Η Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Λευκάδας για τους Δασικούς Χάρτες

ANAKOIΝΩΣΗ

Για την ανάρτηση των δασικών χαρτών.

Η ολοκλήρωση του έργου των δασικών χαρτών αποτελεί συνταγματική υποχρέωση της χώρας μας, εδώ και περισσότερο από 40 χρόνια ενώ παράλληλα είναι συστατικό στοιχείο του κράτους δικαίου, εργαλείο αναπτυξιακού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, απαραίτητο για το καθεστώς διαφάνειας στις συναλλαγές, για την προσέλκυση επενδύσεων και την εξάλειψη της γραφειοκρατίας. Οι δασικοί χάρτες καθορίζουν με σαφή τρόπο μέχρι που φτάνουν τα όρια του δάσους, επομένως και το τι επιτρέπεται ή απαγορεύεται μέσα στη συγκεκριμένη περιοχή. Οι δασικοί χάρτες δεν πρέπει να εξετάζουν ιδιοκτησιακά ζητήματα (τα δάση στη χώρα μας είναι κατά 60% δημόσια και κατά 40% ιδιωτικά) αλλά μόνο τον δασικό ή μη χαρακτήρα μιας περιοχής.

Η ανάγκη προστασίας των δασών και σύνταξης δασικών χαρτών, νομικά προέκυψε από το Σύνταγμα του 1975. Έκτοτε οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δέσμιες μικροπολιτικών, σχετιζόμενων με μικρά ή μεγάλα συμφέροντα και με διάφορες προφάσεις, αδράνησαν και δεν προέβησαν στην επίλυση του προβλήματος. Η αρχική αξιόλογη προσπάθεια έγινε με τους λεγόμενους «Κτηματικούς Χάρτες» (ν. 248/1976) και η επόμενη στο πλαίσιο του δεύτερου νόμου για το Εθνικό Κτηματολόγιο (ν. 2664/1998), τα αποτελέσματα όμως και των δυο προσπαθειών ακόμη αγνοούνται!

Φτάσαμε έτσι μέχρι το 2015 που ήρθε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να φέρει μια μεγάλη μεταρρύθμιση στους δασικούς χάρτες. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2015-2019 πήρε τους δασικούς χάρτες από το 0,8% της χώρας και τους έφτασε στο 55% αναρτημένους και 45% κυρωμένους (αντιμετωπίζοντας υπέρ του δημοσίου συμφέροντος αλλά και μη αδικώντας τους πολίτες, τα όποια προβλήματα προκύπταν στην πορεία) με στόχο την ολοκλήρωσή τους μέχρι το τέλος του 2020.

Στη συνέχεια η κυβέρνηση της Ν.Δ., σε εφαρμογή του άρθρου 48 του αντι-περιβαλλοντικού νόμου 4685/7-5-2020 του Χατζηδάκη και με πρόσχημα την «αναμόρφωση» των χαρτών όχι μόνο ανέβαλε επ’ αόριστον την ανάρτηση των έτοιμων δασικών χαρτών αλλά ακύρωσε και τους κυρωμένους που αφορούσαν το 45% της χώρας!

Έτσι με πρόσχημα τις «πολλές» αντιρρήσεις, στους μέχρι τότε αναρτηθέντες δασικούς χάρτες, τις οποίες συντήρησε παγώνοντας και τις προσλήψεις δασικών υπαλλήλων, η Ν.Δ. επέλεξε να στηρίξει την αυθαιρεσία και το θολό τοπίο στην ύπαιθρο, προς όφελος μικρών ή μεγάλων συμφερόντων, παραβιάζοντας τη Συνταγματική πρόβλεψη και γυρίζοντας την Ελλάδα δεκαετίες πίσω. Μια συνειδητή επιλογή που ανοίγει την όρεξη σε καταπατητές και πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο δασικών πυρκαγιών.

Δυστυχώς για τη χώρα και τους πολίτες, όσα ακολούθησαν την ακύρωση των δασικών χαρτών (Υπουργικές αποφάσεις, εγκύκλιοι & ανακοινώσεις του ΥΠΕΝ), δείχνουν την προχειρότητα και την επιπολαιότητα που αντιμετωπίζει το ζήτημα η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ, δημιουργώντας ένα απίστευτο επιτελικό μπάχαλο και σοβαρά συνταγματικά ελλείμματα, που οδηγούν σε βραχυκύκλωμα και κατάρρευση αυτή τη μεγάλη, δίκαιη μεταρρύθμιση.

Έτσι τα μέσα Ιανουαρίου (μετά από 19 μήνες κυβέρνησης Ν.Δ.) έγινε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση, η ανάρτηση των δασικών χαρτών για τα Ιόνια Νησιά ενώ από τέλος Ιανουαρίου ξεκίνησε η προθεσμία υποβολής αντιρρήσεων κατά του περιεχομένου των.

Από μια πρώτη μελέτη και για τη Λευκάδα, φαίνεται να υπάρχουν ανακρίβειες ή να μην έχουν ληφθεί υπόψη τελεσίδικες πράξεις χαρακτηρισμού, δικαστικές αποφάσεις, πράξεις παραχώρησης και άδειες οικοδομών. Αυτό σε συνδυασμό με τη μικρή προθεσμία υποβολής ενστάσεων, την πολυπλοκότητα της διαδικασίας και των έκτακτων συνθηκών που βιώνουμε λόγω της υγειονομικής κρίσης, δημιουργεί κινδύνους απώλειας περιουσιακών δικαιωμάτων και παρακώλυσης οικονομικής δραστηριότητας, αφού σε πολλές περιπτώσεις δεν δύναται να μεταβιβαστούν ιδιοκτησίες ή να εκδοθούν οικοδομικές άδειες.

Επιπρόσθετα το Ελληνικό Δημόσιο συνεχίζει να διεκδικεί τις δασικές εκτάσεις, υποστηρίζοντας ότι του ανήκουν, παρόλο που το άρθρο 62 του ν. 998/1979 ρητά ορίζει ότι υφίσταται εξαίρεση για τα Ιόνια Νησιά σχετικά με την υποχρέωση του ιδιώτη να αποδείξει ότι αυτές του ανήκουν. Παρότι τα Δικαστήρια  έχουν κρίνει ότι στα Επτάνησα το Δημόσιο και όχι ο ιδιώτης, φέρει το βάρος απόδειξης της κυριότητας δασικής έκτασης.

Όμως παρά τη νομική πρόβλεψη και την πάγια νομολογία, η σημερινή πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ συνεχίζει να αμφισβητεί τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των πολιτών στα Ιόνια Νησιά όπου το Ελληνικό Δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας. Το γεγονός αυτό αναγκάζει τους πολίτες να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για να αποδείξουν το αυτονόητο, δηλαδή ότι τους ανήκουν οι ιδιοκτησίες τους που περιλαμβάνουν δασικές εκτάσεις, με αποτέλεσμα μεγάλη ταλαιπωρία και οικονομική επιβάρυνση.

Το νομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συντάσσονται οι συγκεκριμένοι χάρτες είναι σαφές, τόσο από το Σύνταγμα, όσο και από τη νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων που όταν αναφέρονται στη δασική μορφή, έχουν ως σημείο αναφοράς την παλαιότερη βλαστική απεικόνιση που διαθέτουμε ως χώρα και είναι οι χάρτες του 1945. Δηλαδή σε μια χρονική περίοδο που πολλές εκτάσεις ήταν αγροτικές. Είναι λοιπόν δίκαιο στην αναγνώριση της κυριότητας αυτών των εκτάσεων, των δασωμένων αγρών, να ισχύσει ό, τι για τις αγροτικού χαρακτήρα εκτάσεις. Είναι και ηθικό το θέμα αναγνώρισης της κυριότητας, γιατί η δάσωση των αγρών προέκυψε κατά το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα από την αναγκαστική εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση των κατόχων τους για λόγους επιβίωσης.

Θεωρούμε ότι αυτό το ζήτημα είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για τις ιδιοκτησίες των συμπολιτών μας.

Την ίδια ώρα ο βουλευτής της Ν.Δ. στη Λευκάδα Θ. Καββαδάς εξαντλεί την δραστηριότητά του σε ανακοινώσεις των συναντήσεών του με στελέχη της κυβέρνησης και την… παροχή συμβουλών στους συμπολίτες μας για την έγκαιρη κατάθεση ενστάσεων ή αντιρρήσεων και το ύψος του παράβολου που καλούνται να πληρώσουν!

Ως ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία:

Είμαστε στο πλευρό των συμπολιτών μας στα νησιά Λευκάδα, Μεγανήσι, Κάλαμο και Καστό και καλούμε την κυβέρνηση να μεριμνήσει προκειμένου:

• Η υποβολή αντιρρήσεων – ενστάσεων να γίνεται χωρίς την οικονομική επιβάρυνση των ενδιαφερομένων.
• Να μεγαλώσει η προθεσμία για την υποβολή αντιρρήσεων και να ξεκινήσει μετά το οριστικό πέρας των περιοριστικών μέτρων λόγω της πανδημίας.
• Τα γεωτεμάχια αγροτικής μορφής που δεν έφεραν δασική βλάστηση προ του 1945 και απέκτησαν τη μορφή δασικής έκτασης, όπου κι αν βρίσκονται, να μην διέπονται από τις διατάξεις της Δασικής Νομοθεσίας, που σημαίνει ότι δεν ισχύει γι αυτά το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου. Πράγμα που νομικά ισχύει ήδη στα Επτάνησα και πρέπει να εφαρμοστεί από την Διοίκηση, με εξαίρεση βέβαια των περιπτώσεων που αφορούν προστατευόμενες περιοχές ή οριοθετημένα δασικά οικοσυστήματα.
• Να συμπεριληφθούν στην ανάρτηση των δασικών χαρτών, πράξεις χαρακτηρισμού, δικαστικές αποφάσεις, πράξεις παραχώρησης, άδειες οικοδομών κλπ., ώστε αυτοί να διορθωθούν.
• Μέχρι την οριστική κύρωση των δασικών χαρτών να ισχύουν οι πράξεις που έχουν εκδοθεί και ιδιαίτερα οι τελεσίδικες πράξεις χαρακτηρισμού, βάσει των οποίων οι ιδιοκτησίες μπορούν να μεταβιβάζονται. Για τις μη δασικές εκτάσεις να ισχύει ότι η επίδειξη αποσπάσματος του προσωρινού δασικού χάρτη είναι επαρκές αποδεικτικό στοιχείο για τη σύνταξη συμβολαίων και την έκδοση οικοδομικών αδειών.

Επειδή πολλά από τα σήμερα δασωμένα γεωτεμάχια (παλαιότερα καλλιεργήσιμοι αγροί ή χορτολιβαδικές εκτάσεις ή βοσκοτόπια), που απέκτησαν τη μορφή δασικής έκτασης στη διάρκεια των τελευταίων 70 χρόνων, είναι συνδεδεμένα με τη μορφή και την πολιτιστική ιστορία των νησιών μας, πρέπει να ανοίξει διάλογος με τη συμμετοχή επιστημονικών και κοινωνικών φορέων για τη λελογισμένη προστασία των εκτάσεων αυτών, χωρίς ακύρωση του αγροτικού και χορτολιβαδικού χαρακτήρα τους.

Επίσης για όποιους από τους δασωμένους αγρούς κριθεί αναγκαίο να διατηρήσουν τη σημερινή τους μορφή, θα πρέπει να προβλεφθεί ένα είδος αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες τους. Μόνο τότε το περιβαλλοντικό ισοζύγιο θα βρει τη σωστή εφαρμογή.

ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Λευκάδας                                                                              8/2/2021