Οι κάλπικοι (άρθρο του Ν. Γαζή)

Νικος φωτο

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ
Η εξειδίκευση όλων μας είναι απαραίτητη στην απαιτητική εποχή που ζούμε. Γι αυτό κι από μικρά παιδιά, εκπαιδευόμαστε για πολλά χρόνια, στα σχολεία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης αρχικά και στα προαιρετικής εκπαίδευσης στην συνέχεια, μετά στις σχολές πάσης φύσεως απ΄ την ταπεινότερη σχολή για μια επαγγελματική άδεια μέχρι τα πιο ονομαστά πανεπιστήμια του εξωτερικού για πολλαπλά μεταπτυχιακά διπλώματα, προκειμένου ν΄ αποκτήσουμε την πολυπόθητη και τόσο απαραίτητη εξειδίκευση που θα μας δώσει πλεονέκτημα στο αφόρητα ανταγωνιστικό σημερινό περιβάλλον.
Πέρα απ΄ τα σχολεία, τις σχολές και τα πανεπιστήμια, υπάρχει και λειτουργεί κι ένας δεύτερος, επίσης απέραντος εκπαιδευτικός μηχανισμός, με φροντιστήρια γλωσσομάθειας ή ενισχυτικής διδασκαλίας, με κέντρα ελεύθερων σπουδών προς διάφορες κατευθύνσεις, με οργανισμούς και εταιρείες που διενεργούν πολύ ιδιαίτερες εξειδικεύσεις, με σεμινάρια και συνέδρια παντός είδους, που σκοπό έχουν είτε να μεταδώσουν κάποια πολύ εξειδικευμένη γνώση, είτε να βοηθήσουν τους ήδη σπουδαγμένους να επικαιροποιήσουν τις γνώσεις τους, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα και τις εξελίξεις στην επιστήμη τους.
Ακόμη υπάρχουν αναρίθμητες πιστοποιημένες σχολές, που σκοπό έχουν να μας εκπαιδεύουν για διάφορες δραστηριότητες της καθημερινότητας, όπως για παράδειγμα είναι οι σχολές οδηγών αυτοκινήτων, ταχύπλοων ή ιστιοπλοϊκών σκαφών κ.λ.π., καθώς και πληθώρα από σχολές που προετοιμάζουν τους εκπαιδευόμενους για τεχνικές ενασχολήσεις και δεξιότητες. Όλοι αυτοί οι εκπαιδευόμενοι, μετά το πέρας της εκπαίδευσής τους, οφείλουν να δώσουν εξετάσεις στις αντίστοιχες κρατικές υπηρεσίες, ώστε αφού διαπιστωθεί η επάρκεια της εκπαίδευσής τους να τους χορηγηθεί η σχετική επίσημη κρατική πιστοποίηση, χωρίς την οποία είναι αδιανόητο -και βεβαίως παράνομο- ν΄ αποπειραθεί κανείς να ασκήσει αυτές τις δραστηριότητες! Κι ακόμη, δεν είναι λίγες οι κλιμακωτές εξειδικεύσεις, στις οποίες για να μπορεί κανείς να προχωρήσει σε παραπάνω σπουδές ή ανώτερης στάθμης αδειοδότηση, απαιτείται να έχει και την σχετική προϋπηρεσία που προβλέπει ο νόμος!
Το αποτέλεσμα όλου αυτού του εκπαιδευτικού κυκεώνα είναι να είμαστε περίπου ισοβίως εξεταζόμενοι και να γεμίζουμε με χαρτιά, πτυχία, διπλώματα, πιστοποιητικά και βεβαιώσεις, χωρίς τα οποία βέβαια θα μέναμε ανενεργοί, αφού για να κάνεις οτιδήποτε σήμερα χρειάζεσαι την αντίστοιχη αναγνωρισμένη πιστοποίηση. Γιατί όλοι οι εργοδότες, με πρώτον και καλύτερο εργοδότη το κράτος, προκειμένου να επανδρώσουν τις υπηρεσίες ή τις επιχειρήσεις τους, απαιτούν απ΄ τον κάθε ενδιαφερόμενο να διαθέτει τις σχετικές πιστοποιήσεις του, για δυο λόγους: Πρώτον επειδή έτσι προβλέπει ο νόμος και δεύτερον για να είναι βέβαιοι πως ο υποψήφιός τους ξέρει τι του γίνεται στο εργασιακό του πεδίο, ώστε να μπορεί αυτός τους προκύψει αποδοτικός…
Υπάρχει όμως μια κατηγορία πολιτών που εξαιρούνται εντελώς απ΄ την υποχρέωση να διαθέτουν και να προσκομίζουν οποιοδήποτε πτυχίο ή πιστοποιητικό εξειδίκευσης, παρότι η δουλειά που φιλοδοξούν να κάνουν είναι πολλαπλά υπεύθυνη, αλλά και πολύ κρίσιμη τόσο για τον τόπο όσο και για την κοινωνία στο σύνολό της!
Πρόκειται για τους αιρετούς άρχοντες της κάλπης, που γι αυτό παρακαλώ, να μου επιτρέψετε να τους αποκαλώ «κάλπικους»!

Οι «κάλπικοι» άρχοντες λοιπόν αποτελούν την πιο κρίσιμη κατηγορία «εργαζομένων» ενός κοινωνικού συνόλου, αφού απ΄ τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους εξαρτάται κατά πολύ η ευμάρεια κι η ευτυχία του συνόλου που τους εξέλεξε ή αντίστοιχα η δυστυχία του, ενίοτε δε κι η ολική καταστροφή του!
Αν λοιπόν για τον υπογράφοντα, ο οποίος σαν ένας απλός πλοίαρχος του Ε.Ν., τη μεγαλύτερη ζημιά που δυνητικά θα μπορούσε να προκαλέσει ήταν να χαθούν το πολύ μια-δυο χιλιάδες άνθρωποι και μια περιουσία τριακοσίων-τετρακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων, προβλέπονταν να εκπαιδεύεται διαρκώς (και να δίνει εξετάσεις «κάθε τρεις και δυο», μέχρι σχεδόν τα τριανταπέντε του), αλλά και να εξετάζεται από γιατρούς δυο φορές το χρόνο, πόση εκπαίδευση, πόσες εξετάσεις και πόσα ιατρικά τεστ έπρεπε να προβλέπονται για κάποιον που φιλοδοξεί να κυβερνήσει μια χώρα, ένα υπουργείο, μια περιφέρεια ή έναν δήμο, αφού η ζημιά που (δυνητικά πάντα) αυτός θα μπορεί να προκαλέσει είναι απείρως πολλαπλάσια;
Κι όμως, καμιά πιστοποίηση εκπαίδευσης, καμιά προϋπηρεσία, καμιά διαπιστωμένη ικανότητα και καμιά ιατρική (και κυρίως ψυχιατρική) εξέταση δεν προβλέπεται για τους επίδοξους αυτούς «κυβερνήτες» μας. Ούτε καν για το αν είναι εγγράμματοι ή υπογράφουν με σταυρό, δεν προβλέπεται έλεγχος! Κι ούτε βέβαια προβλέπεται να έχουν την στοιχειώδη γνώση των καθηκόντων τους, ή να γνωρίζουν την βασική δομή και λειτουργία του πολιτεύματος, το οποίο καλούνται να υπηρετήσουν! Και βέβαια δεν πειράζει να έχουν βαθιά μεσάνυχτα στην ιστορία, παρότι όπως είναι γνωστό η ιστορία επαναλαμβάνεται και τα ίδια αίτια κατά κανόνα παράγουν τα ίδια αποτελέσματα…
Όλες αυτές οι ελλείψεις εξετάσεων και πιστοποίησης λοιπόν – ενδεχομένως και ικανοτήτων- υποκαθίστανται ή ξεπλένονται αν προτιμάτε, απ΄ την θεά-κάλπη! Οπότε καθόλου δεν αποκλείεται, απ΄ την κάλπη να προκύψει σε σημαντικότατο και κρισιμότατο πόστο, κάποιος άπειρος κι ανώριμος νεανίας, κάποιος εμφανώς ψυχάκιας, κάποιος ασήμαντος χαρτογιακάς του συρμού, κάποιος εκ γενετής (και εκ πεποιθήσεως) άεργος ή κάποιο τυχάρπαστο κι ανίκανο κομματόσκυλο!
«Μα σ ΄ ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο έτσι γίνεται», θα παρατηρήσει ενδεχομένως κάποιος κι οφείλουμε να συμφωνήσουμε μαζί του. Στον πολιτισμένο κόσμο όμως, πολύ σπάνια οι λαοί θα ψηφίσουν με μοναδικό και κυρίαρχο στοιχείο το θυμό κι ακόμα σπανιότερα θα συστήσουν μέτωπο ετερόκλητων στοιχείων, με αποκλειστικό σκοπό να καταψηφίσουν κι όχι να συγκρίνουν και να ψηφίσουν κάποιον…
Και πέρα απ΄αυτό, δεν ακούγεται καθόλου λογικό, σ΄ έναν τόπο ν΄ αποτελεί ποινικό αδίκημα να οδηγεί κάποιος μηχανάκι, λίγα μόλις κυβικά πάνω απ΄ την κατηγορία του διπλώματός του και να μην χρειάζεται απολύτως καμιά πιστοποιημένη εκπαίδευση ή ικανότητα για να οδηγήσει τον τόπο αυτόν ολόκληρο… Κι ούτε βέβαια αποτελεί δείγμα ωριμότητας και σωφροσύνης, ν΄ ανατίθεται η διαχείριση ενός τόπου (και του προσωπικού του) σε κάποιον που στον εργασιακό βίο του δεν έχει την παραμικρή εμπειρία διαχείρισης προσωπικού, αφού ποτέ δεν κατάφερε να έχει ούτε καν (έναν) βοηθό…
«Μα αφού εκλέγονται, σημαίνει πως έχουν την λαϊκή έγκριση κι εντολή», θα μπορούσε να επιμείνει ο προηγούμενος αντιρρησίας και θα είχε απόλυτο δίκιο. Και μιας που είναι απαράδεκτο -αλλά κι επικίνδυνο συνάμα- να χαρακτηρίσω λαθεμένη μια απόφαση του λαού, θα το αποφύγω. Θα θυμίσω όμως τις ορδές των κοψοχέρηδων που αρκετά συχνά εμφανίζονται μετά από κάποια εκλογική διαδικασία. Ορδές σαν αυτές που -καλή ώρα- έχουν πλημμυρίσει τελευταία και τον μικρό, πανέμορφο αλλά και τόσο αδικημένο τόπο μας…
Υ.Γ. Οι όντως σκληροί χαρακτηρισμοί που γράφτηκαν παραπάνω για «ανώριμους», «ψυχάκιες», «χαρτογιακάδες του συρμού» και «τυχάρπαστα κομματόσκυλα», αποτελούν απλώς ενδεικτικούς τύπους μιας γενικότερης θεωρητικής περιγραφής. Συνεπώς ενδεχόμενη ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα της επικαιρότητας, κεντρικής ή τοπικής, είναι εντελώς συμπτωματική.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *