FortsaLefkada.gr 
Το γεγονός του Σαββατοκύριακου ήταν χωρίς αμφιβολία η εκδρομή του Ορφέα στα βουνά και στα ποτάμια της Ηπείρου στο Κεντρικό Ζαγόρι, μιας από τις ομορφότερες περιοχές της πατρίδας μας. Άνθρωπος του ΦΟΡΤΣΑ ΛΕΥΚΑΔΑ συμμετείχε σαν απεσταλμένος μας στην εκδρομή κι έτσι σας έχουμε το πλήρες φωτορεπορτάζ που ακολουθεί και που πραγματικά αξίζει να δείτε…
Πανέμορφη άποψη απ΄ την εκκλησία στο Μονοδένδρι. Το μόνο άσχημο πως ήταν κλειστή, ακόμη και την Κυριακή το πρωί!
Άποψη απ΄ την κεντρική πλατεία του υπέροχου αυτού χωριού…
Ζαγοροχώρι χωρίς πίτα δεν νοείται. Κι αν η πίτα είναι της Κικίτσας με εμπειρία 61 χρόνων, τόσο το καλύτερο…
Βέβαια ούτε και χωρίς κοψίδια νοείται ορεινό εστιατόριο. Γιαυτό και τα σουβλιά έπιασαν από νωρίς δουλειά…
Ο πρόεδρος κι η παρέα του σαν να αδημονούν μου φαίνεται, για να έρθουν τα πιάτα που έχουν παραγγείλει! Υπομονή πρόεδρε…
Οι αλλοτριωμένοι απ΄ την τεχνολογία όμως, δεν φαίνεται να έχουν τέτοια προβλήματα…
Ο Μάκης και οι κυρίες του όμως, έχοντας μεριμνήσει προφανώς έγκαιρα, ήδη τρώνε. Καλή τους όρεξη…
Οι κυρίες έφυγαν κι έμεινε ο Μάκης με τα πιάτα του. Ούτε ένα ούτε δυο, εφτά πιάτα έχει μπροστά του το θηρίο!!!
Εμείς οι πιο φιλότεχνοι, είπαμε να επισκεφθούμε το “Ριζάρειο Χειροτεχνικό Κέντρο” που ήταν ακριβώς δίπλα… Πάντως ο αργαλειός τους δεν μας εντυπωσίασε και πολύ. Θεωρώ πως της μάννας μου ήταν καλύτερος…
Ούτε και το κεντημένο τραπεζομάντηλό τους βέβαια έχει καμιά σχέση ή σύγκριση με τα δικά μας με την Καρσάνικη βελονιά…
Όμορφο το κεντημένο κουρτινάκι για κάποιο μαθητευόμενο δεκάχρονο κοριτσάκι θα έλεγα…
Εφτακόσια μέτρα παρακάτω απ΄ την πλατεία, είναι το ιστορικό Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, χτισμένο στο χείλος του διάσημου φαραγγιού του Βίκου!… Εδώ βλέπετε αριστερά ο Ιερός Ναός και δεξιά το εργαστήριο Αγιογραφίας του παπα-Ηλία, τον οποίο είδαμε επί τω έργω μακρόθεν, γιατί είπαμε να μην τον διακόψουμε…
Να και περισσότερες αγιογραφικές πληροφορίες…
Δίπλα στην Ιερά Μονή το διάσημο φαράγγι του Βίκου και στο βάθος του ο Βοϊδομάτης ποταμός…
Να τρεις ευσεβείς κυρίες που επιστρέφουν χαρούμενες από το προσκύνημά τους στην χάρη της Αγίας…
Να και το θαύμα: Οι τρεις έγιναν …τέσσερις!
*****
Το βράδυ, μετά το φαγητό στον “Αρκτούρο” ξεκίνησε ο χορός… Πολύ φυσικό βέβαια, καθότι Ορφέας είν΄ αυτός!
Κι εδώ ο πρόεδρος κι ο Στάθης επιδίδονται στο αντικρυστό (θεραπευτικό) ζεϊμπέκικο, προκειμένου να περάσει η μέση του προέδρου. Περιμένουμε το πρωί για να δούμε τ΄ αποτελέσματα της…
Το γλέντι με τις ζεϊμπεκιές συνεχίζεται, το κέφι ανεβαίνει κι οι χαρτοπετσέτες -γιατί δεν επιτρέπονται τα πιάτα- πέφτουν σύννεφο!…
Εντελώς διαφορετική η ατμόσφαιρα κι η μουσική διασκέδαση στον όροφο…
Ενώ στο ισόγειο περάσαμε στα αγκαλιαστά…
***
Ξημέρωσε η Κυριακή και μια που δεν υπήρχε παπάς σε εκκλησιά, είπαμε να πιάσουμε τα φαράγγια και τα ποτάμια…
Οι σχεδίες που βλέπετε δεν είναι απ΄ τις “μεταναστευτικές ροές” του Αιγαίου, αλλά είναι ξεματωχινές για ράφτινγκ!
Κι αυτή είναι η γέφυρα του Βοϊδομάτη ποταμού, στο βάθος του φαραγγιού του Βίκου…
Κι εδώ οι …Άγγελοι του Τσάρλυ, ή μάλλον του Βοϊδομάτη καλύτερα, πανέτοιμες να δαμάσουν τον ποταμό με τις σχεδίες και τα κουπιά τους!!!
Έγινε η επιβίβαση κι αρχίζει η γνωριμία με τα κουπιά! Εηηη – όοοπ!!
Κάπως έτσι δαμάζεται ο ποταμός… Και βέβαια, όπως κατά κανόνα συμβαίνει στα ομαδικά αθλήματα, κάποιοι (-ες) πάντα λουφάρουν…
Εν τω μεταξύ όσοι φοβόνταν το νερό (μην νερομπάσουν) πήραν τα άλλα βουνά κι έτσι βρέθηκαν στο χωριό Βίκος όπου στήθηκαν όλοι (πλην του φωτογράφου) για την καθιερωμένη αναμνηστική φωτογραφία…
Οπ! Να κι ο φωτογράφος!
Ο πρόεδρος που τελικά θεραπεύτηκε για τα καλά με τον χορό, δείχνει το ποτάμι στην προεδρίνα και σαν να προσπαθεί να την πείσει για κάτι. Λέτε να της λέει την ιστορία για την γυναίκα του πρωτομάστορα, σε κάποιο άλλο ποτάμι της Ηπείρου; Γιατί σαν να γαντζώθηκε πάνω του, μου φαίνεται…
Η κυρία εδώ μάλλον το σκέφτεται να γραφτεί στους “ΒΙΚΟΓΙΑΤΡΟΥΣ”…
Ένα τοπίο μοναδικό: Απίστευτοι όσο και πανέμορφοι βραχώδεις σχηματισμοί που αγγίζουν τα σύννεφα!…
Άφιξη στο Μεγάλο Πάπιγκο, έναν απ΄ τους δημοφιλέστερους προορισμούς της περιοχής…
Αγριωπό το τοπίο με απειλητική την βροχή και οι ίδιοι βράχοι με πριν, αλλά από διαφορετική γωνία και θωριά…
Εντυπωσιακή η χαρακτηριστική Ζαγορίτικη εκκλησιά (που δυστυχώς ήταν κι αυτή κλειστή…)
Άποψη του Μ. Πάπιγκου: Ένα πανέμορφο πέτρινο χωριό μέσα σε μια τέλεια Φύση!
Χωρίς λόγια…
Κι εδώ είναι το καλύτερο σημείο για λίγη ξεκούραση κι έναν απολαυστικό καφέ, όπως και έγινε…
Υ.Γ: Είμαστε στ΄αλήθεια τυχεροί που έχουμε δίπλα μας τέτοια μέρη, τόσο όμορφους προορισμούς ακόμα και για μια μονοήμερη εξόρμηση. Προσωπικά έχουμε επισκεφθεί τα Ζαγοροχώρια πάνω από δέκα φορές και κάθε φορά ανακαλύπτουμε πως μας αρέσουν όλο και περισσότερο. Και είναι υπέροχα για 12 μήνες το χρόνο!
