FortsaLefkada.gr 
του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ
Ένας ορισμός της Ιστορίας την θέλει σαν τον καθρέφτη του μέλλοντος. Και οφείλεται στην διαπίστωση πως αυτή διαρκώς επαναλαμβάνεται, αφού διαχρονικά και σταθερά έχει παρατηρηθεί πως οι ίδιες αιτιολογίες παράγουν τα ίδια αποτελέσματα.
Σύμφωνα λοιπόν μ’ αυτό τον ορισμό, η βαθιά γνώση της ιστορίας είναι απ’ τα πιο απαραίτητα εφόδια όσων φιλοδοξούν να κυβερνήσουν μια χώρα, πολύ δε περισσότερο όταν αυτή είναι μικρή σαν τη δική μας και αντιμετωπίζει προβλήματα τέτοια και τόσα, που είναι αντιστρόφως ανάλογα με το μέγεθός της.
Εκτός απ’ τους φιλόδοξους ηγήτορες όμως, μάλλον είναι χρήσιμο να εντρυφούμε στην ιστορική αλήθεια κι εμείς οι απλοί ψηφοφόροι, ή τουλάχιστον όσοι από εμάς επιμένουμε να βλέπουμε την ψήφο μας σαν ένα σημαντικό κι υπεύθυνο καθήκον ουσίας κι όχι σαν μια απαξιωμένη διαδικασία κατάλληλη να βγάλουμε τα απωθημένα, την οργή ή το θυμό μας, ή ακόμα χειρότερα να κάνουμε την πλάκα μας!
Είναι κοινή η διαπίστωση πως πολλοί συμπατριώτες μας θα φθάσουν μέχρι την κάλπη της 25ης Γενάρη μπερδεμένοι κι αναποφάσιστοι, αφού οι περισσότεροι μεν διαισθανόμαστε την κρισιμότητα της συγκεκριμένης εκλογής, λίγοι όμως έχουμε κατασταλαγμένη και πειστική (για τον εαυτό μας) άποψη, για το ποιο κόμμα θα αποτελέσει την τελική μας προτίμηση. Απ’ τη μια μεριά ο (δικαιολογημένος) θυμός για τα πολιτικά πρόσωπα και κόμματα που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι κι απ’ την άλλη η απελπισία για το δύσκολο παρόν μαζί με το χαρμάνι της αγωνίας και του πανικού που καλύπτει το δυσοίωνο μέλλον, φοβάμαι πως αποτελούν τους χειρότερους συμβούλους, που θα προσπαθήσουν να εκτοπίσουν την ψυχραιμία και την λογική απ’ αυτή την απόφασή μας.
Άλλωστε τα εντελώς ετερόκλητα μηνύματα με τα οποία συνεχώς μας βομβαρδίζουν οι μνηστήρες της εξουσίας, καθώς και οι διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις και «λύσεις» που προτείνουν για το μεγάλο εθνικό μας πρόβλημα, μας έχουν ήδη μπερδέψει πάρα πολύ, κάνοντάς μας ιδιαίτερα προβληματισμένους κι αναποφάσιστους!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, με βάση τον πρόλογο αυτού του άρθρου και συγκρίνοντας τα κοινά στοιχεία και σημεία των διάφορων εποχών, μήπως μια ψύχραιμη ματιά στην δική μας ιστορική διαδρομή θα μας βοηθούσε να πάρουμε την σωστότερη απόφαση ή καλύτερα, μήπως η θεώρηση αυτή μας αποτρέψει από κάποιο ολέθριο και μη αναστρέψιμο λάθος;
Και ας ξεκινήσουμε εστιάζοντας στα κομβικά σημεία της ιστορικής πορείας του έθνους, τότε που σαν λαός αντιμετωπίσαμε εξ ίσου μεγάλα και καίρια διλήμματα και γεγονότα, τέτοια που καθόρισαν την μετέπειτα ιστορική μας παρουσία, πορεία και διαδρομή.
Εντρυφώντας λοιπόν στην κορυφαία στιγμή της νεώτερης ιστορίας μας, αυτή της εθνικής απελευθέρωσης με την επανάσταση του 1821, θα εντυπωσιαστούμε βέβαια πρώτα απ’ το αδούλωτο φρόνημα, μετά απ’ την λαμπρή δράση και συχνά απ’ την θαυμαστή αυτοθυσία των ηρώων μας και θα αναγνωρίσουμε τον σπουδαίο ρόλο που έπαιξαν στην εθνική υπόθεση, όμως θα πρέπει να σταθούμε και σε κάποιες άλλες πικρές αλήθειες: Ότι παρά τον αγώνα και τις τεράστιες θυσίες τους, αν δεν είχε γίνει η ναυμαχία του Ναυαρίνου, σαν αποτέλεσμα της βούλησης (και των συμφερόντων) των μεγάλων δυνάμεων να δημιουργηθεί αυτόνομο ελληνικό κράτος, με ελεγχόμενο (απ’ τους ίδιους) διαμελισμό της τότε οθωμανικής αυτοκρατορίας, είμαστε ιστορικά υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε πως η ένδοξη επανάστασή μας ουσιαστικά είχε ήδη κατασταλεί απ’ τον Ιμπραήμ, οπότε θα έπαιρνε κι αυτή τη θέση της δίπλα στα Ορλωφικά και στις άλλες αποτυχημένες απόπειρες απελευθέρωσης που είχαν προηγηθεί…
Και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, θα ήταν άδικο να παραλείψουμε να αναφερθούμε στους έλληνες της διασποράς, που κινητοποίησαν τότε όσο και όπως μπορούσαν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, όπως και στους ευρωπαίους λόγιους και καλλιτέχνες, που επηρεασμένοι απ’ το αρχαίο ελληνικό πνεύμα αλλά κι απ’ τις τουρκικές θηριωδίες, της καταστροφής των Ψαρών και της γενικής σφαγής στην Χίο, ενίσχυσαν σημαντικά το ευεργετικό για μας φιλελληνικό ρεύμα…
Ας μεταφερθούμε τώρα έναν αιώνα αργότερα, όταν συνέβη η Μικρασιατική Καταστροφή, που αναμφίβολα αποτελεί την μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού αφού, πέρα απ’ τις τεράστιες ανθρώπινες απώλειες, το ελληνικό στοιχείο ξεριζώθηκε ολοκληρωτικά απ’ την Μικρά Ασία, μετά απ΄ την συνεχή παρουσία (και κυριαρχία του) εκεί, για περισσότερο από εικοσιπέντε αιώνες!
Περιληπτικά, μπορούμε να πούμε για τότε πως, όσο ο Βενιζέλος -σαν πρωθυπουργός της Ελλάδας- είχε καταφέρει να έχει τα συμφέροντα της πατρίδας μας σε πορεία παράλληλη μ’ αυτά των τότε μεγάλων δυνάμεων (της ΑΝΤΑΤ), κατόρθωσε να τετραπλασιάσει την Ελλάδα. Όταν μετά από ένα άτυχο εκλογικό αποτέλεσμα που οφείλονταν κυρίως στην δημαγωγία των αντιπάλων (κι αυτό είναι το σημαδιακό και το πιο επίκαιρο), έχασε ο Βενιζέλος τις εκλογές και την εξουσία και ο προσανατολισμός της Ελλάδας άλλαξε, οι μέχρι τότε υποστηρικτές μας Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί κ.λ.π. πήγαν με το μέρος του Κεμάλ κι επακολούθησε η γνωστή καταστροφή. Τόσο απλά και τόσο οδυνηρά!
Κι απ’ τα δυο αυτά ιστορικά παραδείγματα, προκύπτει δυστυχώς η ίδια πικρή αλήθεια, που θα την πούμε, μόλο τον κίνδυνο που διατρέχουμε να κατηγορηθούμε απ’ τους νεόκοπους «τσαμπουκάδες» πολιτικούς μας -και τους αψωμένους οπαδούς τους- σαν οσφυοκάμπτες: Όσο τα συμφέροντα κι ο ρόλος μιας μικρής χώρας συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ισχυρών του κόσμου, τόσο οι εθνικές υποθέσεις της όσο κι η γενικότερη πορεία της πάνε καλά, ενώ όταν η σχέση αυτή διαταραχθεί κι αλλάξει, αυτό είναι μάλλον προμήνυμα καταστροφής.
Θα πούμε και μια ακόμη πικρή ιστορική αλήθεια, που ίσως θα ήταν ωφέλιμο να την έχουν υπ’ όψη τους αυτοί που αναρωτιούνται (γιατί ακούστηκαν κι αυτά), «και τι άλλο χειρότερο μπορούμε να πάθουμε;» ή όσοι λένε «αφού της Αναστάσεως προηγείται ο θάνατος, ε! τότε ας πεθάνουμε προκειμένου μετά ν’ αναστηθούμε!»
Λίγο πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης λοιπόν, απηυδισμένοι απ΄ τους άρχοντες, την κακοδιοίκηση και την διαφθορά πολλοί απ΄ τους κατοίκους της, δεν είχαν και πολύ πρεμούρα να αντισταθούν, λέγοντας: «Και γιατί να πολεμήσω; Για μας, μάλλον θα είναι καλύτερα με τον Μωάμεθ!». Ενώ κάποιοι άλλοι, φανατικοί θρησκευόμενοι αυτοί, ήταν κάθετα αντίθετοι στο ενδεχόμενο να ζητηθεί βοήθεια απ’ την (καθολική) χριστιανική Δύση, εκφράζοντας την άποψη πως «καλύτερα με την ημισέληνο του Μωχαμέτη παρά με την τιάρα του Πάπα»!
Η συνέχεια όμως ήταν για όλους αυτούς διαφορετική απ’ την αναμενόμενη και πολύ πιο τραγική: Όχι μόνο δεν ήταν το ίδιο ή καλύτερα, αλλά αμέσως μετά την άλωση, έχασαν το κεφάλι τους, όσοι δεν είχαν την …μεγάλη τύχη να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής σαν δούλοι.
Νικόλα αν και οπαδός της δυτικής σκέψης που θέλει τον κόσμο και την κοινωνία συνεχώς να εξελίσεται προς το καλύτερο, όποτε μας βολεύει θυμόμαστε και τον Μαρξ και την θεωρία της περιοδικής επαναληψιμότητας της ιστορίας άλλοτε σαν τραγωδία κι άλλοτε ως φάρσα. Ο ίδιος φιλόσοφος όμως είχε πει και το εξής:
Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος.
Οι αποτυχημένες προσπάθειες απελευθέρωσης έφεραν το αποτέλεσμα της επέμβασης στο Ναυαρίνο, αφού οι μεγάλες δυνάμεις έκριναν ότι είναι δυνατόν να υποστηριχθεί “ανεξάρτητο” ελληνικό κράτος από έναν αποφασισμένο λαό.
Τώρα για την μικρασιατική καταστροφή δεν φταίνε οι εκλογές, αλλά ο ίδιος ο Βενιζέλος ο οποίος αντί να οχυρωθεί στην Σμύρνη, νόμισε ότι θα κατακτήσει όλη την Ασία και την Μέση Ανατολή ως νέος Μέγας Αλέξανδρος ,προφανώς συμμεριζόμενος την ιδέα περί επαναληψιμοτητας των ιστορικών γεγονότων που κι εσείς επικαλείστε στο άρθρο σας , πιστεύοντας στις δυνάμεις της ΑΝΤΑΤ που λίγο αργότερα τον πούλησαν κάνοντας συμφωνία με τον Κεμάλ Ατατούρκ.
Όσο για το τρίτο παράδειγμά σας με την Κων/πολη , θα συμφωνήσω αφού πολλοί Έλληνες προτίμησαν να καθήσουν στον καναπέ , αντί ν΄αντισταθούν και ν΄ανατρέψουν νωρίτερα τις διορισμένες κυβερνήσεις των υπηρετών της Μέρκελ και των τραπεζών.
Στην παράθεση των ιστορικών γεγονότων προς επιβεβαίωση των ισχυρισμών σας παραλείψατε ν΄αναφερθείτε στην εισβολή του ιταλογερμανικού άξονα και την στάση τότε των Ελλήνων. Κατά την άποψή σας η Ελλάδα δεν θα έπρεπε ν’ αντισταθεί αφού το αποτέλεσμα ήταν ευθύς εξαρχής προδιαγεγραμμένο βασιζόμενο στα δικά σoυ μέτρα.
Ζωντανό παράδειγμα σήμερα και επί των ημερών μας η Συρία , η οποία παρά την προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης Άσαντ και τις προβλέψεις περί του αντιθέτου, ανθίσταται σθεναρά με μεγάλες πιθανότητες να παραμείνει ανεξάρτητο κράτος. Χιλιάδες χριστιανοί, ναοί, αρχαία μνημεία καταστρέφονται από την χρηματοδοτούμενη από τον δυτικό σας κόσμο ΙSIS , χωρίς η “ορθόδοξη” κυβέρνησή σας να βγάλει ούτε κιχ.
Και θέλετε λοιπόν να παραμείνουμε υποτελείς, διεφθαρμένοι, διαπλεκόμενοι , με αρκετούς από τους ενόχους της τραγωδίας μας να τρώνε και να πίνουν στην υγειά μας και να συνεχίσουν να μας κυβερνούν με ξύλο, φόρους και φόβο γιατί έτσι είναι ο κόσμος και είμαστε μικροί κι αδύναμοι.
‘Ε ‘όχι λοιπόν αγαπητέ Νίκο, το λάθος που κάνουν αρκετοί δεξιοί κι αριστεροί στο να διαβάζουν την ιστορία χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τα σημερινά δεδομένα, εγώ δεν θα υιοθετήσω. Ενός έτους ιστορίας από την εποχή του διαδικτύου και μετά αντιστοιχεί με περίοδο 30 χρόνια (τουλάχιστον) πριν από αυτό. Δεν είναι συγκρίσιμα λοιπόν τα γεγονότα με καμία άλλη χρονικά ιστορική περίοδο. Δυστυχώς έπειτα από 30 χρόνια κραιπάλης και πολιτικής μέθης λόγω υπεραφθονίας αγαθών, ήρθε η ώρα του λογαριασμού και των ευθυνών. Η ιστορία αλλάζει, ο κόσμος αλλάζει και μεις έχουμε μείνει να φωνάζουμε σαν τα μικρά παιδιά, φέρτε πίσω την “γυαλιστερή κούκλα” μας.
Δεν σε παρεξηγώ κι εσύ , όπως κι εγώ μιλάμε γιατί κάτι έχουμε ή κάτι νομίζουμε ότι έχουμε. Όμως θα πρέπει να σκεφτούμε τα παιδιά και το μέλλον. Θα ήθελα να μην δω φεύγοντας από την ζωή παιδιά -νέους να σπουδάζουν με δάνειο και να γίνονται αργότερα έρμαια των πολυεθνικών εταιρειών μικροτσιπαρισμένα.
Τα ρολόγια Νικόλα δεν σταματάνε, το ίδιο και η ζωή! Είναι στην ανθρώπινη φύση να προχωράει, να σκοντάφτει, να πέφτει , να σηκώνεται, να προχωρά ξανά. Οι Έλληνες έχουν την μακροβιότερη ή τουλάχιστον από τις μακροβιότερες ιστορίες πάνω στην γή , δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν αν βγει ο Τσίπρας!
Ένα δρόμο ήξεραν και ξέρουν ν΄ακολουθούν από την στιγμή της υπάρξεώς τους , ακόμα κι αν αυτός πέρναγε από τα στενά της Σκύλας και της Χάρυβδης :
ΜΠΡΟΣΤΑ! Ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο!
Αγαπητέ Γιώργο επέτρεψέ μου να σου απαντήσω όσο πιο επιγραμματικά γίνεται:
1. Το (σίγουρο) άθλιο τέλος από την (κατά την άποψή σου αθλιότητα), είναι καθαρά ζήτημα εκτίμησης κι επιλογής.
2. Η θεωρία σου ότι το Ναυαρίνο το προκάλεσε “ο αποφασισμένος λαός” είναι καινοφανής και ομολογώ πως με εκπλήττει γιατί απέχει πολύ απ’ την ιστορική αλήθεια.
3. Κάνεις σοβαρό λάθος να λες πως ο Βενιζέλος πήγε να κατακτήσει ολόκληρη τη Μ. Ασία. Έγινε ακριβώς το αντίθετο: Άριστος γνώστης της πολιτικής και κυρίως της διπλωματίας ο Βενιζέλος, γνώριζε πάρα πολύ καλά πως την λήξη των εχθροπραξιών κατά κανόνα ακολουθούν οι συνθήκες, οι οποίες βέβαια προκύπτουν μετά από διαπραγματεύσεις και στις οποίες κατά κανόνα όλοι θα υποχρεωθούν να υποχωρήσουν λιγότερο ή περισσότερο. Προχώρησε λοιπόν ο στρατός στη Μ. Ασία όσο έπρεπε, ώστε κατά τις διαπραγματεύσεις να υποχωρήσει στο σημείο που ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε σχεδιάσει.
Το έγκλημα όμως συντελέστηκε από την διάδοχη φιλοβασιλική κυβέρνηση του Γούναρη, η οποία παρότι είχε εκλεγεί με το σύνθημα “ψηφίστε μας να σταματήσουμε τον πόλεμο και να φέρουμε τα παιδιά σας πίσω”, όχι μόνο δεν σταμάτησε τον πόλεμο αλλά προχώρησε ακόμα παρά πέρα, αν και ήταν πλέον χωρίς ερείσματα στον διεθνή χώρο, αφού θεωρούνταν “φιλογερμανική”. Κι έτσι ακριβώς μεταστράφηκαν οι πρώην σύμμαχοι και υποστηρικτές μας σε υποστηρικτές του Κεμάλ…
4. Για τον καναπέ, θα διαφωνήσω και θα πω ότι ο λαός αν έχει μια ευθύνη είναι πως “βολεύονταν” κι ο ίδιος με τα δανεικά κι έκανε πως δεν καταλαβαίνει ότι θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Και γι αυτό δεν φταίει μόνο μια κυβέρνηση, ούτε μια παράταξη…
5.Για τον Β παγόσμιο πόλεμο, φοβάμαι πως έχεις κοντόθωρη θεώρηση, χώρια που μου προσάπτεις αυθαίρετες απόψεις. Γιατί η άποψή μου είναι ακριβώς η αντίθετη: Πολύ σωστά αντισταθήκαμε, πρώτον γιατί υποστήκαμε άδικη κι εντελώς αναίτια στρατιωτική επίθεθη και δεύτερον γιατί, από ρεαλιστικής πλευράς, ήταν περίπου μαθηματικώς βέβαιο πως ο φασιστικός άξονας θα ήταν ο τελικός ηττημένος του πολέμου… Συνεπώς και μονόδρομος ήταν η εμπλοκή μας και ταλικά ωφέλιμη, άλλο τώρα αν εμείς, παρότι είμαστε με το μέρος των (τελικώς) νικητών, το μόνο που κερδίσαμε ήταν τα Δωδεκάνησα κι επειδή είμαστε όπως συνήθως άμυαλοι, (σαν καλή ώρα), μας ενέπλεξαν οι ξένοι σ’ έναν καταστροφικότατο εμφύλιο! Αύτό ακριβώς όμως είναι που επιβάλλεται να μας διδάξει και για το σήμερα…
6. Για το (ατυχέστατο) παράδειγμα της Συρίας που χρησιμοποιείς σαν …πρώτυπο προς μίμηση, προτιμώ να μην το σχολιάσω. Επλίζω μόνο να μας λυπηθεί ο Θεός για να μην καταλήξουμε καραβιές λαθρομεταναστών, σαν τους σημερινούς Σύρους…
7. Το τι λες πως θέλω εγώ, είναι κάτι που το συμπεραίνεις εντελώς αυθαίρετα εσύ κι απέχει παρασάγγας απ’ την αλήθεια. Άλλωστε δεν έχει και πολύ σημασία τι θέλω εγώ. Εκείνο που με ερεθίζει όμως, είναι να μου εμφανίζονται κάποιοι δήθεν σωτήρες που ψαρεύουν στα θολά νερά του (δικαιολογημένου) θυμού και της αγανάκτησης, συνοδευόμενοι κι ενισχυμένοι απ΄τους πιο διεφθαρμένους αριβίστες του (κυβερνητικού) ΠΑΣΟΚ -που πρόκαμαν κι έπιασαν θέση- και να βιάζουν την λογική μου πως τάχα είναι οι κατάλληλοι να διαχειριστούν την τραγική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Γνωρίζεις άραγε πως το δικηγορικό γραφείο ενός μέγα εργατολόγου “σοσιαλιστικής” ιδεολογίας, πρωτοκλασάτου ονόματος σήμερα στον πολιτικό σας χώρο και επίδοξου αυριανού πρωτοκλασάτου υπουργού, είχε αναλάβει κατ’ αποκοπήν να υποστηρίζει στα δικαστήρια μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία στις δικαιολογημένες αγωγές που της έκαναν οι εργαζόμενοί της, (μεταξύ των οποίων και ο γράφων;) Βέβαια κατά κανόνα τις έχανε τις δίκες, αφού η αδικία ήταν πασιφανής… Μ’ αυτούς Γιώργο μου θα κάνετε την επανάστασή σας που θα …αλλάξει τα ευρωπαϊκά δεδομένα;
Ρίξε μια ματιά γύρω σου, δες με ποιο τρόπο επιλέγονται οι “ελπιδοφόροι” υποψήφιοι, ρίξε και μια ματιά στο παρελθόν (και στα σκάνδαλά τους) κι έλα ύστερα να μου πεις αν στα σοβαρά περιμένεις τέτοια άτομα να σου λύσουν το πρόβλημα…
8. Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι πιστεύουν πως έχουμε φτάσει στον πάτο του βαρελιού κι ότι δεν έχει παρακάτω. Ούτε στη μέση δεν έχουμε φτάσει και πίστεψέ με, ούτε που φαντάζεσαι τι υπάρχει παρά κάτω!
Κι ένα τελευταίο: Επειδή είχα την τύχη (ή την ατυχία) να δώ από κοντά κάποιες κοινωνίες που αντιμετώπισαν (πριν από μας) αντίστοιχα προβλήματα χρεωκοπίας, ομολογώ πως δεν θα ήθελα τώρα στα γεράματα να μπουκάρω κι εγώ σε σούπερ μάρκετ προσπαθώντας να βουτήξω κανένα μισόκιλο ρεβύθια ή ρύζι για να φάω. Αν μη τι άλλο το βλέπω σαν άδικο κι εντελώς απαράδεκτο, απ’ τη στιγμή που πλήρωνα (εγώ κι ο εργοδότης μου για μένα) περίπου 800 χιλιάδες δραχμές το μήνα σαν απομαχικά…
Η ελπίδα λοιπόν έρχεται φίλε Γιώργο, μόνο που ξεκάθαρα είναι φρούδα…
Νίκο η τελευταία παράγραφος της απάντησής σου τα λέει όλα. Δηλαδή μου λες κοίταξε να δεις Γιώργο , εγώ παίρνω μια συνταξούλα και τα βολεύω. Φοβάμαι ότι θα την χάσω και δεν μπαίνω σε περιπέτειες. Η δικιά μου η άποψη είναι ναι μεν το τομάρι μπορεί να το γλυτώσω, αλλά σύνταξη, περιθαλψη, εκπαίδευση για παιδιά κι εγγόνια πρέπει να τα ξεχάσω κι επειδή δεν φοβάμαι εάν θα πεινάσω , γιατί τα χεράκια μου πιάνουν και ποτέ δεν περίμενα να πέσουν από τον ουρανό τα προς το ζειν, αξίζει να το παλέψουμε. Μπορεί όπως λές να γίνουν χειρότερα, αλλά μπορεί και κάτι καλύτερο να βγεί. Είμαι αλλεργικός στην στασιμότητα , στην συντήρηση, στην ηττοπάθεια. Βάζω στόχους ψηλά, ώστε να ξεπερνώ την μετριότητα.
Εάν αποδειχθεί μεταβατικό στάδιο ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταλαβαίνω γιατί ντε και καλά πρέπει εμείς να κολλάμε σ΄αυτά που ξέρουμε. Έτσι οι άνθρωποι δεν θα έμπαιναν ποτέ αρχικώς σε σπήλαια, δεν θα ζωγράφιζαν, δεν θα έφτιαχναν εργαλεία , γραφή, πολιτισμό, εργασία, δικαιώματα, ασφάλιση, ιντερνετ κτλ.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΝΙΚΟ. Πατήρ πάντων ο πόλεμος ή διαφορετικά η τάξη γεννά το χάος και εκ του χάους πάλι τάξη γεννιέται.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε…