Οι επικοινωνιολόγοι και τα προβλήματα

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ(*)

Η επικοινωνιολογία είναι μια μοντέρνα επιστήμη που «εξοπλίζει» επαγγελματικά τους επικοινωνιολόγους. Οι επικοινωνιολόγοι είναι ένα επίσης μοντέρνο επάγγελμα της εποχής,  για πολύ φιλόδοξους ανθρώπους, οι οποίοι επιδιώκουν να καθορίζουν βολικά για τους ίδιους -και για τους πελάτες τους- την ατζέντα της επικαιρότητας.  Αυτό γίνεται με τρεις  τρόπους: Ο πρώτος είναι να προβάλλουν πράγματα βολικά και ωφέλιμα για τους ίδιους (και για τους πελάτες τους), φωτίζοντάς τα  μάλιστα απ΄ τις γωνίες που τους βολεύουν. Ο δεύτερος είναι να αφήνουν στο σκοτάδι  τα πράγματα που δεν τους συμφέρουν, αλλά όταν καταλήξει αδύνατο να τα αγνοήσουν, να φροντίζουν να τα καταστήσουν όσο γίνεται πιο ανώδυνα, λειαίνοντας τα αγκάθια  που τους πονούν. Κι ο τρίτος τρόπος που είναι συμπληρωματικός του δεύτερου, συνίσταται στην εσπευσμένη δημιουργία αντιπερισπασμού, που έντεχνα θα στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης σε άλλα πράγματα, μακριά από το θέμα της επικαιρότητας που ενοχλεί…

Επειδή η φιλοδοξία των επικοινωνιολόγων δεν έχει (προς τα πάνω) όρια,  κορυφαία επιδίωξή τους είναι να καθορίζουν -ή έστω να συμμετέχουν άτυπα- στις κυβερνήσεις κάθε επιπέδου και βαθμίδας.  Κι αυτή ακριβώς η φιλοδοξία τους είναι που τους φέρνει κοντά και τους κάνει απαραίτητους συνεργάτες και συνοδοιπόρους κάθε πολιτικού, που έχει την ίδια φιλοδοξία…

***

Εγώ πάλι σαν απλός πολίτης, έχω την ιδιοτροπία να μην καταπίνω αμάσητο οτιδήποτε μου σερβίρεται, όσο φανταχτερό  κι αν είναι, αλλά επιμένω, πρώτα να το εξετάζω και να το μυρίζω προσεκτικά πριν το καταπιώ.  Άλλωστε γι αυτό πιστεύω πως η μητέρα Φύση τοποθέτησε τα μάτια και την μύτη μας ακριβώς πάνω απ΄ το στόμα. Κι επειδή ελάχιστα πίσω τους υπάρχει το μυαλό, συνηθίζω να το ενεργοποιώ για να κάνω δεύτερες σκέψεις , πιο λογικές και πιο τεκμηριωμένες απ΄ αυτές που ενδεχομένως θέλει να μας υποβάλλει ο κάθε πονηρός επικοινωνιολόγος! Και να δείτε πράγμα περίεργο, αλλά μετά την δεύτερη ματιά και την ψυχραιμότερη και λογικότερη θεώρηση των πραγμάτων, κατά κανόνα εμφανίζονται απορίες και ερωτήσεις…

Κάπως έτσι λειτούργησα και στην είδηση-προβολή που κατέκλυσε πρόσφατα την επικαιρότητα  για τον καθαρισμό του βυθού των λιμανιών Λυγιάς και Νικιάνας.

***

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο καθαρισμός του βυθού ενός λιμανιού είναι κατ΄ αρχήν μια θετική ενέργεια, όχι τόσο για το άμεσο αποτέλεσμα που παράγει όσο και κυρίως για τον συμβολισμό και το μήνυμα που εκπέμπει για την γενικότερη προστασία του περιβάλλοντος.  Άξιζε όμως η ενέργεια αυτή καθ΄ εαυτή την οργανωμένη διθυραμβική προβολή την οποία απήλαυσε; Για να το δούμε…

Και ας ξεκινήσουμε προσπαθώντας να απαντήσουμε με καλοπροαίρετη  κοινή λογική σε κάποιες ερωτήσεις που μου δημιουργήθηκαν, πριν καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα:

Ερώτηση 1^η: Τι μας λέει η πάνω φωτογραφία;

Βλέποντας με προσοχή τα «προϊόντα» που προέκυψαν απ΄τον καθαρισμό του  λιμανιού της Λυγιάς, κατ΄αρχήν διαπιστώνουμε την απόλυτη κυριαρχία σ΄ αυτά των λάστιχων αυτοκινήτου, τα οποία βέβαια, κανείς δεν πέταξε στην θάλασσα επίτηδες, αλλά απλά σε βάθος πολλών δεκαετιών, αυτά κόπηκαν απ’ τις πλευρές των καϊκιών ή από τον μώλο που ήταν κρεμασμένα με σκοπό να λειτουργούν σαν αυτοσχέδια προστατευτικά «μπαλόνια».  Άρα τζίφος το μήνυμα της οικολογίας σε ότι αφορά αυτά, αλλά και τα περισσότερα απ΄ τα υπόλοιπα «αλιεύματα» (συρματόσχοινα, σαμπάνια επενδυμένα με πλαστικό σωλήνα, μεταλλικές καδένες άγκυρας και άγκυρες,  άλλα μεταλλικά εξαρτήματα, βυθιζόμενα σχοινιά άγκυρας, δίχτυα κ.λ.π.), τα οποία είναι βέβαιο πως κατέληξαν στον βυθό από «ατύχημα» κι όχι από συνειδητή απόρριψη και τα οποία, αν τα αφαιρέσουμε απ΄ τον λογαριασμό, δεν μένει σχεδόν τίποτα…

Ερώτηση 2^η: Πόση ζημιά από πλευράς πραγματικής ρύπανσης της θάλασσας έκαναν όλα αυτά τα πράγματα ενόσω βρίσκονταν αδρανή για πολλές δεκαετίες στον βυθό του λιμανιού; Η απάντηση είναι καμία, αν εξαιρέσουμε την άσχημη οπτική εντύπωση που πιθανόν έκαναν στα πιο αβαθή σημεία αν και εφόσον φαίνονταν. Άλλωστε περί λιμανιού πρόκειται, που σημαίνει πως το μπάνιο απαγορεύεται… Πάντως και γνωρίζοντας μόνο τα στοιχειώδη περί θαλάσσιας ρύπανσης, είμαστε απολύτως βέβαιοι πως όλα μαζί εκείνα τα πολυφωτογραφημένα συμπράγκαλα, δεν ρύπαιναν ούτε το μισό χιλιοστό από την ρύπανση που προκαλεί σε μια μόλις μέρα η σταθερά ανεπαρκής και συχνά προβληματική λειτουργία του  γειτονικού σταθμού μας «βιολογικού καθαρισμού»! Και βέβαια προκαλούν ακόμα μικρότερο ποσοστό ρύπανσης, απ΄ ότι οι διοξίνες και οι άλλοι σοβαροί ρύποι, που επί δεκαετίες μολύνουν την θάλασσα απ΄ την ανεξέλεγκτη χωματερή που εισχωρεί μέσα της…

Ερώτηση 3^η: Τα ναυάγια της Λευκάδας αποτελούν ρύπανση του θαλασσίου περιβάλλοντος;

Δεν αποτελούν υποχρεωτικά όλα τα ναυάγια πηγή ρύπανσης του θαλασσίου περιβάλλοντος. Υπάρχουν άλλωστε ναυάγια παλαιών πλοίων που μελετημένα βυθίστηκαν, προκειμένου να δημιουργήσουν τεχνητούς υφάλους και τα οποία στην συνέχεια εξελίχθηκαν  σε κέντρο φιλοξενίας και ανάπτυξης πλούσιας  θαλάσσιας πανίδας. Τα τέσσερα (γνωστά σε μένα) ναυάγια της Λευκάδας όμως, (ένα στο Κάστρο, ένα στους Καρυώτες, ένα στο Βλυχό και ένα στον όρμο Βουλιαδίτη, απέναντι απ΄ το Μ. Αυλάκι), απέχουν πολύ από αυτά και μάλλον στα ρυπογόνα πρέπει να καταταχθούν.  Πέρα απ΄ αυτό όμως, επειδή είναι ορατά και «φωνάζουν» εγκατάλειψη, αναμφίβολα δεν περιποιούν τιμή σ΄ έναν τόπο, που θέλει να είναι τουριστικός. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να ασχοληθούμε πρώτα με αυτά, που στο κάτω-κάτω φαίνονται και μετά με όσα δεν φαίνονται;

Ερώτηση 4^η: Αυτή η ερώτηση απευθύνεται προς την Δημοτική Αρχή και προς το Διαδημοτικό Λιμενικό Ταμείο, που εμφανίζονται σαν οι διοργανωτές της δράσης (τις Μ.Κ.Ο. γενικότερα εμείς τις αγνοούμε για τους γνωστούς λόγους):

Τι θα απογίνουν αλήθεια όλα αυτά που ψαρεύτηκαν στο βυθό των λιμανιών; Γιατί αν πρόκειται να καταλήξουν στην οποιαδήποτε (και οπουδήποτε) χωματερή, τότε από πλευράς προστασίας περιβάλλοντος θα ήταν απείρως καλύτερα  να έμεναν εκεί που βρίσκονταν!

Και το συμπέρασμα: Καλά είναι τα επικοινωνιακά τερτίπια, όμως δεν λύνουν προβλήματα.Μετά από όλα τα παραπάνω, μήπως θα ήταν καλύτερα να αποφεύγονται τα ανούσια επικοινωνιακά τζουμ-παπατζούμ με τις φιλάρεσκες φωτογραφίσεις και αφού αξιολογήσουμε και ταξινομήσουμε σωστά και τεκμηριωμένα τα προαναφερόμενα χάλια μας, να ανασκουμπωθούμε με σκοπό να τα αντιμετωπίσουμε; Η αντιμετώπιση  των κατσαρίδων για παράδειγμα, που τελευταία  είναι περισσότερες από ποτέ, σύμφωνα με τις διαμαρτυρίες που δεχθήκαμε κι έχουν κατακλύσει την παλιά πόλη έχοντας φέρει σε απόγνωση τους κατοίκους, δείχνει  να έχει προτεραιότητα . Μήπως λοιπόν μια οργανωμένη απεντόμωση-απολύμανση εκεί απ΄ τον Δήμο, είναι  πολύ πιο επείγουσας φύσης απ΄ όσο ήταν ο καθαρισμός των λιμανιών;

Ρωτάμε τώρα εμείς , όχι πως περιμένουμε και απάντηση βέβαια…

(*)Ο Νίκος Γαζής είναι  «αρθρογράφος» και δημοτικός σύμβουλος Λευκάδας

Υ.Γ: Τα εισαγωγικά στο «αρθρογράφος» μπήκαν μήπως και χαρούν κάποιες πονεμένες ψυχές…