Στον κόσμο του…

Του Νίκου Γαζή
nikosfgazis@gmail.com

Έχει καθιερωθεί -δυστυχώς- σε κάποια Μ.Μ.Ε. του τόπου μας το σύστημα, να φιλοξενούν απαντήσεις σε κείμενα (κυρίως καταγγελίες, ανακοινώσεις ή επιστολές), χωρίς πρώτα (ή έστω ταυτόχρονα) να δημοσιεύουν όπως έχουν λογική, ηθική και δεοντολογική υποχρέωση, το κείμενο που προκάλεσε την δημοσιευόμενη απάντηση!
Εξ όσων μπορώ να θυμηθώ, το φαινόμενο αυτό κατά κανόνα παρατηρείται είτε σε ζητήματα που αφορούν την σημερινή Δημοτική Αρχή του δήμου Λευκαδίων, είτε σε δημοσιεύματα που αφορούσαν την προηγούμενη Νομαρχιακή Αρχή, πράγμα δηλαδή που οδηγεί στο ίδιο ακριβώς πρόσωπο, στον σημερινό δήμαρχο! Και τα μέσα ενημέρωσης άλλωστε, που κυρίως ευθύνονται γι’ αυτή την απαράδεκτη κι αντιδεοντολογική συμπεριφορά, είναι ακριβώς εκείνα που φαίνεται να έχουν αναλάβει εργολαβικά την προβολή του, αφού και στις δυο θητείες του αιρετού μόνο επαίνους του γράφουν, μη καταφέρνοντας να βρουν οτιδήποτε το αρνητικό, ούτε στα πεπραγμένα ούτε στις παραλείψεις του…
Αφορμή για ολόκληρο τούτο τον πρόλογο ήταν η μακρόσυρτη απάντηση του δημάρχου σε δημοσιοποιημένη διαμαρτυρία του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Νυδριού, σχετικά με την επιχειρούμενη τοποθέτηση των δυο προκάτ λυόμενων αιθουσών βαρέως τύπου στο προαύλιο του εκεί δημοτικού σχολείου. Και βέβαια είναι εντελώς απαράδεκτη η πρακτική του δημάρχου, να απαντά στην διαμαρτυρία μέσω δύο τοπικών ιστοσελίδων οι οποίες δεν δημοσίευσαν την αρχική διαμαρτυρία και να αγνοεί μια άλλη, την (FORTSALEFKADA.gr), που την δημοσίευσε…
Έχοντας μπροστά του λοιπόν κανείς αυτή τη δημαρχιακή απάντηση, κατ’ αρχήν είναι βέβαιος ότι το κείμενο είναι γνήσιο και αντιπροσωπευτικό δημιούργημα του ίδιου του δημάρχου και δεν αποτελεί καμιά ιμιτασιόν κατασκευή κάποιου υπηρεσιακού παράγοντα! Λέω πως είναι γνήσιο και αντιπροσωπευτικό γιατί περιέχει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία της δημαρχιακής επιστολογραφίας, όπως την γνωρίσαμε κατά την τελευταία περίοδο και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που ο αιρετός ένοιωθε εγκλωβισμένος ή σε πολύ δύσκολη θέση! Έχει δηλαδή το ίδιο χαρακτηριστικό ανοίκειο ύφος, για εκλεγμένο τοπικό άρχοντα, που είχαν και οι επιστολές που έστελνε προς την Αποκεντρωμένη Διοίκηση της Δυτικής Ελλάδας, κάθε φορά (απ’ τις πολλές) που ένοιωθε στραπατσαρισμένος απ’ την απόρριψη κάποιας σημαντικής (για τον ίδιο) απόφασης και αποπνέει την ίδια ανεπίτρεπτη για υπεύθυνο δημόσιο άνδρα θρασύτητα, με αυτή που απευθύνθηκε προς τον υπουργό των Οικονομικών για το γνωστό ζήτημα του οικοπέδου των 32 στρεμμάτων!
Η μόνη διαφορά της δημαρχιακής επιστολής, σε σχέση με τις προαναφερόμενες, είναι πως αυτή μάλλον δεν θα καταλήξει -όπως εκείνες- άμεσα στον κάλαθο των αχρήστων! Κατά τα άλλα όμως περιγράφει ξεκάθαρα το σύνδρομο καταδίωξης που κατατρέχει τον αιρετό! Επιτρέπει ακόμη να περάσει η απύθμενη και πασίγνωστη προσωπική του εμπάθεια προς κάθε δημότη που επιμένει να έχει άποψη, αδιαφορώντας αν αυτή συγκρούεται ή όχι με αυτή του δημάρχου! Θα περιοριστώ σ’ αυτά, χωρίς να σχολιάσω εγώ τις ανακρίβειες, τη λάσπη ή τις Κατινιές για «ρόλους» και για …ύποπτους «σκοπούς», αυτό αν θέλει ας το κάνει ο ίδιος ο θιγόμενος…
Ας αφήσουμε όμως το ύφος και την φρασεολογία να χαρακτηρίζει τον επιστολογράφο και ας προσπαθήσουμε να μπούμε στο ίδιο το πρόβλημα που προκαλεί την διαμάχη. Όποιος παρακολουθεί αυτή την υπόθεση εξ αρχής, η εντύπωση που αποκομίζει είναι πως η δημοτική Αρχή, για δικούς της λόγους, θέλει να προωθήσει οπωσδήποτε την συγκεκριμένη λύση, των προκάτ αιθουσών και μάλιστα επείγεται, απορρίπτοντας κάθε άλλη περίπτωση! Δεδομένου μάλιστα πως η τιμή τους φαντάζει εξαιρετικά αλμυρή, είναι ν’ απορεί κανείς γιατί δεν χτίζει στο τέλος-τέλος τις δυο αίθουσες στον ίδιο χώρο, που θα κοστίσουν και …φθηνότερα!
Δεν είναι ούτε δική μου ούτε αυθαίρετη αυτή η εκτίμηση περί κόστους. Γιατί έχοντας άγνοια ο ίδιος για τα κόστη των οικοδομικών κατασκευών, ζήτησα τα φώτα έμπειρου ειδικού- κατασκευαστή, θέτοντας υπ’ όψη του τα σχέδια της κατασκευής που δημοσιοποιεί ο κ. δήμαρχος. Ακούστε λοιπόν την εκτίμησή του: «Κατά την άποψή μου, μια τέτοιου είδους ισόγεια (σταθερή) κατασκευή, χωρίς κόστος οικοπέδου, χωρίς υπόγεια κ.λ.π. σήμερα (λόγω και της κρίσης) το πολύ που μπορεί να φτάσει είναι τα 1000 ευρώ ανά τετραγωνικό, περιλαμβάνοντας σ’ αυτή την τιμή και την ενισχυμένη κατασκευή που προβλέπεται για τα σχολικά κτίρια καθώς και ένα 30% σαν λογικό κέρδος του κατασκευαστή. Σε περίπτωση όμως που το οικοδόμημα είναι προκάτ, ακόμη και βαρέως τύπου, απ’ αυτή την τιμή θα πρέπει να αφαιρέσουμε τουλάχιστον το 25%!»
Έμεινα σύξυλος κι άρχισα τους λογαριασμούς: 160 τετρ.μέτρα Χ1000 ευρώ το μέτρο μας κάνει τελικό κόστος 160.000 ευρώ και μιλάμε για σταθερό κτίριο! Αν όμως πάμε σε προκάτ έχουμε 160.000-25%= 120.000 ευρώ. Μα τα 275.000 (που πρόκειται να πληρώσουμε) είναι 155.000 ευρώ παραπάνω ή να το πω διαφορετικά, πολύ πιο πάνω απ’ το διπλάσιο!!
Θα συμφωνήσω όμως με το δήμαρχο, πως αυτή η υπόθεση μου θυμίζει όντως την υπόθεση της ανέγερσης του Διοικητηρίου, όπου ο ίδιος τότε σαν Νομαρχιακή Αρχή, με πρεμούρα άμεσης ανέγερσης παρόμοια της τωρινής, απέρριψε την τεράστια έκπτωση της Ιονίου Τεχνικής, ενεπλάκη σε αχρείαστους και πανάκριβους δικαστικούς αγώνες για να καταφέρει τελικά -διότι περί κατορθώματος επρόκειτο- να πληρώσουμε σχεδόν, ένα εκατομμύριο τετρακόσιες χιλιάδες ευρώ παραπάνω, για ν’ αποκτήσουμε το αχρείαστο αυτό τερατούργημα που αρχιτεκτονικά θυμίζει Μεγαρίτικο ορνιθώνα μιας άλλης εποχής!

Τότε λοιπόν, για οικοδόμημα τεσσάρων χιλιάδων τετρ. μέτρων περίπου, με αγοραία αξία κατασκευής λιγότερο από τέσσερα εκατομμύρια, η Νομαρχιακή Αρχή κατάφερε να πληρώσουμε πάνω απ’ τα διπλά! Είναι το κουσούρι του δημάρχου μας φαίνεται, να είναι απ’ τους μεγαλύτερους κουβαρντάδες στις κατασκευές, πλην όμως με …ξένα λεφτά!
Και θα πληρώναμε μια ζωή αυτό το κατασκεύασμα, αν η Περιφέρεια δεν είχε καταφέρει -ευτυχώς- να το χώσει σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα κι έτσι σταματήσαμε να πληρώνουμε τα αφηνιασμένα ελεύθερα επιτόκια που είχε επιλέξει η τότε νομαρχιακή Αρχή… Και να ‘λεγε κανείς ότι όντως στεγάστηκαν οι δημόσιες υπηρεσίες εκεί! Ούτε οι μισές δεν στεγάστηκαν! Κι επιπλέον, το ιδιοκτησιακό καθεστώς προέκυψε τόσο μπερδεμένο, ώστε ο δήμος σήμερα να βρίσκεται άστεγος, μετέωρος και …φιλοξενούμενος, έτσι που όποια στιγμή επιθυμήσει κάποιο Περιφερειακό συμβούλιο του μέλλοντος, τον πετάει έξω εν μία νυκτί!
Ας ρίξουμε τώρα και μια ματιά στο άλλο σωτήριο έργο του, για το οποίο επαίρεται ο αιρετός: Στα «οχυρωματικά έργα» του δρόμου Λυγιάς-Καρυωτών, που κι αυτό το πληρώσαμε διπλό! Και μην βλέπετε που εμείς οι ντόπιοι βαρεθήκαμε να βρίζουμε και …μνημονεύουμε τους εμπνευστές του μια στο τόσο πλέον! Όσοι όμως πρωτοέρχονται στον τόπο μας, και το έχω ζήσει αρκετές φορές το έργο, αφού συνέλθουν απ’ το αρχικό σοκ, μένουν τόσο έκθαμβοι με την έμπνευση του σχεδιαστή των «οχυρωματικών», που τον στολίζουν ανάλογα …αναδρομικά!
Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ο ίδιος ο δήμαρχος, αντί να κρύβει τις δυο αυτές «ντροπές» του, τις προβάλλει σαν κατορθώματα και μάλιστα αποδεκτά απ’ τους πολίτες. Είναι λοιπόν προφανές πως ο άνθρωπος βρίσκεται στον κόσμο του. Ας τον αφήσουμε στη μακαριότητά του. ‘Αλλωστε το περισσότερο που θα παραμείνει εκεί, θα είναι μόλις για κάτι λιγότερο από έναν χρόνο, ακόμη…