Αλήθειες που κρύβονται κάτω απ΄ το χαλί: Άρωμα …βόθρου!

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ(*)

Κόντρες για το άρωμα …βόθρου -που έχει κυριαρχήσει τόσο στην πόλη όσο και στους υπόλοιπους τουριστικούς οικισμούς του νησιού μας- είχαμε στο προχθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο. Αφορμή ήταν η ερώτηση του δημοτικού συμβούλου (και αρμόδιου αντιδημάρχου για ύδρευση- αποχέτευση της προηγούμενης δημοτικής Αρχής) Κ. Σέρβου, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά πως, “για πρώτη φορά, ξυπνάμε κάθε πρωί και έχουμε την αίσθηση πως βρισκόμαστε μέσα σε βόθρο”. Και υποστήριξε πως αυτό γίνεται γιατί ο καθαρισμός των φίλτρων του δικτύου αποχέτευσης δόθηκε σε ιδιώτες, αντί η δημοτική Αρχή να έχει μεριμνήσει να προσλάβει προσωπικό και η δουλειά να γίνεται από τα δυο μεγάλα αποφρακτικά του Δήμου.

Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, (γιατί όντως βρωμάει ολόκληρο το τουριστικό κομμάτι του νησιού), ο καθ΄ύλην αρμόδιος αντιδήμαρχος Γιάννης Λιβιτσάνος απέδωσε το πρόβλημα και την δυσώδη κατάσταση που βιώνουμε κυρίως στους καταστηματάρχες, που δεν έχουν στα καταστήματά τους λιποσυλλέκτες, όπως είπε, αλλά και στις τουαλέτες των οποίων τα χαρτιά υγείας συχνά καταλήγουν στο δίκτυο και το βουλώνουν.

Φοβάμαι πως και οι δυο τοπικοί άρχοντες, τόσο ο πρώην όσο και ο νυν περιορίστηκαν να αναφέρουν μόνο την πλευρά του προβλήματος που τους βολεύει, αποφεύγοντας όμως να πουν τις αλήθειες που πονάνε. Δηλαδή αυτό το “για πρώτη φορά…” του κ. Σέρβου και που με σαφήνεια υπονοεί πως επί των ημερών του δεν υπήρχε το πρόβλημα, μόνο  αλήθεια δεν είναι, καθότι όλα τα τελευταία χρόνια τέτοια εποχή, στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου, όλοι αυτοί οι οικισμοί βρωμάνε ίδια κι απαράλλαχτα. Και η απόδοση ευθυνών από τον κ. Λιβιτσάνο όμως, αποκλειστικά στους καταστηματάρχες για την έλλειψη λιποσυλλεκτών και στους χρήστες τουαλετών (ντόπιους και επισκέπτες) που ρίχνουν  τα χαρτιά υγείας στην αποχέτευση, είναι μάλλον η ιδιαίτερα βολική για τους σημερινούς διαχειριστές της κατάστασης εξήγηση. Όμως αν και όντως αυτές οι αιτίες είναι υπαρκτές και συμμετέχουν στην  δημιουργία του προβλήματος σε αρκετά σημαντικό βαθμό, δεν είναι η κύριες αιτίες που το προκαλούν.

Η πικρή αλήθεια είναι πολύ διαφορετική αλλά και πολύ γνωστή, άσχετα αν για ευνόητους λόγους άπαντες την κρύβουν  κάτω απ΄ το χαλί!

Όλοι γνωρίζουμε τον άναρχο τρόπο με τον οποίο επεκτάθηκε -και συνεχίζει να επεκτείνεται- η δόμηση τουριστικών και άλλων καταλυμάτων, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της πόλης, στην περιοχή Λυγιάς-Καρυωτών, στην Νικιάνα, στο Περιγιάλι, στο Νυδρί, αλλά και σε άλλα σημεία του νησιού μας. Πάρα πολλά κτίσματα (παλαιά και νέα) αυτών των περιοχών, είτε συνειδητά από τους ιδιοκτήτες τους γιατί δεν το θέλουν, (ενώ θα έπρεπε να έχουν υποχρεωθεί σ΄ αυτό), είτε υποχρεωτικά (αφού δεν υπάρχει ακόμα δίκτυο αποχέτευσης), δεν έχουν συνδεθεί  με τέτοιο δίκτυο. Όλοι αυτοί λοιπόν χρησιμοποιούν στεγανούς (υποτίθεται) βόθρους, οι οποίοι βεβαίως με την χρήση γεμίζουν και (υποτίθεται ξανά) πως αδειάζονται από τα γνωστά βυτία εκκένωσης βόθρων, τα οποία και μεταφέρουν τα λύματά τους στους βιολογικούς. Με την κοσμοσυρροή του Αυγούστου όμως, που σχεδόν όλα τα καταλύματα έχουν πληρότητα 100%, αντιλαμβάνεστε πως αν συνέβαινε αυτό, τότε τα μισά οχήματα που κυκλοφορούν σ΄ αυτός τους οικισμούς θα έπρεπε να είναι βυτία!

Είναι ζήτημα όμως αν κυκλοφορεί ένα βυτίο την ημέρα, σε όλους αυτούς τους οικισμούς μαζί! Που μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ή πως οι βόθροι των καταλυμάτων δεν είναι στεγανοί, οπότε το μεγαλύτερο μέρος των λυμάτων διαχέεται στο έδαφος μολύνοντας και τον υδροφόρο ορίζοντα, ή πως  κάποιοι ασυνείδητοι πονηροί αντλούν την νύχτα τον βόθρο τους, εκβάλλοντας το περιεχόμενό του σε κάποια παρακείμενη σούδα ή ρέμα ή και τα δυο!   Τόσο απλά. Κι ύστερα εμείς προβληματιζόμαστε γιατί βρωμάει ο τόπος και η θάλασσα (στην οποία και καταλήγουν συνήθως τα λύματα…)

Με άλλα λόγια είναι κι αυτή μια από τις μεγάλες παθογένειες του τόπου μας, μπροστά την οποία οι μέχρι σήμερα τοπικές Αρχές (και χωρίς καμιά εξαίρεση), είτε χώνουν το κεφάλι στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο, είτε σφυρίζουν αδιάφορα, κάνοντας πως τάχα μου δεν ξέρουν τι γίνεται και τι φταίει…

Θα αναρωτηθεί όμως κανείς και τώρα τι μπορεί να γίνει;

Πολλά μπορούν να γίνουν, παράλληλα βέβαια με τους καθαρισμούς των φίλτρων και την λύση των προβλημάτων που οι αντιπαρατιθέμενοι της αυτοδιοίκησης ανέφεραν στο Δημοτικό Συμβούλιο, αν και εφόσον βέβαια υπάρξει η πολιτική βούληση να παραμεριστεί το πολιτικό κόστος για να λυθεί το πρόβλημα.

Ένα μέτρο που θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει θα ήταν να συγκρίνονται οι παραδόσεις της ποσότητας των λυμάτων σε βυτίο με την ποσότητα κατανάλωσης νερού του καταλύματος, με βάση τον απλό λογικό κανόνα, πως όσο νερό καταναλώνει κανείς, τόσα λύματα καταλήγουν στον βόθρο του, εφόσον βέβαια αφαιρεθούν το πλύσιμο των χώρων και το πότισμα των λουλουδιών. Επειδή όμως ένα τέτοιο μέτρο, εκτός απ΄ την τελευταία ασάφειά του, μπορεί να ανοίξει την όρεξη υδροκλοπής με (νέες) παράνομες συνδέσεις και να ενισχύσει έτσι την άλλη γνωστή τεράστια παθογένεια απ΄την οποία υποφέρουμε, υπάρχουν διεθνείς εμπειρικοί τύποι που καθορίζουν την μέση κατά προσέγγιση ημερήσια κατανάλωση νερού ανά φιλοξενούμενο πελάτη. Έτσι μπορεί να υπολογιστεί πολύ ασφαλέστερα, πόσα λύματα παράγει το κατάλυμα κάθε μέρα και αναλόγως με την πληρότητα το κάθε κατάλυμα. Εάν λοιπόν οι επιχειρηματίες ή οι ιδιοκτήτες των καταλυμάτων που δεν είναι συνδεδεμένα με το δίκτυο αποχέτευσης, υποχρεωθούν να τηρούν αρχεία, αφενός των πελατών τους και αφετέρου των αποδείξεων παράδοσης των λυμάτων τους, τότε ο έλεγχος και η σύγκριση των δυο μεγεθών θα είναι εύκολος, τόσο σε άμεσο όσο και σε μελλοντικό έλεγχο. Τόσο απλά!…

(*) Ο ΝΙΚΟΣ ΓΑΖΗΣ είναι δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Λευκάδας με την παράταξη “Δίαυλος”