Αν ήξερα πως το όνειρο κάποιων αξίζει μόνο ένα πεντοχίλιαρο, τότε ευχαρίστως θα τους το έδινα, ώστε να μην χρειαστεί για χάρη του να εξαπατήσουν θεσμούς και εξουσίες. Ο Θεός όμως αγαπά τον κλέφτη, αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη, γι αυτό και ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο, έστω κι αν τα ντοκουμέντα της αποκάλυψης ενίοτε εμφανίζονται καθυστερημένα! Στο τέλος πάντως, είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο, έρχεται μια ωραία στιγμή που οι απατεώνες ξεβρακώνονται. Το δε καλύτερο είναι, πως, πότε το ξεβράκωμά τους αυτό θα γίνει δημόσιο θέαμα, θα το αποφασίσουν οι σημερινοί λοιδορούμενοι. Και σύμφωνα με την Θεία Δίκη, όσο περισσότερο πανηγύρισαν (οι απατεώνες), τόσο περισσότερο θα τους τσούξει η συνέχεια. Γιατί πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!…
Υ.Γ. Πάντως απορώ μ΄ αυτούς που γκρινιάζουν για την δήθεν ακρίβεια! Μα για ποια ακρίβεια μιλάνε; Εδώ “αξιοπρέπειες” εκποιούνται μόλις για ένα πεντοχίλιαρο, (ούτε όσο μισή μπιλιά στην ρουλέτα δηλαδή) και όσο κάποιοι άλλοι κοστολογούν την ευτυχία τους! Μιλάμε για τέτοια φτήνια δηλαδή! Ή μήπως για κατάντια;
Ο Σχολιαστής