Άρχοντες μην μαλώνετε…

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Πολύ διασκεδάζω με το δράμα κάποιων απελθόντων αρχόντων, που σπεύδουν απεγνωσμένα να παρέμβουν και να διεκδικήσουν την πατρότητα κάποιων έργων που εξελίσσονται σήμερα και που δίνουν την ευκαιρία στους διαδόχους τους να φωτογραφίζονται και να κορδώνονται σαν τάχα δημιουργοί τους!

Κατ΄ αρχήν θα (τους) πω ότι αυτά συμβαίνουν στην πολιτική και να μην τα παίρνουν τοις μετρητοίς, που σημαίνει πως έχουν συμβεί στο παρελθόν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στο μέλλον. Και για να το εμπεδώσουν αυτό καλύτερα, δεν έχουν παρά να θυμηθούν τα εγκαίνια της γέφυρας του Ρίου, ενός εκ των μεγαλυτέρων έργων στην χώρα μας, για να μην πω του μεγαλύτερου, που ενώ ήταν αμιγώς έργο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη, τελικά η συγκυρία έφερε  να εγκαινιαστεί το 2004 από τον πρωθυπουργό της Ν.Δ. Κώστα τον Καραμανλή!

Πάντως αυτός δεν είναι λόγος να χαλιέται κανείς. Γιατί η λαθραία πίστωση που απολαμβάνει ο διάδοχος είναι προσωρινή και πολύ επιδερμική. Που σημαίνει πως μπορεί με να κορδωθεί ο σφετεριστής της συγκυρίας στις κάμερες, στην λαϊκή όμως συνείδηση η πραγματικότητα παραμένει αναλλοίωτη. Δεν νομίζω πως υπάρχει ούτε ένας συμπατριώτης μας τότε ή σήμερα, που να μην πιστώνει την γέφυρα του Ρίου -μαζί με την υπέρογκη δαπάνη της βέβαια- στο Πασοκ…

Ένα κομβικό σημείο  που δημιουργεί ή όχι τις παραπάνω κωμικές αντιδράσεις, είναι κατά πόσο ο πρώην έχει συνειδητοποιήσει και αποδεχθεί πως ο ίδιος αποτελεί  πλέον οριστικά παρελθόν ή κατά πόσο έχοντας γλυκαθεί στην εξουσία, ονειρεύεται επιστροφή και νέες δόξες! Στην πρώτη περίπτωση συνήθως αδιαφορεί για τον σφετερισμό και αποστασιοποιείται, στην δεύτερη περίπτωση όμως  είναι που αρχίζουν τα όργανα και τα …γέλια!

Μπορεί να διασκεδάζω με αυτά τα πράγματα, όπως είπα, αλλά παράλληλα κατανοώ και το δράμα των φιλόδοξων πρώην αρχόντων, ιδιαίτερα μάλιστα στην περίπτωση που το «παλμαρέ» τους κάθε άλλο παρά γεμάτο με έργα και με επιτυχίες είναι. Παρά ταύτα όμως θα τους πω, πως το θέαμα να τρέχουν με τους κολλητούς τους για να φωτογραφηθούν με φόντο τα εν εξελίξει έργα, όχι μόνο δεν τους περιποιεί τιμή και δεν τους προσπορίζει κανένα όφελος , αλλ΄ αντίθετα τους γελοιοποιεί κιόλας. Και θα ολοκληρώσω προσθέτοντας,  πως είναι κατά πολύ σοβαρότερο και αναμφίβολα πιο αξιοπρεπές, εφόσον προκαλούνται από την αμετροέπεια των διαδόχων τους, να δημοσιεύσουν μια  ανακοίνωση στην οποία με πειστικό και τεκμηριωμένο τρόπο να αποκαταστήσουν τα πράγματα, λέγοντας  τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη.

Αυτή την δυνατότητα όμως δεν μπορούν να την εφαρμόσουν όλοι, παρά μόνο όσοι δεν άφησαν σκελετούς στα ντουλάπια κατά την διάρκεια την θητείας τους. Οι υπόλοιποι που είτε από απροσεξία, είτε από απειρία, είτε από ανικανότητα, είτε για άλλους λόγους άφησαν πίσω τους φεύγοντας τέτοιους «σκελετούς», αντιλαμβάνεσθε πως θα δυσκολευτούν να το κάνουν. Γιατί θέλουν μεν να προστατέψουν το έργο τους απ΄ τον διάδοχό τους-σφετεριστή, χωρίς όμως να έρθουν σε καθαρή κόντρα μαζί του που θα τον αγριέψει και θα τον κάνει ν΄ αρχίσει ενδεχομένως να ψάχνει σε βάθος  τα έργα και τις ημέρες τους. Γι αυτό άλλωστε και ενίοτε  βλέπουμε στην πολιτική αφύσικες αγάπες και αγαστές συνεργασίες μεταξύ των πρώην και των νυν, που μας κάνουν να απορούμε…

Συμπέρασμα: Όλα τούτα τελικά δικαιώνουν τον πολύπειρο φίλο μου, που λέει πως η πολιτική είναι ένα πολύπλοκο ναρκοπέδιο που επιτρέπει κάθε είδους κωλοτούμπα προκειμένου να εξέλθει κανείς αρτιμελής…