FortsaLefkada.gr 
Μια γελοιογραφία μου σχετική με το θέμα, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ της Λευκάδας» στις 18-11-2011.
Του Νίκου Γαζή
nikosfgazis@gmail.com
Παρότι ακούγεται σαν σχήμα οξύμωρο είναι πέρα για πέρα αληθινό: Η υπογραφή της σύμβασης για την κατασκευή του έργου «διαπλάτυνση διαύλου Λευκάδας» απ’ τον περιφερειάρχη της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων κ. Σπύρο Σπύρου και τον εκπρόσωπο της αναδόχου τεχνικής εταιρείας ΤΕΡΝΑ Α.Ε. κ. Μιχάλη Γουρζή το Σάββατο στο Διοικητήριο Λευκάδας, ουσιαστικά αποτέλεσε την ταφόπλακα στο όνειρο της απογείωσης της τοπικής ανάπτυξης και οικονομίας. Αυτό γιατί, το συγκεκριμένο έργο όπως έχει σχεδιαστεί, θα στερήσει οριστικά απ’ τον τόπο μας την δυνατότητα να αποκτήσει ένα σύγχρονο λιμάνι αξιώσεων, το οποίο προσελκύοντας μεγάλα κρουαζιερόπλοια, ακόμη και πλοία της γραμμής Ιταλίας-Ελλάδας θα μπορούσε να απογειώσει την ανάπτυξη του τόπου μας!
Έχω γράψει αρκετά άρθρα σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα, που όλα τους έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ της Λευκάδας». Οπότε όποιος θέλει να δει περισσότερες λεπτομέρειες γι αυτό το ζήτημα και για τα απίστευτα πλεονεκτήματα που θα προσέφερε η κατασκευή μιας τέτοιας υποδομής, μπορεί να τα βρει και να τα διαβάσει (πατώντας ΕΔΩ). Με λίγα λόγια όμως, θα εξηγήσω κι εδώ όσο πιο απλά γίνεται, γιατί αυτό το έργο ακυρώνει την προοπτική κατασκευής λιμανιού μεγάλων πλοίων, ακόμη και για το απώτερο μέλλον. Όπως λοιπόν έχει σχεδιαστεί το βορειότερο κομμάτι του, με τα τρία υποθαλάσσια μεγάλα τσιμεντένια «μπαστούνια» του να εκτείνονται σε σχήμα βεντάλιας, για πάνω από εκατό μέτρα το καθένα απ’ την θέση του σημερινού φάρου της αμμόγλωσσας προς τ’ ανοιχτά, με σκοπό να ανακόψουν την μεταφορά της άμμου απ’ τα θαλάσσια ρεύματα που έχει σαν συνέπεια το φράξιμο του στομίου της διώρυγας, αυτές οι κατασκευές θα καταστρέψουν το μοναδικό και ταυτόχρονα ιδανικό σημείο, στο οποίο θα μπορούσε να κατασκευασθεί λιμάνι αξιώσεων, απ’ όλη την ευρύτερη περιοχή της πόλης!
Θα αναρωτηθεί κανείς ίσως, γιατί τότε συνέβη αυτό κι αν το τεράστιο αυτό σφάλμα στον σχεδιασμό βαρύνει τον σχεδιαστή του έργου. Στο πρώτο σκέλος του ερωτήματος δεν είναι εύκολο -ούτε ασφαλές- να απαντήσει κανείς. Όμως θα πούμε κάποια πράγματα παρακάτω. Για το δεύτερο όμως, θέλω να είμαι σαφής και κατηγορηματικός: Όχι, δεν είναι σφάλμα του σχεδιαστή. Ο σχεδιαστής σχεδίασε το έργο σύμφωνα με την «παραγγελία» που του έδωσαν οι εμπνευστές του, οι πολιτικοί. Για να το πω δηλαδή αλλιώς, αν ο «παραγγελιοδόχος» επιθυμούσε (για δικούς του λόγους) πολλές υποβρύχιες δουλειές (που δεν φαίνονται), ο σχεδιαστής ασφαλώς και ήταν υποχρεωμένος να του ικανοποιήσει αυτή την επιθυμία…
Ακόμη είναι πιθανό να αναρωτηθεί κάποιος, γιατί μετά απ’ τα παραπάνω άρθρα που εντόπιζαν με σαφήνεια το πρόβλημα, δεν άλλαξε ο σχεδιασμός, τουλάχιστον σε ότι αφορά το κομμάτι που κάνει τη ζημιά; Θέλω να είμαι τίμιος. Οπότε έχω υποχρέωση να πω, ότι δυστυχώς, όταν γράφονταν αυτά τα άρθρα, (τα δυόμισι τελευταία χρόνια), το έργο είχε κατατεθεί με τα συγκεκριμένα σχέδια κι είχε πάρει το δρόμο της «ωρίμανσης». Συνεπώς δεν υπήρχε (εύκολος τουλάχιστον) τρόπος ν’ αλλάξει πλέον οτιδήποτε. Όμως πέρα απ’ αυτό, εκτιμώ πως λειτούργησε και ο γνωστός «ξερολισμός» των πολιτικών. Γιατί εξ όσων γνωρίζω, ποτέ και πουθενά δεν καταδέχτηκαν να αναφερθούν στα άρθρα μου, ούτε και ποτέ φάνηκε να τους απασχόλησαν τα προβλήματα που αναφέρονται σ’ αυτά… Θα έχει άδικο λοιπόν κανείς αν αναρωτηθεί, μήπως πρώτη τους προτεραιότητα δεν ήταν το γενικότερο συμφέρον της Λευκάδας, (αυτή έτσι κι αλλιώς ελάχιστα ωφελείται απ’ αυτό το έργο), αλλά τα συμφέροντα λίγων και πολύ συγκεκριμένων επιχειρήσεων και ιδιωτών; Γιατί τι ωφέλεια μπορεί να έχει ο τόπος, απ’ τα μεγάλα ιδωτικά γιώτ των (λίγων) λεφτάδων, που θα προσεγγίζουν και θα μένουν κοντά μας για μια-δυο βραδιές; Αυτοί έχουν απόλυτη αυτάρκεια εφοδίων, ενώ τα χαβιάρια και τους αστακούς θα συνεχίσει τους τα ετοιμάζει πάνω στο πλοίο ο σεφ! Οπότε σ’ εμάς απλά θ’ αφήνουν τα σκουπίδια τους και άντε το πολύ να βγουν (σαν παρέα) για μια βόλτα και κανέναν καφέ…
Είναι λοιπόν ν’ απορεί κανείς με την ανεπάρκεια(;) των τοπικών πολιτικών μας αστέρων -για να μην χρησιμοποιήσω κανένα πολύ βαρύτερο χαρακτηρισμό- που εμπνεύστηκαν αυτό το έργο, (τουλάχιστον στο κομμάτι του που αφορά την ανακοπή της άμμου) και που αποδείχτηκαν εντελώς ανίκανοι να δουν το αυτονόητο: Αφού στόχος τους ήταν να εξασφαλίσουν την είσοδο της διώρυγας -κι όχι βέβαια «δίαυλο», όπως λαθεμένα λόγω της ασχετοσύνης τους την βάπτισαν κι επιμένουν να την αποκαλούν- (πατήστε ΕΔΩ αν θέλετε να δείτε το γιατί), πως δεν τους πέρασε (άραγε;) απ’ το μυαλό, ότι ένας λιμενοβραχίονας ικανού μήκους, θα έκανε πολύ καλύτερα αυτή τη δουλειά, θα τους έρχονταν πολύ φθηνότερος και ταυτόχρονα θα χάριζε στη Λευκάδα μια μοναδική υποδομή η οποία θα απογείωνε την ανάπτυξή της;
Όταν όμως στην δύσμοιρη πατρίδα μας, αυτού του είδους οι σχεδιασμοί είναι προνόμιο των (άσχετων και συχνά οικονομισάριων) πολιτικών, που συνηθίζουν να διορίζουν ακόμη πιο άσχετους απ’ αυτούς σε θέσεις που απαιτούν τεχνοκράτες και ειδικούς, τότε καθόλου να μην σας φανεί παράξενο αν δείτε κανένα μικρο-ξενοδόχο ή κανέναν ταξιτζή να παρασταίνουν τον πρόεδρο της Λιμενικής Επιτροπής (για παράδειγμα), ή κανέναν αποτυχημένο ανεπάγγελτο ισόβιο φοιτητή του εξωτερικού σαν αρμόδιο σχεδιασμού, οργάνωσης και εκτέλεσης άλλων, πολύ σημαντικών δημόσιων ή δημοτικών δράσεων… Φαίνεται πως οι άνθρωποι πήραν μαθήματα απ’ τον ανεκδιήγητο εκείνο άνακτά μας, που κάποτε είχε πει -και το πίστευε κιόλας- πως μπορεί να διορίζει πρωθυπουργό ακόμα και τον …κηπουρό του! Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί χρεοκοπήσαμε σαν χώρα…
Τέλος πάντων, ας αφήσουμε πίσω ότι έγινε χθες και να επικεντρωθούμε στο σήμερα. Πραγματικά όμως, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί έτρεξαν όλοι τους να παρευρεθούν -και να φωτογραφηθούν- κατά την υπογραφή αυτού του έργου! Αντί να κρύβονται και ν’ απολογούνται, θριαμβολογούν κι αλληλοσυγχαίρονται! Τι να (τους) πει κανείς…
Με την υπογραφή αυτής της σύμβασης, δυστυχώς, διαψεύστηκαν και οι όποιες ελπίδες είχαμε για την οριστική ακύρωση αυτού του έργου! Έχουν απενταχθεί και ακυρωθεί ένας σωρός από χρήσιμα έργα, λόγω της ανικανότητας και της αδράνειας των φωστήρων μας, αυτό όμως άντεξε, θυμίζοντάς μας την εντυπωσιακή αντοχή και μακροζωΐα που συνήθως εμφανίζουν μόνο οι κακοί και καταστροφικοί άνθρωποι…
Υπάρχουν πάντως ακόμη κάποιες αμυδρές ελπίδες να γλιτώσουμε τη μεγάλη ζημιά και να πάρει το έργο τελικά θετικό πρόσημο: Αυτές εντοπίζονται στο ενδεχόμενο, να ξεκινήσουν την κατασκευή από μέσα προς τα έξω (δηλαδή από Νότο προς Βορά), κι απ’ τα τρία καταστροφικά μπαστούνια, στην αρχική φάση (συνειδητά) να κατασκευαστεί μόνο το πρώτο, το έξω-έξω. Στη συνέχεια πρέπει να φροντίσουμε να …τελειώσουν τα χρήματα, πράγμα που έτσι κι αλλιώς συνήθως συμβαίνει στα δημόσια έργα, πριν βέβαια κατασκευασθούν τα άλλα δυο «μπαστούνια» και στο μέλλον να επεκτείνουμε (μόνοι μας ή με άλλη χρηματοδότηση, σαν νέο έργο) το μοναδικό «μπαστούνι» που θα υπάρχει, μετατρέποντάς το σε κυματοθραύστη-προβλήτα…
Αν μπορεί κανείς να βρει κάτι το θετικό σ’ αυτή την υπόθεση, όπως εξελίχθηκε, είναι η επιλογή της αναδόχου που αναμφίβολα είναι μια οργανωμένη, φερέγγυα και πολύ σοβαρή εταιρεία, καθώς και ο συμπατριώτης μας εκπρόσωπός της, ο οποίος είναι άνθρωπος εγνωσμένης κατάρτισης, εμπειρίας και αξιοπιστίας. Ήταν τελικά ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί, στο σημείο που είχαν φθάσει τα πράγματα…
