Το σχόλιο της ημέρας: Παγκόσμιες ημέρες…

Ο Γκαίμπελς γαμπρός το 1931 και πίσω του (με το καπέλο) ο κουμπάρος του ο Χίτλερ!…

***

Όπως είναι γνωστό οι περισσότερες μέρες του χρόνου έχουν ορισθεί σαν “παγκόσμιες ημέρες” κάποιου συνόλου έμβιων όντων με κοινά χαρακτηριστικά, ή κάποιας συγκεκριμένης αξιομνημόνευτης ανθρώπινης ιδιότητας, δράσης, επαγγέλματος, χαρακτηριστικού, κρίσιμων αγαθών για την ζωή, ή κάποιας ξεχωριστής ανθρώπινης δραστηριότητας και τεχνολογικών ή άλλων μέσων και διαδικασιών, που επιδρούν καθοριστικά στη ζωή μας.  Έτσι έχουμε την Παγκόσμια Ημέρα των αδέσποτων ζώων, σαν καλή ώρα σήμερα, κι έπονται οι Παγκόσμιες Ημέρες  της αγάπης, της γυναίκας, του άνδρα και του παιδιού, της μητέρας, του πατέρα, των γονέων, της νεολαίας, των ηλικιωμένων, της γονιμότητας, του νερού, του περιβάλλοντος, των προσφύγων, κατά του ρατσισμού, του εθελοντή, του καταναλωτή, της φωνής, του πολιτισμού, της τέχνης, της σκέψης, του βιβλίου, του γέλιου, του θεάτρου, του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης, των μουσείων, του χορού, του πιάνου, της αποταμίευσης, της μετεωρολογίας, του τουρισμού, της ναυτιλίας και πολλές άλλες ακόμα, που φθάνουν από εξαιρετικά εξειδικευμένα πράγματα όπως είναι η Π. Η. της σταθεράς “π” (που είναι το γνωστό μας απ΄ το σχολείο 3,14) και την οποία την γιορτάσαμε στις 14 Μαρτίου, μέχρι την Παγκόσμια Ημέρα του …Αυνανισμού(!) που είναι κάποια ημέρα του Μαΐου, όμως δεν νομίζω πως μας αφορά ποια ακριβώς, τουλάχιστον τους ενήλικες…

***

Παρά τον καταιγισμό όμως των Παγκοσμίων Ημερών, μια μικρή γεύση των οποίων πήραμε παραπάνω, νομίζω ότι λείπει μια ημέρα  στην οποία να γιορτάζει μια πολύ ειδική κατηγορία συνανθρώπων μας, που διαδραματίζει υπολογίσιμο ρόλο στις αγγελικές κοινωνίες που ζούμε…

Είναι η κατηγορία των διαδόχων του αείμνηστου υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, Γκαίμπελς, θεμελιωτή  της επιστημονικής και επαναλαμβανόμενης συκοφαντίας και διαβολής! Ο χερ Γκαίμπελς ήταν αυτός που πρώτος ανακάλυψε και καθιέρωσε τον χρυσό κανόνα του συκοφάντη, “πες-πες (ψέμματα και συκοφαντίες εναντίον κάποιου) στο τέλος κάτι θα μείνει”!…

Κάποιοι εκ των επιγόνων του λοιπόν, αποδεικνύονται τόσο ταλαντούχοι, ώστε ξεπέρασαν τον μέντορά τους και ανοίγουν νέους δρόμους στον τομέα της επιστημονικής συκοφαντίας. Όπως ακριβώς δηλαδή γίνεται σε όλες τις επιστήμες που σέβονται τον εαυτό τους, στις οποίες έρχονται οι νεώτεροι και προκειμένου να διακριθούν και να αποκτήσουν  ντοκτορά και τίτλους, βάζουν και το δικό τους πετραδάκι στην προαγωγή και την εξέλιξή τους…

Το κακό για την κοινωνία όμως, απ΄ αυτούς τους νεότερους γκαιμπελίσκους, είναι πως ενώ είναι σαφώς παράνομο και κολάσιμο με τον ποινικό κώδικα το έργο τους, σπανίως έως ουδέποτε τιμωρούνται. Αυτό γιατί πρώτον έχουν μάθει να κινούνται στα θολά νερά της ασάφειας και της ανωνυμίας και δεύτερον γιατί καθώς λένε αυτοί που ξέρουν, η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, οπότε που να τους δει κι αυτή στο ημίφως…  Συνεπώς αλίμονο στον δυστυχή που θα βρεθεί στο στόχαστρό τους και ο οποίος πλέον, καλείται μόνος του να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας!…

Η πλάκα είναι πως και σε τούτη την περίπτωση, συμβαίνει αυτό που συμβαίνει με τις πόρνες, οι οποίες ως γνωστόν είναι οι πιο πρόθυμες στην αυστηρή κριτική των άλλων και άτεγκοι καταπέλτες κατά της ανηθικότητας των άλλων γυναικών. Το ίδιο συμβαίνει και με τους γκαιμπελίσκους, τους οποίους όπου κι αν τους ακουμπήσεις λερώνεσαι… Άλλωστε ένας πρακτικός λόγος που ασκούν το γκαιμπελικό τους ταλέντο, είναι ακριβώς για να κρύψουν τις δικές τους πομπές. Θέλουν να κρύψουν πως ενδεχομένως λαθροβιούν και βιοπορίζονται με μαύρα και ύποπτα χρήματα, πως πρωτοστατούν σε ύποπτες και σταθερά παράνομες δραστηριότητες και πως συνήθως κοροϊδεύουν ασύστολα, τους εργοδότες τους, την κοινωνία, το κράτος και τις υπηρεσίες του. Όμως για να γίνει με επιτυχία αυτό, μόνο ένας τρόπος υπάρχει: Να γαντζωθούν, σαν αρπακτικά παράσιτα που είναι, στις παρυφές της εξουσίας κι από κει και μετά, ανάλογα και με τον ξενιστή, να προσπαθήσουν να σκαρφαλώσουν όσο πιο ψηλά γίνεται…

Έτσι οι γκαιμπελίσκοι θεωρούν εαυτούς επιτυχημένους και  χαίρονται αυτό που οι ίδιοι εκλαμβάνουν σαν “επιτυχία” τους. Όμως στην ουσία είναι μακριά νυχτωμένοι. Γιατί ακόμη κι αν αποφεύγουν το κελί, που είναι το μόνο μέρος που τους αρμόζει, ας μην έχουν ψευδαισθήσεις: Οι κοινωνίες τους ξέρουν πάρα πολύ καλά και τουλάχιστον τα υγιή κομμάτια τους -που είναι και τα περισσότερα- τους έχουν σταθερά στο φτύσιμο. Κι όταν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν και εκθέσουν τις μωροφιλόδοξες ονειρώξεις τους, τότε τρώνε την παπαλιά τους κατακέφαλα και συνέρχονται. Γιατί μια του κλέφτη, δυο του συκοφάντη, τρίτη κι η κακή του μέρα, που λέει κι ο λαός…

Όμως ας γυρίσουμε εκεί απ΄ όπου ξεκινήσαμε: Και με δεδομένο πως η τριάδα γκαιμπελισμός, συστηματική συκοφαντία και λαμογιά είναι ομοούσια και αδιαίρετη, αλλά και πως αποτελεί μια εκτεταμένη και παγκόσμια κοινωνική πληγή, δεν νομίζετε πως πρέπει να οριστεί μια Παγκόσμια Ημέρα και γι αυτό το ξεχωριστό τρίο; Και μην κολλάτε στην καταστροφική του επίδραση, γιατί κι ο καρκίνος ακόμη, που είναι εξίσου καταστροφικός, έχει την δική του Παγκόσμια Ημέρα! Οπότε…

Ο Σχολιαστής