FortsaLefkada.gr 
(Σ.Σ: Για μεγέθυνση και καλύτερη ευκρίνεια κάνετε κλικ πάνω στη φωτογραφία)
Ένα υπέροχο διήμερο έζησαν τα μέλη και οι φίλοι του Συλλόγου Επαγγελματιών και προστασίας του περιβάλλοντος Νικιάνας που συμμετείχαν στην εκδρομή του τελευταίου Σαββατοκύριακου, στην Δυτική Μακεδονία. Πέντε ήταν οι βασικοί επί μέρους προορισμοί της συγκεκριμένης εκδρομής και στην πορεία αποδείχτηκαν ο ένας πιο ενδιαφέρων από τον άλλο: Με την σειρά που τους επισκεφθήκαμε ήταν, ο λιμναίος προϊστορικός οικισμός στο Δισπηλιό Καστοριάς, το Μοναστήρι της Παναγίας της Μαυριώτισσας (του 11ου αιώνα), η αρχοντική πόλη της Καστοριάς και η υπέροχη λίμνη της, ο διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός Νυμφαίο Φλώρινας και τα δυο καταφύγια του Αρκτούρου στην περιοχή για αρκούδες και λύκους.
Πρέπει να σημειωθεί πως εκτός από πολύ ευχάριστη, η συγκεκριμένη εκδρομή κατέληξε και άκρως διδακτική για μας που συμμετείχαμε, δεδομένου πως τόσο ο λιμναίος προϊστορικός οικισμός όσο και η αναγέννηση και ανάπτυξη του Νυμφαίου αλλά και τα καταφύγια της αρκούδας και του λύκου στην περιοχή, αποτελούν υποδειγματική περίπτωση προσεγμένης ανάπτυξης του θεματικού τουρισμού και είναι βέβαια εξαιρετικά ενδιαφέροντα πρότυπα και για την δική μας τουριστική προοπτική και αντίστοιχη ανάπτυξη.
Ο ΛΙΜΝΑΙΟΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΣΠΗΛΙΟΥ
Πρόκειται για το πρώτο Ελληνικό οικομουσείο που βρίσκεται στο χωριό Δισπηλιό, στην Νότια όχθη της λίμνης της Καστοριάς, που αναπαριστά τον πραγματικό προϊστορικό λιμναίο οικισμό που υπήρχε εκεί περίπου πέντε χιλιάδες χρόνια προ Χριστού (ή εφτά χιλιάδες χρόνια από σήμερα), με καλύβες από ξύλο και λάσπη πάνω σε ξύλινες πλατφόρμες, μέσα στις οποίες υπάρχουν σκεύη και εργαλεία εκείνης της εποχής, που είναι αντίγραφα αυτών που βρέθηκαν στην ανασκαφή του χώρου. Τα απομεινάρια του πραγματικού λιμναίου χωριού αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1932, σε μια περίοδο που η στάθμη της λίμνης Ορεστιάδας είχε κατέβει. Οι σημερινές κατασκευές του Οικομουσείου έγιναν από ειδικούς επιστήμονες του Αριστοτελείου Πανεπιστηνίου της Θεσσαλονίκης κατά την δεκαετία του 90 και αποτελεί πρότυπο θεματικού τουρισμού, αφού είναι σημαντικός πόλος έλξης τουριστών.
ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΥΡΙΩΤΙΣΣΑΣ
Πρόκειται για ένα Μοναστήρι χιλίων ετών αφού χτίστηκε τον 11ο αιώνα, που ευρίσκεται δίπλα στην όχθη της λίμνης και κοντά στην πόλη της Καστοριάς. Οι τοίχοι του παλαιού καθολικού εσωτερικά κι εξωτερικά είναι καλυμένοι από εντυπωσιακές τοιχογραφίες με μορφές Αγίων και σκηνές από την Αγία Γραφή, οι περισσότερες των οποίων αποκαλύφθηκαν μετά την προσεκτική αφαίρεση των ασβεστωμάτων και των επιχρισμάτων που τις κάλυπταν και πλέον είναι σε καλή κατάσταση.
Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΚΙ Η ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ
Η αρχοντική πόλη της Δυτικής Μακεδονίας παραμένει πανέμορφη, μ΄όλο που έχει πληγεί από την οικονομική κρίση περισσότερο ίσως (αναλογικά) από άλλες πόλεις της Ελληνικής επικράτειας. Το αποτέλεσμα ήταν να καταγραφεί σοβαρή μείωση του πληθυσμού της, που από 17 χιλιάδες κατοίκους που είχε κατά την δεκαετία του ΄90 σήμερα κατοικείται από μόλις 11 χιλιάδες!
Η λίμη Ορεστιάδα που απλώνεται μπροστά στην πόλη έχει μια μοναδικής ομορφιάς ποικιλία παρόχθιων δένδρων και φυτών ενώ στα νερά της ζεί μια εξίσου μεγάλη και πανέμορφη ποικιλία υδρόβιων πουλιών. Ο συνδυασμός αυτός πόλης και λίμνης με την χλωρίδα και την πανίδα της, συνθέτουν μια μοναδικής ομορφιάς εικόνα, που όμοιά της δύσκολα θα συναντήσει κανείς κάπου αλλού.
ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟ “ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΑ”
Μετά από μια τόσο εντυπωσιακή (πρώτη) μέρα της εκδρομής, η όρεξη για ένα δείπνο μετά μουσικής ήταν σε όλους μας εμφανής. Έτσι βρεθήκαμε στο “Γεύση και μελωδία”, μέσα στην πόλη της Καστοριάς, προκειμένου η μέρα να ολοκληρωθεί με φαγητό, ντόπιο κοκκινέλι και καλή μουσική. Το κέφι δεν άργησε ν΄ανάψει, οπότε ο χορός και τα λικνίσματα των πιο μερακλήδων -με πρωτοστάτη τον πρόεδρο του Συλλόγου Αντώνη Μανωλίτση- ήρθαν φυσιολογικά μέχρι και μετά τα μεσάνυχτα…
ΝΥΜΦΑΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ
Μετά από έναν άνετο και πολύ ευεργετικό ύπνο κι ένα χορταστικό πρωινό στο φιλόξενο παρόχθιο ξενοδοχείο “ΤΣΑΜΗΣ”, κι ενώ η λίμνη είχε φορέσει το πέπλο της απ΄την πρωινή ομίχλη, ανεβήκαμε στο πούλμαν κι ο οδηγός μας ο Σπύρος ανέλαβε να μας ανεβάσει στα 1350 μέτρα υψόμετρο, που μας περίμενε το αρχοντικό Βλαχοχώρι της Φλώρινας Νυμφαίο. Το Νυμφαίο που βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Βίτσι και διοικητικά ανήκει στον δήμο Αμυνταίου, αναγεννήθηκε κατά τα τελευταία χρόνια αποκτώντας ιδιαίτερες τουριστικές υποδομές και σήμερα αποτελεί έναν εξαιρετικό τουριστικό προορισμό. Αιχμή του δόρατος στην τουριστική του ανάπτυξη, πέρα απ΄το ότι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός και απ’ τα πυκνά παρακείμενα δάση οξυάς, είναι η δημιουργία του καταφυγίου της καφέ αρκούδας περίπου ένα χιλιόμετρο έξω από τον οικισμό από την οικολογική οργάνωση του “ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ”, όπου φιλοξενούνται σε περιφραγμένο πλην φυσικό περιβάλλον αρκούδες από ζωολογικούς κήπους ή από ιδιώτες (αρκουδιάρηδες, τσίρκο κ.λ.π.) που λόγω της συμβίωσής τους με τον άνθρωπο έχουν χάσει την ικανότητά τους να επιβιώσουν ελεύθερες στη φύση.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο καταφύγιο του λύκου, της ίδιας οικολογικής οργάνωσης, που βρίσκεται πιό χαμηλά στον ίδιο δήμο κοντά στο χωριό Αγραπιδιές. Αμφότερα τα ζώα των καταφυγίων περιθάλπονται, στειρώνονται και ζούν το υπόλοιπο της ζωής τους εκεί, κάπως σαν σε “οίκο ευγηρίας”.
Χαιρετίσαμε τον περήφανο λύκο των φωτογραφιών που μας έκανε τη χάρη και την τιμή να εμφανιστεί και να σουλατσάρει αγέρωχος πάνω κάτω -κάτι που όπως μας είπαν συμβαίνει σπάνια- και πραγματικά γεμάτοι από πρωτόγνωρες εικόνες πήραμε το δρόμο του γυρισμού στη Λευκάδα. Δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να παραδεχτώ πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες εκδρομές που έχω κάνει! Και γεγονός είναι πως έχω κάνει πολλές… Γι αυτό θέλω να ευχαριστήσω τον έτσι κι αλλιώς διακεκριμένο για τις δράσεις του Σύλλογο της Νικιάνας που την οργάνωσε, τον πρόεδρο κ. Αντώνη Μανωλίτση που δεν άφησε τίποτε στην τύχη, τους συνταξιδιώτες που ήταν μια πολύ εκλεκτή κι απολαυστική συντροφιά και βέβαια τον πρόθυμο και ικανότατο οδηγό μας τον Σπύρο, του γραφείου “Βλάχος”, που μας μετέφερε με περίσσευμα άνεσης κι ασφάλειας.
ΝΙΚΟΣ ΓΑΖΗΣ
