Ανικανότητα, πονηριές ή και τα δύο; (άρθρο του Ν. Γαζή)

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ
Παρότι συμπληρώθηκαν προχθές δυο εβδομάδες απ΄ τον φονικό κι ιδιαίτερα καταστροφικό σεισμό της 17ης Νοέμβρη, σχεδόν τίποτε το ουσιαστικό δεν έχει γίνει που να δώσει άμεσες λύσεις στις βασικές ανάγκες των πληγέντων ή να δρομολογήσει τις απαραίτητες επεμβάσεις που θα επουλώσουν τις βαθιές πληγές που άφησε στο σώμα της Λευκάδας ο Εγκέλαδος.
Κι επειδή τυχαίνει να μην είμαστε αμνήμονες, μοιραία θυμόμαστε την τεράστια κινητοποίηση και αρωγή που είχαν ακολουθήσει αμέσως μετά τον αντίστοιχο σεισμό της Κεφαλονιάς, στις 26 Γενάρη του 2014, διαπιστώνοντας με θλίψη αλλά κι έντονη ανησυχία, πως ουδεμία σύγκριση μπορεί να γίνει με την υποτονική αντιμετώπιση της δικής μας συμφοράς, μόλο που μόνο η Λευκάδα είχε το θλιβερό “προνόμιο” των δυο θανάτων! Η μισή κυβέρνηση κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχαν πάει τότε στην Κεφαλονιά, για τον άμεσο συντονισμό της υπόθεσης βοήθεια και ανασυγκρότηση. Και μαζί τους ένας πακτωλός χρημάτων από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς, και μαζί άμεση βοήθεια με τρόφιμα, εφόδια, διευκολύνσεις, απαλλαγές και ποικίλες ακόμα προσφορές κι ενισχύσεις, μέχρι την αποστολή εθελοντών τεχνιτών.
Στον αντίποδα τώρα, στον ισχυρότερο σεισμό που έπληξε πρόσφατα τη Λευκάδα, ένας δευτεροκλασάτος (καθότι ΑΝΕΛ) όλος κι όλος υφυπουργός μας καταδέχτηκε να μας επισκεφθεί -κι αυτό για μια μόλις μέρα- και μαζί μια υποτυπώδης πρώτη βοήθεια, που εξαντλείται κυρίως σ΄ ένα πιάτο φαγητό ανά ημέρα στους πληγέντες, κι αυτό σε λιγότερες μερίδες απ΄ όσους το είχαν ανάγκη, σύμφωνα με τα φριχτά παράπονα που υπήρξαν…
Ακόμα κι αν θεωρήσουμε «προσωπική ατυχία» τους δυο θανάτους και τους αφήσουμε κατά πάντα, οι σεισμοί που έπληξαν τότε την Κεφαλονιά και πρόσφατα τη Λευκάδα παρουσιάζουν μεγάλη διαφορά μεγέθους μεταξύ τους, αφού άλλο τα δικά μας 6,4 ρίχτερ κι εντελώς άλλο τα 5,9 των γειτόνων μας. Και ισοδύναμες όμως να θεωρηθούν οι καταστροφές, είναι εμφανής η διαφορά τόσο στην κινητοποίηση που υπήρξε όσο και στην αρωγή που δέχτηκε ο κάθε ένας απ΄ τους δυο τόπους. Όμως ας εξετάσουμε τα πράγματα όσο πιο ψύχραιμα κι αντικειμενικά γίνεται:
Μπορεί ο σεισμός της Κεφαλονιάς να ήταν ασθενέστερος, όμως γεγονός είναι πως τα σπίτια που επλήγησαν ήταν περισσότερα, αφού η μεγάλη καταστροφή εκεί συνέβη σε δυο πόλεις (Ληξούρι κι Αργοστόλι), αντί για τα 4-5 χωριά της Λευκάδας. Πέρα απ΄ αυτό όμως, το οικονομικό περιβάλλον στην χώρα μας, ήταν ακριβώς το ίδιο και στις δυο περιπτώσεις: Σε οικονομική κρίση και μνημόνιο με φρουρό την τρόικα είμαστε τότε , σε κρίση με μνημόνιο με τους «θεσμούς» πάνω απ΄ το κεφάλι μας είμαστε και τώρα! Οπότε τι απομένει που θα μπορούσε να έχει κάνει την σε βάρος μας διαφορά; Η εξουσία! Κι όταν λέμε εξουσία εννοούμε πρώτα-πρώτα την κυβέρνηση, που τότε ήταν μια «κουρασμένη» δεξιά κυβέρνηση της Ν.Δ. με ολίγον από «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα έχουμε μια σφριγηλή (όπως διατείνονται) και φιλολαϊκή αριστερή κυβέρνηση συνεργασίας του ΣΥΡΙζΑ με ολίγον από τους ΑΝΕΛ!
Αντίστοιχη μεταβολή όμως συνέβη και στις εξουσίες των δυο βαθμίδων της αυτοδιοίκησης: Έτσι στον μεν σεισμό της Κεφαλονιάς επικεφαλής της Περιφέρειας Ι.Ν. (που ήταν και ο πλέον αρμόδιος κρατικός φορέας αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών στην περιοχή μας) ήταν ο Νεοδημοκράτης Κερκυραίος περιφερειάρχης κ. Σπύρου ενώ στο δήμο Κεφαλονιάς δήμαρχος ήταν ο πολύπειρος Νεοδημοκράτης επίσης κ. Παρίσης. Στον σεισμό της Λευκάδας πρόσφατα, περιφερειάρχης της ΠΙΝ είναι ο Συριζαίος (και Κεφαλλονίτης) κ. Γαλιατσάτος και δήμαρχος Λευκάδας ο πρωτάρης κι επίσης Συριζαίος κ. Δρακονταειδής με αντιπεριφερειάρχη τον επίσης πρωτάρη και ομόδοξό του κ. Χαλικιά!
Αν λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως κάποιοι ενέχονται και πρέπει ν΄ απολογηθούν για την μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα το νησί μας στο θέμα αρωγής και ενίσχυσης, είναι φανερό πως η ευθύνη βαρύνει τις μοναδικές σταθερές που άλλαξαν μεταξύ των δυο αυτών σεισμών και οι οποίες είναι οι εξουσίες σε κάθε βαθμίδα διοίκησης!
Ας ξεκινήσουμε όμως απ΄ τη βάση. Δεν νομίζω βέβαια να υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας που προσδοκούσαν σπουδαιότερες επιδόσεις από πλευράς της δημοτικής μας Αρχής και της Περιφερειακής μας Ενότητας στην διαχείριση μιας κρίσης τέτοιου μεγέθους. Γιατί, κακά τα ψέματα, ούτε η προηγούμενη εργασιακή διαδρομή και εμπειρία, ούτε η κομματική κουλτούρα τους επέτρεπαν τέτοια αισιοδοξία. Και μπορεί μεν η κάλπη, οι ευκαιριακές μικροπολιτικές συγκυρίες, οι παρά φύση συμπορεύσεις ή κάποιο γενικότερο πολιτικό «τσουνάμι» να βγάζουν δήμαρχο τον οποιονδήποτε, αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάποιος χωρίς την παραμικρή εμπειρία διαχείρισης προσωπικού και καταστάσεων έχει σοβαρές πιθανότητες ν΄ ανταπεξέλθει στην διαχείριση και στις απαιτήσεις τέτοιων καταστάσεων. Εκτός βέβαια κι αν αποδειχθεί το ταλέντο που αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα. Και ο εν προκειμένω, δεν απεδείχθη, γι αυτό κι οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκειακών τάξεων της Βασιλικής, μέχρι προχθές την Τετάρτη, δεν έκαναν μάθημα! Και Κύριος οίδε πόσα ακόμη μαθήματα θα έχαναν οι μαθητές, αν ο δευτεροβάθμιος έλεγχος -που πέρασε με τόση καθυστέρηση- δεν άλλαζε το πόρισμα για το κτίριο σε κατάλληλο…
Ο Κεφαλλονίτης περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων πάλι, αποτελεί μια διαφορετική περίπτωση. Πρωτάρης και Συριζαίος κι αυτός, απ΄ την πρώτη συνεδρίαση του ΣΟΠΠ (Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας) ακόμη, την ίδια μέρα με τον σεισμό, δεν παρέλειψε να δείξει πως αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο, ήταν να «κολλήσει» τις εκλογικές περιφέρειες στις οποίες συνήθως είναι υποψήφιος (Κεφαλονιά και Ιθάκη) δίπλα στην σεισμόπληκτη Λευκάδα, ώστε να επωφεληθούν κι αυτές απ΄ την όποια βοήθεια θα έπαιρνε το νησί μας, αδιαφορώντας μάλλον για το λογικό αξίωμα που λέει πως όσο αυξάνονται οι «δωρολήπτες» τόσο μειώνονται τα δώρα που παίρνουν… Έτσι με απόφασή του που εκδόθηκε στο Αργοστόλι (όχι στην Κέρκυρα!) και υπογράφεται απ΄ τον ίδιο, δυο μόλις μέρες μετά τον σεισμό της Λευκάδας (στις 19-11-15), έσπευσε να ορίσει ομάδες καταγραφής των ζημιών σε επιχειρήσεις – επαγγελματικούς χώρους της Κεφαλονιάς, που έπαθαν ζημιές απ΄ τις σεισμικές δονήσεις της 17ης Νοεμβρίου 2015! Κι αναρωτιόμαστε: Για τις ζημιές που υπέστησαν οι επιχειρήσεις κι οι επαγγελματικοί χώροι της Λευκάδας αλήθεια, είχε συστήσει αντίστοιχες ομάδες καταγραφής των ζημιών τους;
Και φθάνουμε στα ψηλά κυβερνητικά κλιμάκια. Δεν είχαμε βέβαια την απαίτηση να μας επισκεφθεί ο πρώτος «αριστερός» μας πρωθυπουργός, όπως έκανε ο δεξιός κ. Σαμαράς στην Κεφαλονιά, ούτε καν ο κυβερνητικός συνεταίρος του υπερδεξιός υπουργός της Άμυνας. Κατανοούμε πως αυτοί έχουν -εκτός απ΄ τον άλλο φόρτο εργασίας- και τον καημό τους να «ψήσουν» τον Λεβέντη μήπως και τους στηρίξει ώστε να παραμείνουν στην εξουσία. Θα μπορούσαν όμως να στείλουν κάποιους υπουργούς, ή έστω αναπληρωτές -που τους έχουν άφθονους- έτσι για ξεκάρφωμα; (Τον υπουργό των εσωτερικών που βρέθηκε προχθές στο νησί μας για την τακτική Γενική Συνέλευση των περιφερειών τον εξαιρώ, γιατί κανένας φαντάζομαι δεν θα υποστηρίξει στα σοβαρά, πως ήρθε για τις ζημιές απ΄ τον σεισμό…)
Είχαμε εκφράσει προ ημερών τους φόβους μας -και μάλιστα είχαμε προειδοποιήσει σχετικά τους Συριζαίους αιρετούς μας άρχοντες, -να μην διανοηθούν καν να λειτουργήσουν δίνοντας προτεραιότητα στο κομματική τους ιδιότητα σε βάρος της Λευκάδας και των Λευκαδίων. Δυστυχώς αυτό ακριβώς έκαναν, αν κρίνουμε απ’ τον αποκλεισμό του βουλευτή κατά τις επισκέψεις τους στα διάφορα υπουργεία. Κι ο αρχικός πληροφοριοδότης μου γι αυτή την κατάντια, δεν ήταν ο βουλευτής, όπως ίσως θα ήταν λογικό να υποθέσει κάποιος, αλλά δικός μου άνθρωπος σε κρίσιμο υπουργείο που με ρώτησε:. «Καλά δεν μπορούν να συνεννοηθούν και να έρχονται μαζί στο υπουργείο ώστε να πιέζουν πιο συντονισμένα, παρά μου έρχονται τη μια μέρα ο ένας και την άλλη οι υπόλοιποι;»
Δυστυχώς!