Το σχόλιο της ημέρας: Να φτιάξουμε και πίτα!

Είναι γνωστό  -τουλάχιστον σε μας τους μεγαλύτερους- το παλαιό Λευκαδίτικο έθιμο, να γιορτάζεται κάθε μεγάλη και καθοριστική επιτυχία, σε προσωπικό ή και σε ευρύτερο επίπεδο, με το φτιάξιμο πίτας, που κατά κανόνα ήταν βέβαια η Λευκαδίτικη λαδόπιτα!

Έτσι η πίτα επιστέγαζε από κοινωνικά γεγονότα, όπως ήταν ο γάμος (και συγκεκριμένα η πρώτη επιστροφή-επίσκεψη της νύφης στο πατρικό της σπίτι, μια εβδομάδα μετά τον γάμο), μέχρι άλλα κομβικά και  ευτυχή γεγονότα, όπως ήταν η επιτυχία σε κάποιες καίριες εξετάσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας, η απόκτηση ενός πτυχίου ή διπλώματος, τα εγκαίνια καταστήματος ή επαγγελματικής δράσης κ.λ.π.  Όσο πιο δύσκολο μάλιστα ή πιο καθοριστικό και σπάνιο  ήταν το ευτυχές γεγονός, τόσο περισσότερο επιβάλλονταν το φτιάξιμο της σχετικής πίτας…

Αυτή η ευτυχής παραδοσιακή συνήθεια μας ήρθε στο μυαλό σήμερα, όταν διαβάσαμε στο σχετικό δελτίο τύπου της Περιφερειακής μας Ενότητας τα ευχάριστα, για την υπογραφή της σύμβασης -που σημαίνει επιτέλους και την κατασκευή- της ράμπας για το φέρυ στο λιμάνι της Βασιλικής!

Να θυμηθούμε πως αυτή κατασκευή παρότι αυτονόητη, είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία και που, αν και αφορά λιμάνι, πέρασε από σαράντα κύματα! Έτσι, αντί να έχει γίνει πριν από κάποια χρόνια και να έχει ήδη αποτελέσει ξανά το σημείο ακτοπλοϊκής σύνδεσης Λευκάδας-Κεφαλονιάς, η υπόθεση καρκινοβατούσε “περίεργα” παρατείνοντας για πολύ χρόνο την ανωμαλία, η συγκεκριμένη σύνδεση να γίνεται απ΄ το Νυδρί, που σημαίνει υπερδιπλάσια και βάλε απόσταση και χρόνο ταξιδιού, πέρα απ΄ την πρόσθετη επιβάρυνση ενός ήδη κορεσμένου λιμανιού…

Κυκλοφορούν διάφορες ερμηνείες αυτής της περίεργης καθυστέρησης, για αντιδράσεις τοπικών παραγόντων, για άμεσα ή έμμεσα επιχειρηματικά συμφέροντα που εμπλέκονται και τα οποία όπως συνηθίζεται στην χώρα μας εμπλέκουν και πολιτικούς φορείς, με αποτέλεσμα εκτός των άλλων, να έχουμε γκρίνιες και αντιπαλότητες με κατηγορίες ένθεν κακείθεν, μεταξύ της πρώην και της νυν Περιφερειακής διοίκησης…

Παρακάμπτουμε αυτές τις αντιπαλότητες και περιοριζόμαστε στο γεγονός της δρομολόγησης της αποκατάστασης αυτής της χρόνιας ανωμαλίας, που είναι και ο λόγος του ενθουσιασμού μας, ο οποίος και μας οδήγησε να κάνουμε την πρόταση για πίτα. Και με την ευκαιρία να ευχηθούμε, οσονούπω να φτιάξουμε και μια νέα πίτα, όταν με το καλό παραδοθεί (και λειτουργήσει) το τουριστικό αγκυροβόλιο στο σύνολό του, που κι αυτό ,με τις αλλεπάλληλες παρατάσεις που έχει πάρει, θυμίζει έντονα της Άρτας το γιοφύρι… (Αν και μεταξύ μας αυτή την δεύτερη πίτα την βλέπω να καθυστερεί πολύ, γιατί χλωμό μου φαίνεται να παραληφθεί και να λειτουργήσει το έργο όπως σχεδιάστηκε και έγινε, δηλαδή χωρίς κυματοθραύστη που θα το προστατεύει από τον Οστριογάρμπη…)

Ο Σχολιαστής