FortsaLefkada.gr 
Το πολύ σημαντικό βραβείο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης και Έρευνας του Πολιτισμού (European Art Center- EUARCE) απέσπασε η Παρασκευή (Βιβή) Κοψιδά-Βρεττού στον Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης που προκήρυξε το παραπάνω ίδρυμα στα πλαίσια εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Οι –χιλιάδες – διαγωνισθέντες από την Ελλάδα, Κύπρο, Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία, συμμετείχαν, τη χρονιά που μας πέρασε, στον παραπάνω διεθνή διαγωνισμό με θέμα: “Η Ελληνική Επανάσταση του 1821-Greek Revolution 1821”.
Σημειώνουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης… υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Οργανώσεων για την Ενωμένη Ευρώπη. Έχει Γραφείο –Αντιπροσωπεία στη Ν.Υόρκη και Αντεπιστέλλοντα μέλη στις ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ιαπωνία, Ινδία, Ελβετία κ.λ.π. Έργο του είναι η επιστημονική, φιλεκπαιδευτική και εκδοτική δραστηριότητα και η προώθηση οποιουδήποτε θέματος σχετικού με τη Λογοτεχνία, τις Καλές Τέχνες και τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες και που ανάγεται στην ευρωπαϊκή συνεργασία.
Συγχαίρουμε θερμά τη συμπατριώτισσά μας ποιήτρια Βιβή Κοψιδά-Βρεττού και της ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο σημαντικό επιστημονικό και λογοτεχνικό της έργο, όπως και σε κάθε επωφελή για τον τόπο μας πρωτοβουλία και δράση.
***
Βιβή Κοψιδά-Βρεττού
Ανασταίνονται άνοιξη…
Κολυμπούν κάθε Μάρτη στη θάλασσα
Κι ανασταίνονται άνοιξη όπως οι πόθοι
Που μ’αγέρα λακτίζουν τον θάνατο
Κολυμπούν λοιπόν κάθε άνοιξη τα κομμένα
Απ’ τον ώμο χέρια του Κυναίγειρου
Με τα καραβόσκοινα μπερδεμένα
Του «Αγαμέμνονα» της αγέραστης Λασκαρίνας
Κόκκινα μπράτσα και δάχτυλα ευωδιάζουν
Μπαρούτη Σαχτούρης Κανάρης Μιαούλης
Πλέκουν ίνες τον θάνατο σε νύχια
Λεόντων απόδραση μουγκρίζει απ’ τα
Σιδερένια κλουβιά τους
Γάντζοι μαίνονται σε πόδια μαρτύρων
Μαρτιγάνες τσερνίκια – εμπόρια κάσες
Κερνούν επανάσταση
Κοκκινίζει η Τένεδος σφυρίζει στον Καφηρέα
Στέρνο πάλλεται στον Κάβο-Μπαμπά
Και ο κόλπος του Γέροντα αστρολέγει τη νίκη
-Δες πατέρα πώς αστράφτει το πέλαγος…
Πανηγύρι το αίμα σε μέτωπα άστρα
Φέσια κόκκινα
Την τιμή παζαρεύουν και κείνη δεν παζαρεύεται…
«Τρέξε επάνω εις τα κύματα της φοβεράς θαλάσσης
Κινδύνευσε αναστέναξε»
Ξωτικό της μάχης ο ποιητής εκτοξεύει
-Τα λαγκιόλια παιδί μου σταυρούς χτίζουν
Στο γαλάζιο βαθύ αντερί του Παπαφλέσσα
Αετοί κουκουβάγιες κουρνιάζουν στη δάφνη
«Εκ της στάκτης μου αναγεννώμαι» σιγουρεύει
ο Υψηλάντης…
Και μουσεία της θάλασσας οργανώνουν
Αστερίες μπλεγμένοι σε αράδες κουμπιά
Ασημοκεντημένα χάρτσια και τερτήρια χρυσά
Ευωδιά το μεδουλάρι στην ατίθαση κόμη
Δαγκανάρες αόρατες τραυματίζουν γελέκια
Αλλ’εκείνοι ολόρθοι πλέκουν θούρια
Των εχθρών τους τον τρόμο
Τα ηφαίστεια ροκανίζουν φλούδες
Ξώπετσες της Ανατολής τ’ανομήματα
Το σκοτάδι σαν ν’αραιώνει…
(Σε λίγο πιάνει να ξημερώσει)
Καμπάνες φωνασκούν νίκες
Κι εκκλησιές δάφνες πλέκουν σ’Αγίων κεφάλια
Μουσικές εμβατήρια εν δυο εν δυο τα παιδιά
Σε παρέλαση κομμάτια λαγκιόλια
Βαστούν για σημαίες φυσεκλίκια σωπαίνουν
Τσαπράζια βροντούν σε χορούς
Φορεσιές της ειρήνης…
«Απ’τα κόκκαλα βγαλμένη…»
Γόνυ κλίνατε
στα οστά που γυμνώθηκαν…
***
