Το προσφυγικό πρόβλημα κι ο εφιάλτης του λαθρομεταναστευτικού

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Το σκέφθηκα πολύ αν θα έπρεπε να γράψω αυτό το άρθρο, παρότι το θέμα του είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που απασχολεί αυτή την ώρα την πατρίδα μας. Γιατί εκτός από πολύπλευρο και δυσεπίλυτο σαν πρόβλημα, αποτελεί και ναρκοπέδιο, αφού καπηλεύονται ασύστολα την ανθρωπιστική του πλευρά οι γνωστοί κι ανέξοδοι πλειοδότες του δήθεν ανθρωπισμού, κομματικοί εγκάθετοι του ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι, που δεν θα διστάσουν να χαρακτηρίσουν ρατσιστή, φασίστα ή ακόμα και χρυσαυγίτη, όποιον διανοηθεί ν΄ αρθρώσει διαφορετικό λόγο απ΄τον δικό τους!

Τελικά αποφάσισα να το γράψω γιατί έχοντας αποδείξει έμπρακτα τον ανθρωπισμό μου, διακινδυνεύοντας ο ίδιος για να σώσω (σε δυο περιπτώσεις μάλιστα) συνανθρώπους μας ναυαγούς στη θάλασσα, (πράξεις για τις οποίες έχω βραβευθεί επίσημα), θεωρώ πως δικαιούμαι περισσότερο εγώ να μιλάω γι αυτό το ζήτημα απ΄ όσο τα ροζ φερέφωνα που υπηρετούν τις γνωστές κομματικές σκοπιμότητες. Κι επειδή μ΄ έχουν ζώσει τα φίδια από κάποια πράγματα που ακούστηκαν στα δυο τελευταία δημοτικά συμβούλια, που μάλλον σαν «λαγοί» μου φάνηκαν, θεωρώ υποχρέωσή μου να βιαστώ να πω κάποια πράγματα, πριν δούμε αποσβολωμένοι κι άβουλοι να λαμβάνονται και να εφαρμόζονται αυθαίρετες κι άφρονες αποφάσεις που θ΄ αποβούν καταστροφικές μακροπρόθεσμα για τον μικρό μας τόπο…

Το λεγόμενο μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι ένα, όπως οι επιτήδειοι προσπαθούν να παρουσιάσουν, αλλά δυο προβλήματα εντελώς ξεχωριστά. Γιατί άλλο πράγμα είναι το προσφυγικό, που αφορά μόνο τους πρόσφυγες που εξ αιτίας του πολέμου έφυγαν πανικόβλητοι απ΄ τα κατεστραμμένα σπίτια και χωριά τους στην Συρία για να γλιτώσουν τη ζωή τους κι άλλο η λαθρομετανάστευση κάθε ταλαίπωρου της υποσαχάριας Αφρικής ή της Νότιας Ασίας, που όνειρό του είναι να βρει μια καλύτερη ζωή στην Αμερική ή στην Δυτική Ευρώπη. Άλλωστε τόσο ο ΟΗΕ όσο και το εθνικό μας δίκαιο προβλέπουν με σαφήνεια: ΄Ασυλο και αρωγή για τους πρώτους , παρανομία και καταστολή για τους δεύτερους…
Και η μεν Αμερική, προστατευμένη από έναν απροσπέλαστο ωκεανό, αλλά κι από μια οργανωμένη κι αποτελεσματική υπηρεσία μετανάστευσης που ελέγχει απόλυτα τις αεροπορικές εισόδους της, δεν έχει πρόβλημα απ΄ το τσουνάμι των λαθρομεταναστών. Η καημένη η Ευρώπη όμως, με την βαβελική πολυφωνία της και την πανσπερμία λαών και συμφερόντων, είναι δυστυχώς πολύ πιο ανοχύρωτη περιοχή διαθέτοντας αρκετές ανεξέλεγκτες εισόδους.. Κι αν πούμε για την πατρίδα μας, την χρεωκοπημένη Ελλάδα, στην Νοτιοανατολική εσχατιά της Ευρώπης, λόγω θέσεως (και όχι μόνο), είναι εντελώς απροστάτευτη τώρα που δέχεται πιεστική την εισβολή και των δυο αυτών ροών που τείνουν να γίνουν απόλυτα ανεξέλεγκτες!

Ας προσπαθήσουμε ν΄ αναλύσουμε ξεχωριστά τις δυο αυτές ροές, για να προσπαθήσουμε στη συνέχεια να τις διαχειριστούμε. Οι μεν πρόσφυγες λοιπόν προέρχονται όλοι τους απ΄ την Συρία (μια χώρα με 18 εκατ. εκτιμώμενο πληθυσμό το 2014). Συνεπώς και πριν απ΄ όλα, διαπιστώνουμε πως υπάρχει ανώτατο πιθανό όριο γι αυτούς, αφού και στην χειρότερη ακόμη εκδοχή, δεν γίνεται ο αριθμός τους να ξεπεράσει τον προαναφερόμενο πληθυσμό. Από ποιοτικής πλευράς πάλι, σ΄ αυτούς υπάρχει υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο, κάποιοι διαθέτουν οικονομική δυνατότητα και το κυριότερο, έχουν ανοιχτό το ενδεχόμενο της επιστροφής στην πατρίδα τους, μόλις ησυχάσουν εκεί τα πράγματα….
Οι οικονομικοί λαθρομετανάστες στον αντίποδα, είναι πολύ πιθανό να μας προκύψουν ατέλειωτοι αφού προέρχονται απ΄ ολόκληρη την υποσαχάρια Αφρική (των 550 εκατ. κατοίκων, όσο βέβαια τα νούμερα αυτά αποτυπώνουν την πραγματικότητα σ΄ αυτές τις περιοχές κι απ΄ ολόκληρη την μέση Ανατολή και την Νότια Ασία του ενάμισι δισεκατομμυρίου!). Άνθρωποι χωρίς μόρφωση και χωρίς χρήματα, που απλά ονειρεύονται την βελτίωση της ζωής τους με μόνιμη εγκατάσταση και παραμονή τους στην Ευρώπη… Και καταλήγουμε πως το μόνο κοινό που έχουν οι δυο αυτές κατηγορίες, είναι πως διακινούνται απ΄ τα ίδια δουλεμπορικά κανάλια και συνταξιδεύουν με τα ίδια άθλια μέσα.

Όμως δίκαια θ΄ αναρωτηθεί κανείς: Ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε τον Μάρτη του 2011 και οι χώρες προέλευσης των οικονομικών παράνομων μεταναστών είχαν από παλιότερα τα ίδια ακριβώς προβλήματα που έχουν και τώρα. Πως έγινε λοιπόν και οι ροές προς στην πατρίδα μας αυξήθηκαν τόσο πολύ τελευταία, κι από 48.000 ανθρώπους που μπήκαν το 2014 εκτινάχτηκαν στις 800.000 (κατά πολλούς) το 2015;
Η κρίσιμη μεταβολή που συνέβη στην περιοχή μας τότε, ήταν βέβαια η κυβερνητική αλλαγή τον Γενάρη του 2015, με την εγκατάσταση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. στην εξουσία. Και για να κατανοήσουμε καλύτερα την τεράστια επίδραση αυτής της αλλαγής, ας επικεντρωθούμε για λίγο στο «τεχνικό» κομμάτι αυτών των μαζικών μεταναστεύσεων.

Είναι κοινό μυστικό βέβαια πως οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι, μόνο τυχαία κι από μόνοι τους δεν φθάνουν στα Δυτικά παράλια της Τουρκίας κι από κει στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Αυτή είναι δουλειά των δουλεμπόρων και των πατρώνων τους. Οι ίδιοι το μόνο που έχουν να κάνουν, είναι να εξοικονομήσουν το απαιτούμενο χρηματικό ποσό, (συνήθως 5 με 10 χιλιάδες δολάρια) και να εμπιστευθούν τον «ειδικό» που θα τους οδηγήσει στον Ευρωπαϊκό παράδεισο, προθάλαμος του οποίου θεωρείται η Ελλάδα. Ο «ειδικός» θα συνεργαστεί στην διαδρομή με άλλους ειδικούς και το κομβόι θα καταλήξει στα Νοτιο-ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, απ΄ όπου οι «ειδικότεροι» όλων, οι Τούρκοι δουλέμποροι θα τους φέρουν απέναντι απ΄ τα νησιά μας, θα τους τσουβαλιάσουν σε μια φουσκωτή πλαστική βάρκα με ψεύτικα σωσίβια και θα τους δείξουν τα νησιά μας με την εντολή: Τώρα τραβάτε κουπί!

Η επιχείρηση της μεταφοράς αλλά κι η γενικότερη διαχείριση των λαθρομεταναστών έχει τόσο πολύ χρήμα, που παρά τις δρακόντιες ποινές με τις οποίες απειλούνται, εμπλέκονται συχνά και επίορκοι κρατικοί υπάλληλοι ή άλλοι περιστασιακοί ασυνείδητοι κερδοσκόποι Ας επανέλθουμε όμως στους «ειδικούς» της μεταφοράς και να πούμε πως, σαν οι πιο ενδιαφερόμενοι που είναι έχουν άριστη πληροφόρηση, τόσο για τα συστήματα (και τις αδυναμίες) στους ελέγχους των κρατών, όσο και για τις μεταβολές που γίνονται, ώστε να γνωρίζουν πάντα τον βαθμό δυσκολίας, να σταθμίζουν τα ρίσκα της κάθε διαδρομής και ν΄ ακολουθούν την προσφορότερη. Με την αλλαγή της κυβέρνησης λοιπόν στην Ελλάδα, αυτοί οι «επαγγελματίες» του είδους, έκαναν πάρτυ, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη δώσει απ΄ τον Γενάρη του 2011 τα «διαπιστευτήριά του» υπέρ της παράνομης μετανάστευσης, (όταν βουλευτές του αλλά κι η φοιτητική νεολαία του είχαν πρωτοστατήσει και συνοδεύσει τους παράνομους μετανάστες απ΄ την Κρήτη στην κατάληψη του κτιρίου της Νομικής της Αθήνας), αλλά και με την γενικότερη ρητορική του για το θέμα. Κι έτσι, αφενός το λαθρομεταναστευτικό ρεύμα θέριεψε και αφετέρου, από κει που η αγαπημένη διαδρομή των δουλεμπόρων ήταν η δια θαλάσσης οδός προς την Ιταλία, μετά την εγκατάσταση της σημερινής κυβέρνησής μας, παρατηρείται η ξεκάθαρη προτίμησή τους να τους στέλνουν στα νησιά μας με τις πάμφτηνες κι ετοιμόρροπες σχεδίες που συχνά παρακολουθούμε στην τηλεόραση…

Οι φωτογραφίες είναι απ΄την Νομική σχολή της Αθήνας, υπό κατάληψη απ΄τους μετανάστες τον Γενάρη του 2011. (Πηγή:ethnos.gr)

Όσο λοιπόν η επιχείρηση της διακίνησης λαθρομεταναστών συνεχίζεται ανεμπόδιστη, τόσο παγιώνεται και «διαφημίζεται» η συγκεκριμένη διαδρομή, με αποτέλεσμα να θεριεύει και να γίνεται ακόμη δυσκολότερο ν΄ αντιμετωπισθεί. Και όσο οι ανεξέλεγκτες αυτές ροές προχωρούν προς τον πυρήνα της Ευρώπης, τόσο τα κράτη της διαδρομής τους ψάχνουν τον δικό τους τρόπο να προστατευτούν ατομικά, ακόμη και κλείνοντας τα σύνορά τους!

Οι λαθροεισερχόμενοι στην Ε.Ε. στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι. Οι Ευρωπαίοι όμως, μετά τα τυφλά δολοφονικά χτυπήματα της Αλ Κάϊντα στο Παρίσι κι αλλού, έμαθαν πλέον καλά, πως μ΄ αυτούς κινδυνεύει κι η ασφάλειά τους, πέρα απ΄ την οικονομία τους. Ιδιαίτερα οι Γερμανοί είναι πιο σκεπτικιστές, έχοντας την δική τους εμπειρία από κάποια εκατομμύρια (Τούρκους) μουσουλμάνους νόμιμους μετανάστες, οι οποίοι αν και είναι 4ης γενιάς μετανάστες, όχι μόνο δεν εντάχθηκαν στην γερμανική κοινωνία, αλλά και ουδεμία διαφορά έχουν απ΄ τους ομόφυλούς τους αυτόχθονες της Τουρκικής ενδοχώρας… Βλέποντας λοιπόν οι Ευρωπαίοι τον κίνδυνο στην πόρτα τους, διαπιστώνουν πως η συνθήκη Σένγκεν δεν τους προστατεύει κι ένας- ένας προσανατολίζεται σε δικά του μέτρα, ενώ όλοι μαζί σχεδόν, καταφέρονται κατά της Ελλάδας που είναι θέσει και φύσει ο αδύνατος κρίκος της υπόθεσης. Και βλέποντας οι άνθρωποι πως ο στρατηγικός σχεδιασμός στο Μαξίμου ανατίθεται σε παλιούς φίλους του πρωθυπουργού, που βλέπουν την δολοφονική επίθεση στους δίδυμους πύργους της 11ης Σεπτεμβρίου σαν «έργο …τέχνης»(!)έχουν απόλυτο δίκιο…

Ο Νίκος Καρανίκας, αρνητή στράτευσης, αδιόριστος εκπαιδευτικός και σερβιτόρος, μέλος της ΚΝΕ, ιδρυτικό μέλος του Συνασπισμού, αδελφός πρώην βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ και φίλος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος διορίστηκε στη θέση του ειδικού συμβούλου στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού.(Πηγή φωτογραφίας και κειμένου:protothema.gr).

Η ίδια η κυβέρνησή μας, δέσμια των ιδεοληψιών και του παρελθόντος της, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Και το μόνο που φαίνεται να την ενδιαφέρει, είναι πως -με πρόφαση το μεταναστευτικό πρόβλημα- θα την λυπηθούν και θα την αξιολογήσουν οι εταίροι μ΄ επιείκεια, ώστε αν και ασυνεπής στα οικονομικά μέτρα, να εισπράξει την επόμενη δόση του μνημονίου της…
Ο κίνδυνος λοιπόν της πέραν κάθε ορίου παγίδευσης λαθρομεταναστών στον μικρό Ελλαδικό χώρο είναι προ των πυλών. Και δικαιολογημένα αναρωτιέται κανείς: Πόσα εκατομμύρια απ΄ αυτούς τους ταλαίπωρους μπορεί να χωρέσει η μικρή Ελλάδα; Και ποιο θα είναι το τίμημα που εξ αιτίας του ασφυκτικού αυτού κορεσμού θα πληρώσουμε, στον τουρισμό, στην οικονομία, στην ασφάλεια, στην κοινωνική γαλήνη, στην δημόσια υγεία, στην υγιεινή και στις επιδημίες; Αφήστε που σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, λόγω των ελλείψεων στα βασικά είδη διαβίωσης, θα κυριαρχήσουν τα ένστικτα επί της λογικής. Οπότε ο καθένας φαντάζεται τι θα επακολουθήσει!

Δεν είμαι εγώ ο ειδικός για να προτείνω λύσεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως εξ αιτίας των λαθών μας το πρόβλημα τείνει να γίνει μη αναστρέψιμο. Και είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος, όταν θα φύγουν οι σημερινοί κυβερνήτες μας, να μην αφήσουν απλά καμένη γη πίσω τους, πράγμα που θεωρούσαμε σαν το χειρότερο πιθανό, αλλά να μας κληροδοτήσουν και προβλήματα εθνικού τύπου, που ούτε καν είχαμε δει στους χειρότερους εφιάλτες μας!
Και κάτι ακόμα: Εκτός από προσβλητική για τα θύματα, είναι κι απολύτως ανιστόρητη η προσπάθεια κάποιων πονηρών να κεντρίσουν το θυμικό μας συγκρίνοντας σαν ίδια περίπτωση την προσφυγιά των ομοεθνών μας απ΄ την Μ. Ασία, με τούτη την Αφροασιατική πολυεθνική μουσουλμανική λαίλαπα.

Αντί πρότασης λοιπόν εγώ, σαν πρώην πλοίαρχος (και διασώστης), θα παρομοιάσω την Ελλάδα μ΄ ένα καράβι που βρίσκεται σε φουρτούνα μεσοπέλαγα και βρίσκει μπροστά του στη θάλασσα ατέλειωτες χιλιάδες ναυαγούς που ζητούν να τους σώσει , ενώ αντέχει να πάρει το πολύ μέχρι διακόσιους (π.χ.) υπεράριθμους, χωρίς να βουλιάξει και το ίδιο. Καλώ λοιπόν τον κάθε ανέξοδο «ανθρωπιστή», να μπει στη θέση του πλοιάρχου και να μας πει τι θα αποφάσιζε να κάνει ο ίδιος σ΄ αυτή την περίπτωση…

Εκτός κι αν η μικρή και χρεωκοπημένη Ελλάδα χωράει και μπορεί να σώσει τα δυο δισεκατομμύρια των ταλαίπωρων Αφροασιατών που προείπαμε, οπότε πάω πάσο…

Κι επειδή στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι (και δεν αποκλείεται  να βρεθούν κάποιοι πονηρίδηδες που μπορεί να πουν “σιγά τον διασώστη”), παραθέτω εδώ τις σχετικές αποδείξεις…