FortsaLefkada.gr 
Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η φιλανθρωπία είναι μια απ΄ τις ευγενέστερες ανθρώπινες αρετές και συνιστά μια ανώτερη κοινωνική συμπεριφορά που όταν εφαρμόζεται, κατανικά πολλά απ΄ τα ταπεινά πάθη του ανθρώπου, όπως την απληστία, την φιλαργυρία και την ακόρεστη τάση για αποθησαύριση και για κατοχή αγαθών. Γι αυτό και περιλαμβάνεται διαχρονικά και ψηλά σ’ όλους σχεδόν τους κοινωνικούς κώδικες, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί θεάρεστο καθήκον κάθε πιστού, σ΄ όλες τις μεγάλες θρησκείες.
Ανέκαθεν όμως η φιλανθρωπία είχε καθαρά επικουρικό ρόλο στις οργανωμένες ανθρώπινες κοινωνίες, γι αυτό και ουδέποτε σε καιρό ειρήνης, με εξαίρεση ίσως την περίπτωση βιβλικών καταστροφών, απετέλεσε τον βασικό πυλώνα επιβίωσης ενός λαού. Αυτό ήταν και παραμένει αποκλειστική αρμοδιότητα και υποχρέωση του συγκροτημένου κράτους.
Ο αδιαπραγμάτευτος αυτός κανόνας έχει αρχίσει να παραβιάζεται τελευταία, που όλο και συχνότερα βλέπουμε τη φιλανθρωπία των πολιτών να καλείται να καλύψει την ανεπάρκεια και την ανικανότητα των οργανωμένων φορέων του κράτους. Ιδιαίτερα μάλιστα κατά τον τελευταίο χρόνο, που ο μικρός μας τόπος είχε την τύχη ή την ατυχία, (ανάλογα πως το βλέπει κανείς) να διαφεντεύεται από διοικήσεις “αριστερής” προέλευσης -κατ΄ όνομα τουλάχιστον- όλο και περισσότερο τις βλέπουμε να προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τα φιλάνθρωπα αντανακλαστικά των πολιτών, προκειμένου να καλύψουν την δική τους ανικανότητα! Κι επειδή η ατομική φιλανθρωπία δεν επαρκεί να την καλύψει, όλο και περισσότερο προσπαθούν να την μαζικοποιήσουν, ενεργοποιώντας παράλληλα και τον κοντινό συγγενή της, τον εθελοντισμό, έχοντας την ψευδαίσθηση πως έτσι θα κρύψουν τη δική τους γύμνια κι ανεπάρκεια!
Όμως η προσπάθειά τους αυτή καταλήγει ματαιοπονία για πολλούς λόγους: Πρώτα απ΄ όλα γιατί η δωροδοτική δυνατότητα των πολιτών, ιδιαίτερα σε περιόδους βαθιάς οικονομικής ύφεσης και κρίσης σαν την σημερινή, είναι πεπερασμένη. Αλλά και γιατί σε μια κοινωνία που οι πολίτες της πληρώνουν μετά μεγίστης δυσκολίας υπέρογκα ποσά σε ανταποδοτικούς -υποτίθεται- λογαριασμούς, πολύ δύσκολα θα πεισθούν να κάνουν οι ίδιοι εθελοντικά την δουλειά που είναι αρμοδιότητα αυτών των λογαριασμών που μόλις πλήρωσαν! Για να το πούμε πιο απλά, ποιος θα δεχθεί τον ρόλο του εθελοντή της δημόσιας καθαριότητας, όταν γι αυτήν ακριβώς τη δουλειά πληρώνει δυσανάλογα ποσά στον δήμο σε σχέση με τις υπηρεσίες καθαριότητας που αυτός του προσφέρει; Και για να το επεκτείνουμε κάπως, ποιος θα δεχθεί να πληρώνει αδιαμαρτύρητα τους παραφουσκωμένους λογαριασμούς ύδρευσης και αποχέτευσης, με τους οποίους τον φορτώνει η παρούσα διοίκηση του δήμου, όταν μάλιστα τις μισές μέρες του χρόνου μένει με κομμένη ή προβληματική την παροχή νερού; Κκαι ποιος δεν θα νιώθει μέγα κορόιδο όταν πληρώνει τα μεγάλα ποσά για την αποχέτευση που πληρώνει, για ένα δίκτυο που βρωμοκοπάει σ΄ ολόκληρη την πόλη κι έναν βιολογικό που δεν λειτουργεί και μολύνει το περιβάλλον;
Όπως όμως κάθε βεβιασμένη κι υπερβολική αγροτική καλλιέργεια, προκαλεί θέριεμα των ζιζανίων, έτσι και κάθε κοινωνικοπολιτική παθογένεια που περιμένει να θεραπευθεί από μια υπερβολή, προκαλεί νέες παθογένειες. Ενώ λοιπόν η φυσιολογική κι ανόθευτη φιλανθρωπία συνοδεύεται απ΄ την διακριτικότητα και την ταπεινοφροσύνη, βλέπουμε την κατευθυνόμενη κι «υπερτροφοδοτούμενη» φιλανθρωπία να καταλήγει όχημα διαφήμισης και προβολής του «φιλάνθρωπου» κι ακόμα χειρότερα, βλέπουμε διάφορους πονηρούς διαπλεκόμενους με την εξουσία, να γίνονται μεσάζοντες της φιλανθρωπίας των άλλων, με στόχο την προβολή και την διαφήμιση τόσο των ίδιων όσο και της εξουσίας!
«Προσέχετε η ελεημοσύνη σας να μην γίνεται μπροστά στους ανθρώπους με σκοπό να σας επιδοκιμάσουν», παραγγέλλει ο ίδιος ο Χριστός στην επί του Όρους ομιλία του. Και λίγο παρακάτω ξεκαθαρίζει ακόμα καλύτερα τα πράγματα: «…σού δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (που σημαίνει …εσύ δε όταν δίνεις ελεημοσύνη, να μην ξέρει ούτε το αριστερό σου χέρι τι δίνει το δεξί σου…) Ματθ. στ3. Δυστυχώς όμως στον μικρό μας τόπο, όχι μόνο το δεξί χέρι (κι οι διαβάτες) γνωρίζουν την προς επίδειξη φιλανθρωπία και παρακολουθούν το σόου που στήνεται , αλλά κι όσοι τύχει να μην είναι αυτόπτες μάρτυρες της συγκεκριμένης «ενάρετης» πράξης, είναι βέβαιο πως θα ενημερωθούν γι αυτήν, ακόμα κι από «επίσημα» ευχαριστήρια κι ανακοινώσεις που θα κυκλοφορήσουν στα κατάλληλα μέσα μαζικής ενημέρωσης…
Υπάρχει βέβαια κι η γνήσια φιλανθρωπική διάθεση, όπως αυτή εκφράζεται από κοινωνικές ομάδες, σωματεία και συλλόγους , με προϋπόθεση όμως την απουσία οποιασδήποτε εμπλοκής (και καπελώματος) εκ μέρους των αρχών ή καλύτερα των «πολιτικών». Μια τέτοια ευγενική πρωτοβουλία ήταν η πρόσφατη συναυλία που οργάνωσαν η Φιλαρμονική Λευκάδας κι η Equal Society, όπου αντικατέστησαν το θεσμοθετημένο εισιτήριο, με τρόφιμα για τους σεισμόπληκτους συμπατριώτες μας. Και παρόμοια δείχνει πως θα είναι κι η υπό συζήτηση μεγάλη φιλανθρωπική χοροεσπερίδα όλων των πολιτιστικών σωματείων του τόπου μας, με την προϋπόθεση βέβαια της μη εμπλοκής στην υπόθεση -και κυρίως στην διαχείριση των εσόδων- ουδεμιάς δημόσιας ή δημοτικής δομής!
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα που κάποιοι πονηροί μπερδεύουν επίτηδες, με σκοπό να καλύψουν την δική τους αδυναμία να διαχειριστούν τις συνέπειες του πρόσφατου καταστροφικού σεισμού στη Νότια Λευκάδα και να πούμε: Οι όποιες ευγενικές φιλανθρωπίες των κοινωνικών φορέων και των ιδιωτών σε καταναλωτικά αγαθά πρώτης ανάγκης, ασφαλώς κι αποτελούν μια μικρή κι άμεση βοήθεια στους σεισμόπληκτους συμπατριώτες μας, ιδιαίτερα μετά την τραγική ανυπαρξία κρατικής συνδρομής . Όμως κάποια κιλά μακαρονιών, ρυζιού και ζάχαρης, ή μερικά κουτιά απορρυπαντικού, δεν απαντούν κι ούτε λύνουν το βασικό πρόβλημα των σεισμοπλήκτων, που είναι η ουσιαστική τους ενίσχυση ώστε ν΄ αποκαταστήσουν γρήγορα τα σπίτια και τις δουλειές τους. Σπίτια που είτε κατέρρευσαν εντελώς είτε έχουν πάθει τεράστιες ζημιές, και δουλειές που έχουν πληγεί θανάσιμα απ΄ τις μεγάλες καταστροφές του σεισμού στις ονομαστές παραλίες της περιοχής και στις υποδομές των χωριών τους. Και δυστυχώς, όχι μόνο δεν γίνεται καμιά ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά ούτε καν κουβέντα γι αυτά…
Έχουμε ξαναγράψει για την απίστευτη αναντιστοιχία που παρατηρήθηκε στην κρατική ανταπόκριση και αρωγή στον σεισμό της Κεφαλονιάς και σ΄ αυτόν της Λευκάδας. Κι έχουμε αποδείξει με στοιχεία πως τα δυο αυτά περίπου όμοια και ισοδύναμα καταστροφικά γεγονότα, δεν αντέχουν καμιά σύγκριση, αφού η βοήθεια στη Λευκάδα υστερεί απελπιστικά! Οι τοπικές μας εξουσίες βέβαια, δήμος και περιφέρεια, -παρ΄ ότι διαβάζουν τα τοπικά μέσα- ουδέποτε μπήκαν στον κόπο να δώσουν την παραμικρή απάντηση-εξήγηση . Εμείς τους καταλαβαίνουμε, γιατί η απάντηση δεν τους συμφέρει. Εκείνοι όμως που δεν πρέπει να τους καταλαβαίνουν είναι οι σεισμόπληκτοι, οι οποίοι άλλωστε έχουν και το πρόβλημα…
