Κι όμως λεφτά υπάρχουν στο Δήμο Λευκάδας

   Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ 

Μπήκαμε στην τελική ευθεία πριν απ’ τις εκλογές και φαίνεται πως το άγχος της (επαν)εκλογής έχει θολώσει για τα καλά τα μυαλά όσων έχουν συμμετοχή και ρόλο σ’ αυτό που ονομάζουμε «Δημοτική Αρχή». Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο πυκνώνουν γεγονότα που δικαιώνουν και αποδείχνουν αυτό τον ισχυρισμό.

Τελευταία η πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση, συνέβη στο προχθεσινό (κατεπείγον) δημοτικό συμβούλιο, κατά το οποίο η δημοτική πλειοψηφία είχε την έμπνευση να προτείνει το αδιανόητο: Μα εξαιρεθεί, είπαν, το Πόρτο Κατσίκι απ’ τις παραλίες που θα συνεχίσουν να έχουν γαλάζια σημαία και αντ’ αυτού να περιληφθεί στις βραβευμένες παραλίες η παραλία «Πόντη»! Η αιτία (είπαν) είναι πως λόγω της απόστασης δεν μπορούν εύκολα να βρουν ναυαγοσώστη και γενικά η διατήρηση της γαλάζιας σημαίας σ’ αυτή την παραλία είναι εξαιρετικά δαπανηρή!

Οι δημαρχιακοί φωστήρες μας δηλαδή, που έχουν ταχθεί να διαχειρίζονται την καθημερινότητά μας φαίνεται πως αγνοούν ότι το Πόρτο-Κατσίκι είναι το βαρύ πυροβολικό του τουρισμού της Λευκάδας και αποτελεί το πρώτο και μεγαλύτερο δέλεαρ που προσελκύει τους περισσότερους επισκέπτες μας, ξένους και Έλληνες… Κι όσο για το δήθεν οικονομικό πρόβλημα που αυτό προκαλεί, είναι αστείο και να το συζητάμε, αφού υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που αποδείχνουν πέρα από κάθε αμφιβολία πως ο Δήμος Λευκάδας έχει χρήματα και μάλιστα αρκετά, τόσα ώστε να ξοδεύει αλόγιστα μεγάλα ποσά (εξ ιδίων πόρων), για έργα πολύ αμφίβολης χρησιμότητας…

Έργα που μάλλον συνειδητά έμειναν στο ράφι καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας αυτής της δημοτικής Αρχής και τώρα τελευταία έχουν αρχίσει να εκτελούνται σωρηδόν, με ορατό το σκοπό των εμπνευστών τους, να βρίσκονται σε εξέλιξη κατά την προεκλογική περίοδο και να εγκαινιαστούν στις παραμονές των εκλογών. Ο σχεδιασμός δε αυτών των έργων, εκτός που κατά κανόνα είναι ακαλαίσθητος, αποδείχνεται και πανάκριβος, αφού προβλέπει περίεργα εφόδια και δαπανηρές εργασίες.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι ώστε να καταλάβουμε όλοι μας τι ακριβώς συμβαίνει. Κατά το τελευταίο διάστημα η Δημοτική Αρχή αποφάσισε πως πρέπει, μεταξύ των άλλων, να γίνουν δυο νέες πλατείες στην πόλη. Μια η πλατεία που πρόσφατα ονομάστηκε «Λάκη Σάντα» και μια, μάλλον αβάπτιστη αυτή ακόμη, που είναι στην επέκταση του σχεδίου πόλης προς τα Βαρδάνια και βρίσκεται στην επέκταση(;) της οδού Δ. Κουνιάκη.

Στην πρώτη πλατεία, πραγματική βασίλισσα του κιτς, κυριαρχεί το τσιμέντο και το σίδερο σ’ ένα σουρεαλιστικό συνδυασμό που σκοτώνει!

Η πλατεία Λάκη Σάντα, όπου βασιλεύουν το τσιμέντο και τα σίδερα…

Στην δεύτερη που είναι μια πλατεία εμβαδού περίπου 750 τ.μ., αντίθετα κυριαρχεί το γρασίδι που πρέπει να καταλαμβάνει τουλάχιστον τα ¾ του χώρου, με φυτεμένα ενδιάμεσα 12 δενδρύλλια και έξι θάμνους δάφνης. Το υπόλοιπο ¼ είναι στρωμένο με φθηνές τσιμεντόπλακες.

Η ακόμα ανώνυμη πλατεία-γρασίδι στα Βαρδάνια

Το γρασίδι όμως, δεν είναι απλό γρασίδι, που ένας εργάτης θα μπορούσε να το σπείρει αυθημερόν και να κοστίσει περίπου 50 άντε 100 ευρώ σύνολο, αφού στη Λευκάδα ζούμε που το χορτάρι φυτρώνει ακόμη κι επάνω στις πέτρες… Είναι ειδικός έτοιμος χορτοτάπητας σε ρολό(!), λες και πρόκειται για γήπεδο ολυμπιακών προδιαγραφών που πρέπει να ετοιμαστεί επειγόντως για τους αγώνες! Ρωτάτε για το κόστος αυτής της επιλογής; Μου είναι άγνωστο, τόσο σαν αγορά όσο και σαν τοποθέτηση. Είναι όμως αναμφίβολα πολλαπλάσιο της απλής σποράς που προαναφέραμε!

Ο έτοιμος (και πανάκριβος) χορτοτάπητας που στρώνεται έτοιμος σε φύλλα

Και αναρωτιέται κανείς: Τι χρειάζονταν εκείνο το μάτσο τα σίδερα στην πρώτη πλατεία και ο έτοιμος χορτοτάπητας στη δεύτερη; Για να μην πάμε στα δένδρα που είναι αγορασμένα (και μάλλον φαίνονται ακριβούτσικα) τη στιγμή που οι ταπεινές μουριές υπάρχουν άφθονες και τσάμπα στον τόπο μας και δεν απαιτούν καμιά απολύτως δαπάνη για την ανάπτυξη και την συντήρησή τους!

Η κάθε μια απ’ αυτές τις δυο πλατείες είναι ίδιας ακριβώς δαπάνης από 171.600 ευρώ και κατασκευάζονται από τον ίδιο εργολάβο. Απορεί όμως κανείς γιατί έπρεπε να ξοδευτούν τόσα χρήματα για μια δουλειά που λογικά θα έπρεπε να μην κοστίσει ούτε το ένα τέταρτο αυτού του ποσού. Όμως φαίνεται πως ο δήμος μας και χρήματα έχει και κουβαρντάς είναι, γι αυτό και κάνει αυτές τις επιλογές!

Δυο μήνες περίπου τώρα, ανασκευάζεται η …μισή της μισής οδού Λευκάτα, του στενού που συνδέει την αγορά με την Ηρώων Πολυτεχνείου και συνεχίζει κι απέναντι. Λέω η μισή της μισής γιατί τα έργα αφορούν μόνο καμιά εκατοστή μέτρα, δηλαδή το μισό απ’ το πρώτο της κομμάτι. Να δείτε όμως που παρά το μικρό μήκος του, το έργο αυτό θα τραινάρει μέχρι πέρα το …Πάσχα, γιατί είναι βλέπετε καλή βιτρίνα, σε προσεκτικά επιλεγμένο σημείο, ώστε να το βλέπουν οι περαστικοί και να θαυμάζουν τον …οργασμό των δημοτικών έργων κι απ’ τους δυο πιο πολυσύχναστους δρόμους…

Η πλακόστρωση τμήματος της οδού Λευκάτα που κοντεύει να γίνει “της Άρτας το γεφύρι”!

Στοιχηματίζω βέβαια πως οσονούπω θα δούμε κι άλλα τέτοια σπουδαία έργα να ξεφυτρώνουν (μόνο στην πόλη βέβαια), ιδιαίτερα κατά τις μέρες των γιορτών που μας επισκέπτονται και κάποιοι ετεροδημότες!

Παράλληλα, σύμφωνα με τεκμηριωμένο ρεπορτάζ της τοπικής εφημερίδας «Τα καλά νέα» ο δήμος (δηλαδή ο δήμαρχος) έχει μοιράσει απ’ τις αρχές Σεπτέμβρη μέχρι την 20^η Νοέμβρη με την πατέντα της απ’ ευθείας ανάθεσης, έργα συνολικού ύψους 573.000 ευρώ! Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο ποσό, τηρουμένων των μεγεθών του δήμου μας, που αντιστοιχεί σε 7.074 ευρώ ημερησίως, ή διαφορετικά στους μηνιαίους μισθούς δέκα συμβασιούχων και βάλε ανά ημέρα!!

Αποδείξαμε λοιπόν με τρόπο ξεκάθαρο πως λεφτά υπάρχουν και μάλιστα με ουρά. Συνεπώς ας συνέλθουν κι ας αφήσουν τουλάχιστον το Πόρτο Κατσίκι στην ησυχία του…