Ήρθε ο Σεπτέμβρης με τις προσδοκίες και τις …δοξασίες του!

Γιατί απαγορεύονταν στα χωριά της Λευκάδας οι γάμοι τον Σεπτέμβρη!

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Ο Σεπτέμβρης -ή Τρυγητής στα Λευκαδίτικα- είναι ο μήνας των προσδοκιών κυρίως για όσους έχουν τσουρουφλιστεί από τους καύσωνες του Αυγούστου, ή έχουν υποφέρει από την λειψυδρία, όπως δηλαδή   ελόγου μας, που  φέτος τα πάθαμε και τα δύο.  Φυσιολογικές οι προσδοκίες μας λοιπόν να δροσίσει λιγάκι ο καιρός και να πέσουν και μερικές βροχούλες που θα ενισχύσουν τον εξαφανισμένο υδροφόρο  ορίζοντα των γεωτρήσεών μας, μήπως και φέρουν στις βρύσες μας λίγες σταγόνες νερό παραπάνω!

Παλιότερα  όμως που η αγροτική οικονομία των ημιορεινών και των ορεινών κυρίως χωριών μας βασίζονταν κατά πολύ στο κρασί και ιδιαίτερα στο φημισμένο Λευκαδίτικο μαύρο βαρτζαμί,  ένας καλός τρύγος του Τρυγητή,  ενσάρκωνε τις ελπίδες των αγροτών, τόσο για ένα καλό εισόδημα όσο και για την εξασφάλιση του κρασιού της χρονιάς, που τότε ήταν συμπλήρωμα τροφής για τους ίδιους.

Όμως δεν ήταν όλα ανέφελα σ΄ αυτόν το καλό μήνα, ιδιαίτερα για τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια που για τους γνωστούς λόγους ήθελαν να γίνει ο γάμος μια ώρα νωρίτερα. Γιατί υπήρχε ριζωμένη κυρίως στα χωριά μια δοξασία που απαγόρευε τους γάμους τον Τρυγητή επειδή πίστευαν πως αν την παραβούν κινδυνεύουν  να τους θερίσει ο Χάρος!  Οπότε ακόμη κι αν το ήθελαν οι μελλόνυμφοι το απαγόρευαν οι γονείς, που στα μέσα του περασμένου αιώνα είχαν ακόμα τον πρώτο λόγο για τέτοια ζητήματα.  Μετά την δεκαετία του εβδομήντα άρχισε δειλά-δειλά να ξεπερνιέται η απεχθής αυτή δοξασία. Έτσι όμως οι μελλόνυμφοι έχαναν μέχρι ενός μήνα έγγαμου βίου ο οποίος αναλόγως των συνθηκών θα μπορούσε  να ήταν πολύτιμος…

Καλό μήνα συμπατριώτες μου, κι επειδή ποτέ κανείς δεν ξέρει με τις δοξασίες, αν είστε μνηστευμένοι κάντε υπομονή μέχρι να βγει ετούτος ο μήνας και παντρεύεστε τον επόμενο, για να ΄χετε και το κεφάλι σας ήσυχο…