FortsaLefkada.gr 
Καλοτάξιδος για τον Παράδεισο!
Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο εφοπλιστής, ο ευπατρίδης, ο καλός εργοδότης, προπαντός όμως ο καλός Άνθρωπος Γιώργος Ποταμιάνος, σκορπώντας την θλίψη σε όσους είχαμε την τύχη και την τιμή να τον γνωρίσουμε και να εργαστούμε κοντά του.
Ας μου επιτραπεί εδώ, αντί μνημοσύνου, να γράψω μια μικρή μα πολύ χαρακτηριστική ιστορία για τον χαρακτήρα του, που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στην μνήμη μου αν και έχουν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε:
***
Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα και βρισκόμουν σε ένα γραφείο του 7ου ορόφου της ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ, δίπλα απ΄ το γραφείο του αείμνηστου πλέον Γιώργου Ποταμιάνου. Σε μια στιγμή τον είδα να μπαίνει στο γραφείο και μου λέει: “Έχετε ένα τσιγάρο καπετάνιε;”
“Βεβαίως κύριε Γιώργο” του απάντησα και του πρόσφερα ένα τσιγάρο λίγο έκπληκτος και πολύ περίεργος, αφού γνώριζα πως όχι μόνο δεν κάπνιζε μα ήταν και φανατικός αντικαπνιστής. Μου ζήτησε και φωτιά, του έδωσα και το άναψε επί τόπου. Εγώ τον παρακολουθούσα και δεν κρατήθηκα: “Μα καπνίζετε κύριε Γιώργο;” τον ρώτησα. Εκείνος τράβηξε δυο-τρεις φανερά αδέξιες ρουφηξιές, με σκοπό να μεγαλώσει η κάφτρα του τσιγάρου και μου είπε: “Όχι ακριβώς, αλλά τώρα το χρειάζομαι”. Ταυτόχρονα ανοίγει με πολύ προσοχή μια χαρτοπετσέτα που κρατούσε στο χέρι του, μέσα στην οποία υπήρχε μια μύγα βρεγμένη και παγωμένη, που έμοιαζε μάλλον πεθαμένη. Της φύσηξε λίγο απ΄ τον καπνό του τσιγάρου, ενώ πλησίασε με προσοχή την κάφτρα του τσιγάρου περιφερειακά στη μύγα με σκοπό να την ζεστάνει! Και ώ του θαύματος! Η ασυνήθιστη αυτή μέθοδος “ανάνηψης” αποδείχτηκε επιτυχής. Η μύγα ζωντάνεψε και πέταξε, αφήνοντας τον ευαίσθητο αυτόν Άνθρωπο με μια έκφραση απέραντη ικανοποίησης και ευτυχίας, που ακόμα την βλέπω μπροστά μου!…
Δεν ξέρω τι έκφραση είχα εγώ, μα πρέπει να έδειχνα πολύ έκπληκτος γιατί μου λέει μ΄ ένα πλατύ χαμόγελο: “Τι να κάνουμε καπετάνιε, ζωντανό πλάσμα είναι κι αυτό και τη ζωή πρέπει να την σεβόμαστε και να την βοηθάμε” είπε. Μετά έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι μου, γιατί στο δικό του γραφείο δεν είχε, μ΄ευχαρίστησε κι έφυγε…
Αυτός ήταν ο Γιώργος ο Ποταμιάνος, ή απλά ο κύριος Γιώργος για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε από κοντά και που η εκδημία του μας γέμισε με απέραντη θλίψη! Ένας άνθρωπος με απίστευτα αποθέματα αγάπης κι ευσπλαχνίας για κάθε έμβιο όν που είχε την ανάγκη του, ακόμα και για ένα κατά τεκμήριο ενοχλητικό έντομο, το οποίο σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι θα καταδιώκαμε!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…
*****
Η φωτογραφία είναι από την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας (το 1992) της μεγαλύτερης τότε ελληνικής εταιρείας
κρουαζιερόπλοιων “EPIROTIKI LINES” των αδελφών Ποταμιάνου,
που έγινε από τον αείμνηστο στο πλοίο “μου” “ΟΔΥΣΣΕΥΣ”…
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του
καπτ. Νίκος Γαζής
