Το σχόλιο της ημέρας: Μια Μαραθώνια συνεδρίαση!

Το σχόλιο της ημέρας: Μια Μαραθώνια συνεδρίαση!

Μόλις τέσσερα ήταν τα προς συζήτηση θέματα στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Παρασκευής. Η  συνεδρίαση -με τηλεδιάσκεψη- άρχιζε νωρίτερα απ΄ ότι συνήθως (στις 16:00 αντί στις 18:00), 0πότε κανονίσαμε (εγώ και κάποιος εκ των δημοτικών Συμβούλων μετά συζύγων) να βγούμε για μια δροσερή μπύρα το βραδάκι σε κάποιο παραθαλάσσιο καφέ-ουζερί, έτσι σαν αντίδοτο στον καύσωνα που μας βασανίζει όλους αυτές τις μέρες.

-Θα πάμε εμείς νωρίτερα εκεί να κρατήσουμε το τραπέζι, είχα διαβεβαιώσει τον σύμβουλο, και μόλις τελειώσεις με το συμβούλιο ελάτε κι εσείς.

Είχα λογαριάσει τα πράγματα ως εξής: Τέσσερα τα θέματα, από μια ώρα συζήτηση κατά μέσο όρο το καθένα, μας κάνουν τέσσερις ώρες άντε και μία με μιάμιση ώρα τα προκαταρτικά, πάμε στις πέντε με πεντέμιση ώρες σύνολο. Αρχίζει η συνεδρίαση στις τέσσερις το απόγευμα και πεντέμιση ίσον εννιά και μισή το βράδυ η συνεδρίαση λογικά θα έχει τελειώσει. Χώρια που τα τρία από τα τέσσερα προς συζήτηση θέματα -με εξαίρεση αυτό για την υδροδότηση-  φάνταζαν εντελώς διαδικαστικά, που μάλλον δεν θα χρειάζονταν πάνω από λίγα λεπτά συζήτησης το καθένα… Οπότε μ΄ αυτούς τους λογαριασμούς κλείσαμε το τραπέζι για τις 9 και λίγο πριν τις εννιάμιση που εμείς φθάναμε στο μαγαζί, δεν θα μου έκανε έκπληξη αν βρίσκαμε τους φίλους μας να είναι ήδη εκεί, πριν από μας…

Δεν ήταν. Κι όχι μόνο δεν ήταν, αλλά δεν ήρθαν ούτε και στο επόμενο δίωρο. Τότε ήταν που μου τηλεφώνησε η σύζυγος του συμβούλου, για να μου πει πως δεν πρόκειται να έρθουν, γιατί πριν από λίγο της τηλεφώνησε ο άντρας της και της είπε πως μόλις  μπήκαν στο πρώτο θέμα της συνεδρίασης (αυτό της υδροδότησης) και το οποίο, όπως φασίνονταν απ΄ την αρχή, μάλλον θα αργήσει να τελειώσει…

Οπότε εμείς παραγγείλαμε ακόμα κάτι κι επειδή με έτρωγε η περιέργεια άνοιξα το κινητό και συντονίστηκα στον σταθμό που μετέδιδε ζωντανή την συνεδρίαση!

Έτσι απόλαυσα δια ζώσης ολόκληρη την συνεδρίαση από εκεί και μετά, η οποία τελείωσε, άκουσον, άκουσον, στις δυο και εικοσιπέντε λεπτά το πρωί!  Το οποίον μεθερμηνευόμενο, σημαίνει πως είχαμε μια συνεδρίαση διαρκείας δέκα ωρών και εικοσιπέντε λεπτών!

Το τι άκουσαν τ΄ αφτιά μου φίλοι μου, δεν λέγεται. Δεν θα σας κουράσω βέβαια να τα επαναλάβω, άλλωστε και να το ήθελα δεν θα ήταν εύκολο να το κάνω. Το μόνο που θα πω είναι πως προφανώς δεν αγανακτήσαμε από τις ανούσιες φλυαρίες μόνο οι ακροατές, (αν υποθέσουμε πως υπήρξαν και άλλοι μαζοχιστές τέτοια ώρα, εκτός από μένα), αλλά και κάποιοι εκ των συμβούλων, κρίνοντας από την παρέμβαση ενός εξ αυτών που ζήτησε αγανακτισμένος τον λόγο επί της διαδικασίας, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει από τον πρόεδρο του σώματος να τηρήσει τον Κανονισμό Λειτουργίας, λέγοντας (σε ελεύθερη απόδοση, γιατί δεν την κατέγραψα βέβαια), να τηρηθεί ο Κανονισμός σε ότι αφορά τον χρόνο των ομιλητών, γιατί υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι που είτε γιατί πιστεύουν πως είναι σπουδαίοι ρήτορες είτε γιατί απλά  νομίζουν πως μιλάνε ωραία και τους αρέσει να ακούνε οι ίδιοι την φωνή τους, υπερβαίνουν τον προβλεπόμενο χρόνο ομιλίας τους επί τρεις ίσως και περισσότερες φορές!  Είναι προφανές, είπε ο σύμβουλος, όττ δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πως ο κόσμος που τους ακούει γελάει μαζί τους και ολοκλήρωσε δηλώνοντας πως ο ίδιος πάντως, έχει καλύτερες ασχολίες να κάνει απ΄ το να ξενυχτάει χωρίς λόγο για ν΄ ακούει τις αυθαίρετες φλυαρίες τους!…

Δεν είμαι βέβαιος ποιούς ακριβώς  εννοούσε σαν νάρκισσους-ρήτορες ο σύμβουλος, αλλά αν αυτό έχει κάποια σημασία,  όταν έκανε την παρέμβασή του και ζήτησε τον λόγο επί της διαδικασίας, ήταν μόλις είχε τελειώσει την ομιλία του ο προηγούμενος δήμαρχος και την στιγμή που ο πρόεδρος έδινε τον λόγο στον επικεφαλής του “Διαύλου”…

Πραγματικά πάντως τον χάρηκα τον σύμβουλο και μάλλον δεν ήμουν ο μόνος!

Μην νομίσετε όμως πως διορθώθηκε και πολύ η κατάσταση μετά και από αυτήν την παρέμβαση. Γιατί οι ίδιοι συνέχισαν τις φλυαρίες, κάπως πιο συγκρατημένοι πλέον, είναι η αλήθεια, για πράγματα ιδιαιτέρως …σημαντικά, όπως για παράδειγμα, πως  θα έπρεπε να είναι η ονοματοδοσία του πρώην δημοτικού σχολείου Καρυάς, εκεί όπου η τοπική Κοινότητα ήδη το έχει κάνει και το λειτουργεί σαν  “Στέγη Ιστορίας και Πολιτισμού Καρυάς”…

Και μη χειρότερα…

Ο Σχολιαστής

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *