Ο προβληματισμός της ημέρας: Επιλογές…

Ένας απλός περίπατος στην πόλη μας σήμερα το πρωί, ήταν που μου προκάλεσε έναν βαθύτατο προβληματισμό και λέω να τον μοιραστώ μαζί σας μήπως και κάποιος έχει μια πιο κατασταλαγμένη άποψη για το θέμα.

Περνώντας από την ξύλινη γέφυρα, στο δυτικό κανάλι, είδα το ελεινό και τρισάθλιο χάλι στο οποίο αυτή έχει περιέλθει. Άβαφη με ακαταλαβίστικα ξενόγλωσσα συνθήματα, βρώμικη και με εντονώτατα τα σημάδια της φθοράς και της εγκατάληψης -κυρίως στην κουπαστή της- δεν χρειάζεται να προσπαθήσει κανείς για ν΄ αντιληφθεί τις σκέψεις και τις εντυπώσεις που προκαλεί στους πολυπληθείς τουρίστες-επισκέπτες της. Η γέφυρα αυτή που καλώς ή κακώς αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πόλης, κάτι λόγω της θέσης της, κάτι λόγω της μορφής της, κυρίως όμως γιατί παρέχει υπέροχη θέα στα πανέμορφα Λευκαδίτικα ηλιοβασιλέμματα, είναι και με διαφορά, το πιο επισκέψιμο (και το πιο φωτογραφημένο) σημείο της πόλης!

Οι ζημιές βέβαια δεν είναι σημερινές κι ούτε έχουν προκύψει αιφνιδίως και πρόσφατα, αλλά έχουν ξεκινήσει πάνω από ένα χρόνο τώρα. Εμείς μάλιστα έχουμε ξαναγράψει γι αυτό το θέμα,  πάνω από μια φορά!. Επειδή όμως οι αρμόδιοι δημοτικοί άρχοντες προφανώς είναι βαρήκοοι, κι επειδή αυτού του είδους οι φθορές ξεκινούν αργά, εξελίσσονται όμως επιταχυνόμενες, η κατάσταση έχει πια προχωρήσει σε βαθμό απαράδεκτο, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε απ΄τις σημερινές φωτογραφίες:

Συνεχίζοντας τον περίπατό μου “έπεσα πάνω” στο αξιοθέατο της πλατείας (με το καλντερίμι), έξω απ΄τον ΄Αγιο Σπυρίδωνα, που έχοντας επιτέλους ολοκληρωθεί η κατασκευή προστασίας και ανάδειξής του, περιμένει τους διαβάτες να το προσέξουν και να εντυπωσιαστούν! Προς το παρόν βέβαια, μάλλον την περιέργεια των περαστικών προκαλεί παρά το ενδιαφέρον τους, όμως δεν ανησυχώ: Αφού οι δημοτικοί μας άρχοντες αποφάνθηκαν κι αποφάσισαν πως είναι μνημειακός θησαυρός που αξίζει και πρέπει να προβληθεί, έστω κι αν γι αυτό απαιτήθηκαν κάποια (αρκετά) χιλιάρικα, δεν μπορεί, έτσι θα είναι…

Ας το δούμε λοιπόν μαζί:

Στην πάνω φωτογραφία φαίνεται το μνημείο όταν ήταν υπό κατασκευή το περιβάλλον πλακόστρωτο (αρκετών τετραγωνικών μέτρων), το αναδεικνυόμενο καλντερίμι κι η ηλεκτρική του εγκατάσταση που πλέον το φωτίζει.

Οι κάτω φωτογραφίες δείχνουν το αξιοθέατο τελειωμένο, όπως δηλαδή φαίνεται σήμερα, τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα…

Είναι φανερό πως η όλη εγκατάσταση, ποιοτική και ιδιαίτερα προσεγμένη δουλειά, ασφαλώς κόστισε κάποια (μάλλον αρκετά) χιλιάρικα και πιθανότατα έγινε με απ΄ευθείας ανάθεση, αφενός επειδή η δημοτική Αρχή αρέσκεται σ΄αυτό τον τρόπο ανάθεσης των έργων κι αφετέρου γιατί η ποιοτική κι η καλλιτεχνική δουλειά δεν έχουν σύγκριση και τιμή και συνεπώς δεν μπαίνουν στη λογική των διαγωνισμών…

Ο δικός μου προβληματισμός λοιπόν είναι: Απ΄την στιγμή που για να διορθωθεί το χάλι της Γέφυρας υπάρχουν τρεις τρόποι: 1) Να αντικατασταθούν κανονικά και οι δυο κουπαστές της με νέο ξύλο και να βαφεί ολόκληρη, κάτι που θα κόστιζε κάποια χιλιάρικα, (λίγα όμως κι αναμφίβολα κατά πολύ λιγότερα απ΄όσο το καλντερίμι). 2) Να “ξενοτίσει” όπως λένε οι ξυλουργοί κάποιος και ν΄αντικαταστήσει μόνο τα σαπισμένα κομμάτια της κουπαστής και στην συνέχεια να την βάψει, κάτι που ίσως γίνονταν με χρήματα λιγότερα του ενός χιλιάρικου. Και 3) Να μπαλώσει ένας μαραγκός πρόχειρα με στόκο τα σκασίματα και τις ρωγμές των κουπαστών και μετά να τις πασαλείψει με χρώμα, (κάτι που θα κόστιζε μόλις δυο-τρία κατοστάρικα), με σκοπό να περάσει τούτη η τουριστική σεζόν και να περιμένουμε τις καλύτερες μέρες (που μας υπόσχονται), ώστε να προχωρήσουμε σε σοβαρότερη επισκευή!

Ήταν ανάγκη να πληρώσουμε τώρα τόσο πολλαπλάσια χρήματα για μια καινούργια ανάδειξη και ν΄αφήσουμε το σήμα κατατεθέν της πόλης μας να μας κάνει διεθνώς ρεζίλι;