτια και επιταγές που έχουν σχέση με τους συμμετέχοντες. Ο έγκαιρος εντοπισμός τέτοιων «χρεογράφων» ή που θα μας προστατεύσει από λαθεμένες επιλογές στην κάλπη, ή έστω θα μας δίνει στο πιάτο την ερμηνεία κάποιων περίεργων «λαθών», που θα μας προβληματίζουν αργότερα…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *