Αγγελίες για άρχοντες (…και κυρίως νεόκοπους)

Αγγελίες για άρχοντες (…και δη νεόκοπους)

                   του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ(*)

Oι “αγγελίες τοις ναυτιλομένοις” (πιο γνωστές σαν “νότις του μάρινερς”), είναι περιοδικά τεύχη που εκδίδουν οι Υδρογραφικές Υπηρεσίες και στέλνονται στα πλοία, περιέχοντας τις μεταβολές  ναυτικού ενδιαφέροντος που πρέπει να καταχωρηθούν στους ναυτικούς χάρτες, καθότι η διαρκής ενημέρωση των χαρτών είναι καθοριστικός παράγοντας για ασφαλείς πλόες…  Αντίστοιχες  «αγγελίες» όμως, θεωρούμε πως είναι χρήσιμο να απευθύνονται  και για άλλες ανθρώπινες  δραστηριότητες, όπως για να βοηθηθούν λ.χ. οι εκλεγμένοι νεόκοποι άρχοντες ενός τόπου που είναι κατά τεκμήριο άπειροι και οι οποίοι φυσικό είναι, αμέσως μετά την εκλογή τους να βρίσκονται πελαγωμένοι σε «ναρκοπέδιο», με τις σειρήνες της εξουσίας να τους κλείνουν πονηρά το μάτι, σ΄ ένα άγνωστο περιβάλλον που, στην αρχή τουλάχιστον, δυσκολεύονται να διαχειριστούν.

Τούτες οι «αγγελίες για τους άρχοντες» λοιπόν, είναι αφιερωμένες με πολλή εκτίμηση στους δημοτικούς μας άρχοντες επ΄ ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από την εκλογή τους και εννέα μηνών  (διάστημα μια πλήρους εγκυμοσύνης δηλαδή) από την εγκατάστασή τους στην Αρχή -και ως εκ τούτου απωλεσάντων το τεκμήριο της αθωότητας-  και το ελαφρυντικό της απειρίας…

***

Πριν όμως δούμε τι «μωρό έκαμε» από την πρώτη εγκυμοσύνη της η δημοτική μας Αρχή, να υπογραμμίσουμε την σπάνια -όσο και σπουδαία- εύνοια της τύχης που είχε, η οποία μάλιστα ήταν τρισυπόστατη! Η πρώτη τεραστίων διαστάσεων εύνοια ήταν πως διαδέχθηκε αυτούς που …διαδέχτηκε και ως εκ τούτου βρήκε τον πήχη στο …πάτωμα. Ε, ότι κι αν έκανε ή δεν έκανε λοιπόν, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να περάσει από κάτω! Και δεν πέρασε…

Η δεύτερη ήταν πως μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν είχε σχεδόν καθόλου αντιπολίτευση. Ή μάλλον είχε,  αλλά ήταν από οκτώ άτομα όλα κι όλα. Τι είν΄ο κάβουρας, τι το ζουμί του δηλαδή…

Η τρίτη εύνοια ήταν η πανδημία! Ναι και καθόλου μην εκπλήττεστε. Γιατί σε έκτακτες συνθήκες που δεν προέρχονται από εμάς αλλά είναι θεομηνίες (act of God), σαν αυτές που ζήσαμε το τελευταίο τρίμηνο, όποιο λάθος και να κάνει μια νεόκοπη αρχή σπανίως της χρεώνεται. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή σε τέτοιες καταστάσεις κανείς δεν έχει όρεξη να ακούει αντιπολιτευτικές πολιτικολογίες κι αντιπαραθέσεις, κερδισμένη βγαίνει πάντα η Αρχή που τελικά πιστώνεται με πρόσθετη ασυλία πέρα απ΄ το συνηθισμένο πρώτο εξάμηνο που έχουν όλες οι νέες αρχές..  Αυτό το ανέλπιστο αβαντάζ ήταν που την βοήθησε να έχει ένα ακόμη καλύτερο ξεκίνημα, που προστίθεται στις ευνοϊκές εκλογικές συγκυρίες που την βοήθησαν να κάνει την έκπληξη και να εκλεγεί, νικώντας τον αντίπαλό της στον β΄ γύρο, ο οποίος προηγούνταν με υπερδιπλάσιο ποσοστό στον α΄ γύρο.

***

Ας θυμηθούμε τώρα τι έγινε στο προεκλογικό διάστημα καθώς και τα πρώτα μετεκλογικά γεγονότα. Πρώτα απ΄ όλα ο δημαρχιακός συνδυασμός έκανε μια άψογη προεκλογική εκστρατεία με πλήρη και επαγγελματικού επιπέδου επικοινωνιακή και διαφημιστική καμπάνια. Μετά κατάφερε να ισορροπήσει πατώντας σε …δυο βάρκες, εμφανιζόμενο κατά περίπτωση, άλλοτε σαν κομματικό ψηφοδέλτιο και άλλοτε σαν ανεξάρτητο, ανάλογα με το ακροατήριο!! Και παρότι κάτι τέτοιο ακούγεται -και είναι- εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει, σ΄ αυτούς όλως περιέργως τους βγήκε!!! Τέλος απέφυγε τις έντονες προεκλογικές αντιπαραθέσεις, αφήνοντας τις πόρτες ανοιχτές για μετεκλογική συνεργασία με τις περισσότερες από τις υπόλοιπες παρατάξεις, ενώ -όπως αποδείχτηκε- της βγήκε εκλογικά η σύσταση (κρυφού) αδελφού συνδυασμού, ώστε εκτός των άλλων, να στεγαστούν σ΄ αυτόν και κάποια πρόσωπα αμφιλεγόμενης εκλογικής αποτελεσματικότητας, που ανησυχούσαν μήπως έκαναν ζημιά αντί για καλό αν έμπαιναν στον κύριο ψηφοδέλτιο…

Διαπιστωμένα και διαχρονικά τυχερός άνθρωπος ο σημερινός δήμαρχος, ευτύχησε για ελάχιστες ψήφους να μην πληρώσει το  ρίσκο αυτής του της επιλογής και κράτησε έστω με δυσκολία και οριακά την δεύτερη προνομιούχα θέση που τον έστειλε στον δεύτερο γύρο. Εκεί σε συνδυασμό με την πρωτοφανή συντριβή του αντιπάλου του,  μάζεψε όλα τα κουκιά απ΄ τους υπόλοιπους χώρους κι έτσι εκλέχτηκε. Στην συνέχεια μάλλον δεν δυσκολεύτηκε να κεφαλαιοποιήσει τις φιλοδοξίες κάποιων στελεχών του αντίπαλου συνδυασμού, οι οποίοι φαίνεται να τον «ρυμούλκησαν» συνολικά ολόκληρο σαν έναν άτυπο αρωγό της δημοτικής Αρχής. Έκτοτε απολαμβάνει υπερενισχυμένης πλειοψηφίας στις περισσότερες ψηφοφορίες του Δημοτικού Συμβουλίου και των Δημοτικών Επιτροπών, τέτοιας που δύσκολα θα μπορούσε να ονειρευτεί με το προηγούμενο εκλογικό σύστημα. Που σημαίνει πως όχι μόνο δεν επαληθεύτηκαν οι Κασσάνδρες για τις δυσκολίες που προέβλεπαν πως θα προκαλούσε ο νέος Κλεισθένης με την απλή αναλογική του και την πολύ φτωχή του εκλογική συγκομιδή, αλλά αποδείχτηκε πως είχαν δίκιο όσοι εκτιμούσαν πως η μόνη «αδυναμία» που θα είχε αυτός ο νόμος, θα ήταν απλά να ευνοεί τις …”αντιπαροχές”!…

***

Τα σκουπίδια που τα τελευταία χρόνια σωριάζονταν και βρωμούσαν δίπλα μας, εξ αιτίας της ανικανότητας της προηγούμενης δημοτικής Αρχής να δώσει οποιαδήποτε λύση, ήταν το μείζον  πρόβλημα της Λευκάδας που “χτυπούσε κόκκινο” στο μυαλό και στην ψυχή των δημοτών. Η νέα δημοτική Αρχή λοιπόν, σωστά αξιολόγησε πως αν κατάφερνε να δώσει μια κάποια λύση σ΄ αυτό το πρόβλημα θα κέρδιζε τις εντυπώσεις, πράγμα που έγινε, αφού εκμεταλλεύτηκε βέβαια και την απλόχερη συνδρομή του βουλευτή και των στενών επαφών του με τα κυβερνητικά κλιμάκια…. Και παρότι η συμφωνία με τους απέναντι και η λύση της μεταφοράς στην Πάλαιρο με τους όρους που έγινε και κυρίως με τον σχεδιασμό να λειτουργήσει Μονάδα Επεξεργασίας δίπλα στην πόρτα μας, προκαλώντας ένα συνεχές πήγαινε-έλα απορριμμάτων και υπολειμμάτων μεταξύ Λευκάδας και Παλαίρου, απέχει πολύ απ΄ το να είναι καλή λύση, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την νέα δημοτική Αρχή γι αυτή.. Το αντίθετο μάλιστα: Ίσως αυτή η «επιτυχία» της να την βοήθησε να ξεπεράσει σχετικά  ανώδυνα κάποιες άλλες άτυχες εμπνεύσεις που είχε, όπως για παράδειγμα εκείνο τον αχρείαστο και ακατανόητο «πόλεμο της γλάστρας» στην αρχή της θητείας της…

***

Ένας απ΄ τους βασικότερους κανόνες της πολιτικής, λέει πως κάθε Αρχή, με την εγκατάστασή της στην όποια εξουσία, αυτόματα γίνεται αντικείμενο κριτικής και σχολιασμού, τόσο απ΄ τα μέσα όσο κι απ΄ τους πολίτες. Κι επειδή τόσο η κριτική όσο κι ο σχολιασμός είναι υποκειμενικά κι ανθρώπινα πράγματα, ενίοτε διολισθαίνουν τόσο στην υπερβολή όσο και σε ανακρίβειες και λάθη. Τα οποία λάθη μάλιστα δεν είναι πάντα αθώα, αλλά ενίοτε θα μπορούσε να είναι προϊόντα υστεροβουλίας και σκοπιμότητας.

Παρά ταύτα, η ενόχληση του αιρετού από την κριτική, είναι η πρώτη και ίσως η σοβαρότερη παιδική ασθένεια του πολιτικού. Και είναι απόλυτη ανάγκη αυτός να μπολιαστεί με υπομονή για ν΄ αποκτήσει την απαραίτητη ανοσία, αν θέλει να παραμείνει με αξιώσεις στο προσκήνιο και να μην αναλώνεται σε  ανούσιες, ψυχοφθόρες και ζημιογόνες αντιπαραθέσεις. Γιατί καλώς ή κακώς το παιχνίδι έτσι παίζεται. Και καθόλου δεν είναι τυχαίο, που οι πολύπειροι πολιτικοί κάθε επιπέδου και βαθμίδας, αποφεύγουν να μπουν σε τέτοιο τρυπάκι…

 Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει πως κάθε νεόκοπος αιρετός, έχει δυο επιλογές: Ή οφείλει να ανεχθεί την δυσάρεστη αρνητική κριτική, σαν σύμφυτο του περιβάλλοντος στο οποίο ο ίδιος επέλεξε να δρα, όπως ακριβώς ο σταυλίτης ανέχεται την μυρωδιά του σταύλου του κι ο εκκενωτής βόθρων την μπόχα τους, παρότι τους είναι δυσάρεστες, ή θα πρέπει να παραιτηθεί και να κάνει άλλη δουλειά… Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει, εκτός ίσως απ΄ τον κουτοπόνηρο που ανακάλυψε κι ακολουθούσε ο προηγούμενος δήμαρχος, ο οποίος   διαχώριζε τις κριτικές που δέχονταν σε καλόπιστες (αυτές τον εκθείαζαν ή που συμφωνούσαν μαζί του) και κακόπιστες ή κακόβουλες (που ήταν όσων τον επέκριναν ή διαφωνούσαν μαζί του) κι έτσι καθάριζε! Αλλά είπαμε, να είμαστε σοβαροί…

Ένα ιδιαίτερα ωφέλιμο μάθημα για κάθε νεόκοπο εκλεγμένο σχετικά μ΄ αυτό το ζήτημα, ίσως θα ήταν να σκύψει και να δει πως  όλοι οι πριν απ΄ απ΄ αυτόν αιρετοί κάθε είδους, που δεν το αντιλήφθηκαν κι επέλεξαν την βεντέτα με τα μέσα και τους αντιφρονούντες, ή ακόμα χειρότερα αν ενέπλεξαν τα δικαστήρια στην πολιτική, αργά ή γρήγορα κατέληξαν στα αζήτητα… 

Αυτό συμβαίνει γιατί κατά κανόνα έτσι αντιδρά ο το εκλογικό σώμα. Κλασσικό παράδειγμα που το επιβεβαιώνει ήταν η δίωξη του Ανδρέα Παπανδρέου: Εκεί που οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον οδήγησαν στο Ειδικό Δικαστήριο επιδιώκοντας και προσδοκώντας το πολιτικό του Βατερλώ, στις επόμενες εκλογές έζησαν το δικό τους Βατερλώ και τον θρίαμβο του Ανδρέα, μολονότι αυτός δεν ήταν και στα καλύτερα του, ούτε καν από άποψη υγείας…

***

Θα αναρωτηθεί ίσως κανείς ή και οι ίδιοι οι δημοτικοί άρχοντες ποιος είναι ο σκοπός αυτού του άρθρου. Μα είναι ξεκάθαρο: Γιατί ενώ όπως είπαμε η δημοτική μας Αρχή ξεκίνησε μια χαρά και τα βρήκε όλα πολύ ευνοϊκότερα από όσο θα μπορούσε ποτέ να τα φανταστεί, κάποια απ΄ τα μέλη της έδωσαν σαφέστατα δείγματα καλαμοκαβαλαρίας και πλήρους αδυναμίας να αντιληφθούν και ν΄ αποδεχτούν την κριτική σαν φυσική συνέπεια της ιδιότητάς τους. Κι έτσι με διάφορες άστοχες ενέργειες, άρχισαν να καταγράφουν αυτή την αδυναμία τους και να χαλάνε την ελπιδοφόρα πρώτη εντύπωση που μόλις είχαν αρχίσει να χτίζουν.

Χρονικά προηγήθηκε ο ένας αντιδήμαρχος της έδρας.  Ο οποίος από την πρώτη κιόλας συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου καταφέρθηκε με ασυνήθιστη οξύτητα προς το μοναδικό κομμάτι  της αντιπολίτευσης, που το «αμάρτημά» του ήταν να τιμήσει περισσότερο από όλους την εντολή των δημοτών της Λευκάδας: «Κάντε αντιπολίτευση». Δεν ξέρω πως είχε στο μυαλό του την λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου ο προαναφερόμενος (νεόκοπος) αντιδήμαρχος, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ, τους κατηγόρησε πως οι αντιπολιτευτικές θέσεις τους οφείλονται σε λόγους αυτοπροβολής εξ αιτίας της ζωντανής ραδιοφωνικής μετάδοσης της συνεδρίασης!.

Όπως ήταν λοιπόν φυσικό, η λαθεμένη και άδικη αυτή τοποθέτηση του αντιδημάρχου προκάλεσε τον «Σχολιαστή» του ΦΟΡΤΣΑ που την σχολίασε , κατά την άποψή μας δικαιολογημένα και τεκμηριωμένα. Ο κ. αντιδήμαρχος όμως αντέδρασε και σ΄ αυτό, μη ασχολούμενος με το περιεχόμενο του σχολιασμού, που προφανώς δεν τον συνέφερε, αλλά απαιτώντας να του πούμε ποιος είναι ο “Σχολιαστής”, αφήνοντας μάλιστα κάποια απειλητικά υπονοούμενα για …δικαστική διερεύνηση! Απορρίψαμε την ανήκουστη αυτή απαίτησή του βέβαια και του λέμε πως με τέτοια νοοτροπία και συμπεριφορά, απλά αδικεί τον εαυτό του, κατά την στιγμή μάλιστα που εξ αρχής έχει διακριθεί για την ενεργητικότητα και την δράση του στην πρώτη γραμμή της καθημερινότητας….

***

Στην συνέχεια εκτέθηκε ο ίδιος ο δήμαρχος, στην επόμενη -αν θυμόμαστε καλά- συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου,  όταν δημοτικός σύμβουλος της παράταξης ελάσσονος αντιπολίτευσης,  σε τοποθέτησή του είπε ότι ο δήμαρχος “σύρθηκε”  να συμπλεύσει με άλλους φορείς για την υπόθεση του Πανεπιστημιακού Τμήματος στη Λευκάδα! Η έκρηξη, το ύφος και η ένταση της φωνής του Δημάρχου εξέπληξε τους πάντες, όταν απαιτούσε από τον σύμβουλο να ανακαλέσει αυτή την δήλωσή του, δηλώνοντάς του με το οργίλο ύφος ακραία θιγμένου ανθρώπου, πως “ο Δήμαρχος Λευκάδας δεν σύρεται”!

Ήταν όντως πρωτόγνωρη κι εντελώς ανεπίτρεπτη αντίδραση για αίθουσα Δ.Σ.  Θα θέλαμε λοιπόν να πούμε στον κ. Δήμαρχο, πως η συγκεκριμένη «κατηγορία» που του απευθύνθηκε, όχι μόνο δεν είναι υβριστική, αλλά μαζί με άλλες, πολύ βαρύτερες χρησιμοποιείται κατά κόρον στον δημόσιο πολιτικό λόγο (και διάλογο), χωρίς ποτέ και πουθενά να έχει προκαλέσει τέτοιες εντάσεις…

Ο έτερος αντιδήμαρχος της έδρας και συνάμα αναπληρωτής δημάρχου, ήταν ακόμα ένας επώνυμος της δημοτικής Αρχής που ενοχλήθηκε (κι όλας), όταν ο «Σχολιαστής» δημοσίευσε φωτογραφία (που του έστειλε αναγνώστης), η οποία έδειχνε σταθμευμένο το αυτοκίνητό του σε πεζόδρομο. Αντί λοιπόν ο κ. αντιδήμαρχος να είναι ευγνώμων και να ευχαριστήσει που δεν κατονομάστηκε στο δημοσίευμα ο ίδιος σαν ο ιδιοκτήτης- παραβάτης, ούτε λίγο ούτε πολύ, έστειλε κι αυτός  τις απειλές του στον  «Σχολιαστή» για …αγωγή!

***

Κλείνοντας το άρθρο θα ήθελα να απευθυνθώ και να διαβεβαιώσω τους εξαιρετικά συμπαθείς κατά τα άλλα δημοτικούς μας άρχοντες, πως καμιά ζημιά δεν τους κάνει μια κριτική ρουτίνας, είτε αυτή συμβαίνει στην αίθουσα του δημοτικού Συμβουλίου, είτε στα  Μ.Μ.Ε., έστω κι αν είναι υπερβολική ή ακόμη κι αν είναι λαθεμένη. Συνεπώς ας μην προσδίδετε στην Αντιπολίτευση ή στα μέσα άρχοντές μου περισσότερη  δύναμη απ΄ αυτή που πραγματικά έχουν.  Η εικόνα του κάθε δημόσιου προσώπου, είτε δημοτικός άρχοντας είναι αυτός, είτε κάποιος άλλος επώνυμος, σμιλεύεται στην συνείδηση του κόσμου με πολύ κόπο και κυρίως με πολλή-πολλή υπομονή. Και κυρίως μην υποτιμάτε τους δημότες, γιατί έχουν τα δικά τους κριτήρια και τις δικές τους μεζούρες και μας μετράνε όλους, άρχοντες και μέσα, με νηφαλιότητα και σε τόσο βάθος χρόνου, που δεν το φαντάζεστε…

Το αντίστοιχο βέβαια συμβαίνει και στον αντίποδα, όταν δηλαδή γράφονται λιβανωτοί ή διθυραμβικά σχόλια για τους άρχοντες, είτε αυτά γράφονται από ευνοϊκά διακείμενους ανθρώπους των μέσων, είτε πρόκειται για δήθεν αυθόρμητη πλην ολοφάνερα σχεδιασμένη και οργανωμένη «διαφημιστική επίθεση» του φιλικού τους περιβάλλοντος μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάτι στο οποίο αρέσκονται να επιδίδονται κυρίως οι ατζαμήδες πρωτάρηδες. Το μόνο όμως που μπορούν να πετύχουν μ΄ αυτό τον τρόπο, είναι να προκαλέσουν τα γέλια, αφού η σκοπιμότητά τους είναι εμφανέστατη κι κόσμος έχει πάψει προ πολλού να τρώει χορτάρι…

Άρα άδικα ανησυχείτε άρχοντές μου για την εικόνα σας και τζάμπα χολοσκάτε για σχολιάκια που θεωρείτε πως σας πλήττουν.

Εσείς απλά κάνετε τη δουλειά σας με υπευθυνότητα και μάθετε να κοιτάζετε τους δημότες στα μάτια.  Τα υπόλοιπα θα πάρουν το δρόμο τους από μόνα τους …

Σας ευχόμαστε καλή δύναμη και καλύτερη συνέχεια. Και καλό κουράγιο, γιατί στο κάτω-κάτω τεσσαράκοντα παρά ένας (μήνες) σας έμειναν…

———————————–

(*) Ο αρθρογράφος ΝΙΚΟΣ ΓΑΖΗΣ είναι Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Λευκάδας με τον συνδυασμό “ΔΙΑΥΛΟΣ”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *