Πόσο απειλούν τον τουρισμό μας τα “ανθρωποφάγα” ψάρια;

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Το πρόβλημα με τα “ανθρωποφάγα” ή αν προτιμάτε με τα δαγκανιάρικα ψάρια στις παραλίες μας δεν είναι σημερινό. Πρόκειται για μικρά ψαράκια μήκους 6-8 εκατοστών, μάλλον μελανουράκια, που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους κολυμβητές στα ρηχά διαφόρων παραλιών τσιμπώντας τα πόδια τους, ιδιαίτερα όταν αυτά έχουν κάποιο σπυράκι ή κάποιο άλλο σημαδάκι του δέρματος (π.χ. ελιά) και αν είναι ακίνητα στον βυθό, όπως όταν στεκόμαστε.

Τα πρωτογνωρίσαμε αρκετά χρόνια νωρίτερα, που μας τσιμπούσαν αραιά και που κυρίως στην παραλία της Γύρας και κατά πολύ σπανιότερα στην παραλία του ΤΑΟΛ, το λεγόμενο “Πορτόνι”. Μόνο που τα τσιμπήματά τους τότε ήταν μικρά κι ανώδυνα, τόσο, που όχι μόνο δεν αποτελούσαν πρόβλημα, αλλά διασκεδάζαμε κιόλας μαζί τους. Κι επειδή (τότε) επιτίθονταν μόνο σε σταθερά ακίνητα πόδια, ενίοτε στεκόμαστε ακίνητοι και περιμέναμε την “επίθεσή” τους για να κάνουμε την πλάκα μας με την παρουσία τους…

Από τότε όμως σταδιακά τα δαγκανιάρικα ψάρια αυξήθηκαν, όπως αυξήθηκε κι η επιθετικότητά τους, ενώ τελευταία η δράση τους επεκτάθηκε στις περισσότερες από τις παραλίες του νησιού μας. Φέτος συναντηθήκαμε μαζί τους -κι ήταν επώδυνη συνάντηση-  εκτός απ΄ τις προαναφερόμενες παραλίες, στην Αμμόγλωσσα, στον Άη Γιάννη, στο Κάθισμα, στου Πασά, ακόμα και στον Μικρό Γιαλό του Πόρου. Δεν τα συναντήσαμε στη Φτέρη, στο Αγιοφίλι, στην Αμούσω στους Εγκρεμνούς και στο Φανάρι Μεγανησίου. Αυτό βέβαια ίσως να μην σημαίνει πολλά, γιατί θα μπορούσε να είναι συγκυριακό, αφού στις παραλίες που δεν τα συναντήσαμε πήγαμε όλες κι όλες από δυο-τρεις φορές στην κάθε μια. Στις υπόλοιπες παραλίες μας (που δεν τις αναφέρουμε) δεν έτυχε να πάμε φέτος…

Βαθύ ψαροδάγκωμα που ακόμα αιμορραγεί στην αριστερή κνήμη, ακριβώς πάνω σε επουλωμένο παλαιότερο δάγκωμα και δίπλα σε άλλο επουλωμένο και ακόμα μεγαλύτερο δάγκωμα! 

***

Αυτή εδώ η φωτογραφία που τραβήχτηκε την ίδια στιγμή με την πάνω, δείχνει καθαρά το βαθύ ψαροδάγκωμα στην δεξιά κνήμη (του ιδίου ατόμου) που επίσης αιμορραγεί. Η παραλία είναι το Κάθισμα και ασφαλώς κατανοείτε γιατί το μπάνιο διακόπηκε άρον-άρον στο δεκάλεπτο…

***

Στα μέσα του τελευταίου καλοκαιριού πάντως, τα δαγκανιάρικα αυτά ψαράκια κατέληξαν να γίνουν ένα μεγάλο και πολύ υπολογίσιμο πρόβλημα, τέτοιο που να δικαιολογεί τον τίτλο αυτού του άρθρου! Παθόντες κι οι ίδιοι, συναντήσαμε πολλούς επισκέπτες μας που το ανέφεραν σαν μια ανυπόφορη ενόχληση που τους έκανε να σκέφτονται την πρόωρη αναχώρησή τους απ΄ τον τόπο μας, αλλά και αρκετούς ντόπιους που εξ αιτίας του είτε διέκοπταν άδοξα το ημερήσιο μπάνιο τους, είτε την επομένη μέρα άλλαζαν παραλία… Κι αν δεν γράψαμε κάτι νωρίτερα για όλα τούτα, ήταν γιατί δεν θέλαμε να δώσουμε δημοσιότητα σε ένα πρόβλημα, που μάλλον θα έκανε ζημιά στην τουριστική κίνηση της τουριστικής περιόδου. Έτσι περιμέναμε να τελειώσει πρώτα…

Παρήγορο πάντως είναι ότι καθώς φαίνεται, τα “ανθρωποφάγα” αυτά ψαράκια έχουν τις προτιμήσεις τους και μάλλον γι αυτό δεν επιτίθενται αδιακρίτως σε όλους τους κολυμβητές μιας περιοχής. Για κάποιο δικό τους λόγο λοιπόν, φαίνεται πως  κλιμακώνουν τις προτιμήσεις τους σε πάνω από δυο κατηγορίες στόχων. Χοντρικά θα μπορούσαμε να πούμε πως υπάρχουν κολυμβητές που μάλλον δεν τους πλησιάζουν καθόλου, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που τους επιτίθενται περιστασιακά στα πόδια και μόνο όταν στέκονται ακίνητοι και μια τρίτη κατηγορία στόχων που τους επιτίθενται συστηματικά και επίμονα, όχι μόνο στα πόδια αλλά και σε ολόκληρο το σώμα, ενίοτε δε ακόμα κι όταν κολυμπούν!

Σε κάθε περίπτωση φοβάμαι πως το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό και μάλλον χρήζει σοβαρής επιστημονικής  έρευνας και ειδικής ενδεχομένως αντιμετώπισης.  Ο δήμαρχος Λευκάδας που πέρα από κτηνίατρος τυχαίνει να διαθέτει και την εξειδίκευση του ιχθυοπαθολόγου, ασφαλώς θα γνωρίζει καλύτερα από μας περί του πρακτέου…