Το σχόλιο της ημέρας: Περί χρόνων

Οι χρόνοι των ρημάτων είναι πολύ σημαντικό κεφάλαιο της κάθε γλώσσας κι όχι μόνο της ελληνικής. Στα ελληνικά όμως υπάρχει τέτοια ποικιλία  τύπων και τέτοιος νοηματικός πλούτος ώστε να μπορούμε να αποδίδουμε με απόλυτη σαφήνεια την κάθε μας σκέψη. Αν βέβαια φροντίσαμε να μάθουμε τους σωστούς ρηματικούς τύπους για τους οποίους βασανιστήκαμε στα σχολεία. Διαφορετικά μπορεί να υπάρξουν παρεξηγήσεις οι οποίες μπορεί να μας εκθέσουν. Όπως εκτέθηκαν κάποιοι συνάδελφοι του τοπικού τύπου που αβασάνιστα  έσπευσαν να “παραιτήσουν”  τον πρόεδρο του Λιμενικού Ταμείου!…

Και καλά να “την πατάμε” εμείς οι ερασιτέχνες δήθεν δημοσιογράφοι ή δημοσιογραφούντες, που λέει και κάποια ψυχή, αλλά και οι επαγγελματίες;

Η δε πλάκα είναι πως ενώ την πάτησαν (και) οι επαγγελματίες, κάποιοι από εμάς (τους ερασιτέχνες) τη γλιτώσαμε!  Κι ο λόγος δεν ήταν πως είμαστε εξυπνότεροι από τους προηγούμενους, αλλά πως απλά προσέχαμε λίγο παραπάνω τους δασκάλους μας στο σχολείο, όταν μας μιλούσαν για τα ρήματα και τους χρόνους τους.

Έτσι μάθαμε να ξεχωρίζουμε κάποια στοιχειώδη και πολύ βασικά πράγματα: Ότι για παράδειγμα, οι παρελθόντες χρόνοι αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα που αδιαμφισβήτητα έχουν συμβεί. Ο ενεστώτας  αναφέρεται σε πραγματικό  γεγονός που συμβαίνει  τώρα και οι μέλλοντες αναφέρονται σε γεγονότα που θα συμβούν. Συνεπώς το ρήμα παραιτήθηκα σημαίνει μια υπαρκτή και βεβαιωμένη ενέργεια (εν προκειμένω παραίτηση) που έχει συμβεί, το παραιτούμαι  σημαίνει ότι καταθέτω την παραίτησή μου τώρα και το θα παραιτηθώ, ανεξάρτητα αν έχει την έννοια πραγματικής πρόθεσης, απλής δήλωσης, μπλόφας ή απειλής, σημαίνει κάτι που (ενδεχομένως) θα συμβεί (αν συμβεί) στο μέλλον.  Και λέμε αν συμβεί, γιατί μέχρι τότε είναι υπό αίρεση ή αναθεώρηση και εναπόκειται στο υποκείμενο να επιβεβαιώσει ή να μεταβάλλει για κάποιο λόγο την πρόθεση ή την απόφασή του αυτή…

Συμπέρασμα: Καλό είναι να ανοίγουμε και λίγο τον “Τζ’άρτζανο” πότε-πότε για φρεσκάρισμα, (εκτός κι αν περνούσαμε τις τάξεις στο Γυμνάσιο με τίποτα τενεκέδες λάδι, οπότε ότι και να κάνουμε τενεκέδες θα μείνουμε…)

Ο Σχολιαστής