FortsaLefkada.gr 
Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με το αστέρι της Λυρικής Σκηνής, τον συμπατριώτη μας χορευτή Στέλιο Κατωπόδη
Ο Στέλιος Κατωπόδης είναι ένας νέος, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος χορευτής. Βρίσκεται στο δυναμικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής εδώ και επτά χρόνια, θέση που χρειάζεται πολλά προσόντα για να καταλάβεις. Το μέλλον του διαγράφεται λαμπρό.
Η μέχρι τώρα πορεία του είναι παράδειγμα ανθρώπου που διαθέτει: αγάπη, πάθος, μεράκι για τον χορό, ισχυρή θέληση, αυστηρή πειθαρχία, και πολλές ώρες καθημερινής εξάσκησης.
Πως και πότε αποφάσισες να γίνεις χορευτής? Τι είναι για σένα ο χορός και η μουσική;
Από την 3η Δημοτικού ήμουν σε ωδείο ξεκίνησα με αρμόνιο και θεωρητικά. Έχω τελειώσει το μουσικό γυμνάσιο – λύκειο Λευκάδας. Τραγουδάω σε χορωδίες από μικρό παιδί. Ενώ στο χορό άρχισα από παραδοσιακούς. Με τον έντεχνο χορό, με το μπαλέτο, τρίτη λυκείου. Έτυχε με μια συμμαθήτρια μου η οποία έκανε μπαλέτο να πάρουμε μέρος σε μαθητικούς καλλιτεχνικούς αγώνες οπότε κάναμε μια χορογραφία hip-hop και ο δάσκαλος μου είπε να αρχίσω οπωσδήποτε μπαλέτο. Και είπα τέλος, αυτό θέλω να κάνω.
Παρόλα αυτά πέρασα στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο τμήμα θεάτρου και φοίτησα ένα χρόνο, αλλά σταμάτησα για να συνεχίσω το χορό. Ήρθα Αθήνα και μετά από οντισιόν μπήκα στη σχολή της Λυρικής όπου και την τελείωσα.
Ο «κορμός» του χορού είναι το μπαλέτο και είναι γνωστό ότι χρειάζεται απόλυτη πειθαρχία και αφοσίωση. Περίγραψέ μας λίγο την καθημερινότητά σου.
Είναι μια πάρα πολύ απαιτητική τέχνη που απαιτεί και σωματική πειθαρχία και ψυχικό σθένος. Δουλεύουμε πέντε μέρες την εβδομάδα, 6 ώρες τη μέρα. Συν έξτρα ώρες καθημερινά που κάνω μαθήματα μπαλέτου για μένα. Παρ’ όλα αυτά προσπαθώ να ισορροπώ και την δουλειά και την ζωή μου, οπότε σαν παιδί της ηλικίας μου δεν μου λείπει κάτι, και θα βγω και θα πιω και θα καπνίσω, αλλά όλα με μέτρο. Πάντως το μπαλέτο δεν είναι κάτι εύκολο επαγγελματικά, ούτε σαν τέχνη.
Πώς είναι η εμπειρία στο Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και ειδικά τον τελευταίο χρόνο που έγινες σολίστ;
H διαδρομή των επτά ετών ήταν όμορφη σαν ένα τριαντάφυλλο με αγκάθια. Ξεκίνησα corps που είναι η πρώτη βαθμίδα. Σε αυτή τη θέση έμεινα τέσσερα χρόνια μετά αναβαθμίστηκα και έγινα κορυφαίος corps de balleut, όπου εκεί έμεινα μέχρι πέρσι. Και από τον Σεπτέμβρη του 2017 έγινα σολίστ. Σε όλη αυτήν τη διαδρομή με πολλές παραγωγές και καλές ευκαιρίες, αλλά και με δουλειά κυρίως προσωπική. Γιατί νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να δουλεύεις με τον εαυτό σου, εξίσου με την τεχνική γιατί αν δεν είσαι υγιής και στο μυαλό και στο σώμα η τεχνική δεν φτάνει από μόνη της. Οπότε όλα αυτά τα χρόνια πέρασα και δυσκολίες. Όταν είσαι σε μια ομάδα με διαφορετικά άτομα, διαφορετικές απαιτήσεις από χορογράφους έχεις δεδομένες δυσκολίες. Ο στόχος μου όμως ήταν να εξελιχθώ (μέσα από τις δυσκολίες) και πιστεύω ότι τα κατάφερα.
Πώς νιώθεις που πολλοί σε θεωρούν ως έναν από τους καλύτερους χορευτές στην Ελλάδα;
Το εκτιμώ πραγματικά απίστευτα και ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν θα πω το κλισέ ότι οι καλλιτέχνες έχουν το ανικανοποίητο. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου. Θέλω να εξελίσσομαι και ως χορευτής και ως άνθρωπος. Δεν ξέρω να σου πω αν είμαι ο καλύτερος, θεωρώ ότι υπάρχουν πολύ καλύτεροι από μένα. Ούτε βάζω τον εαυτό μου να συγκριθεί με κανέναν. Προσπαθώ όσο μπορώ να εκπληρώνω τους στόχους μου και τα όνειρα μου κι αυτό έχει να κάνει με την ουσία της τέχνης.
Από ποιοuς χορευτές πιστεύεις ότι έχεις επηρεαστεί;
Από την πλευρά της τεχνικής θαυμάζω χορευτές του εξωτερικού, και κυρίως τον Νουρέγιεφ. Από νεότερους μ’ αρέσουν ο Edward Watson (Royal Opera House) και David Hallberg (American Ballet Theater). Γενικότερα πάντα παρακολουθούσα γυναίκες και όχι άντρες, όπως την Μarianela Nunez (Royal Ballet London). Πιστεύω ότι μια χορεύτρια μπορεί να αγγίξει την τελειότητα, προσέχοντας περισσότερο τις λεπτομέρειες από έναν άνδρα χορευτή.
Θυμάσαι την πρώτη σου φορά που χόρεψες μπροστά σε κοινό; Πως ένιωσες;
Ήταν Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Ρενάτο Τζανέλα στο Μέγαρο Μουσικής. Δεν σκεφτόμουν κάτι, έζησα απλώς την στιγμή του έργου. Πάντως είναι πολύ εντυπωσιακό να βρίσκεσαι στη σκηνή του Μεγάρου και ο κόσμος από κάτω είναι έτοιμος να σε καταπιεί. Δεν ένοιωθα όμως σε καμιά περίπτωση φόβο.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες θυσίες που έχεις κάνει για τον χορό;
Δεν έχω κάνει θυσίες γιατί το έχω επιλέξει. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι. Αλλά παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξα ένας κανονικός φοιτητής, επειδή ξεκίνησα στα δεκαοχτώ μου άρα μεγάλος για το χορό, έπρεπε να προλάβω να φτάσω σε ένα επίπεδο.
Η καριέρα ενός χορευτή τελειώνει σύντομα, συγκριτικά με τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Έχεις σκεφτεί πώς θα είναι η ζωή σου μετά;
Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω σκεφτεί. Μ’ αρέσει η διδασκαλία. Το έχω επιχειρήσει, αλλά ακόμα δεν είναι κάτι το οποίο το κάνω τακτικά. Φυσικά μ’ αρέσει και πάρα πολύ η χορογραφία, αλλά θεωρώ ότι είναι νωρίς ακόμη. Επίσης θα ήθελα αργότερα να κάνω θέατρο.
Πιστεύεις ότι ακόμα το 2018 εξακολουθεί να αποτελεί «ταμπού» η ενασχόληση ενός αγοριού με το χορό;
Όχι πια. Θεωρώ ότι σήμερα δεν απαγορεύουν οι γονείς στα παιδιά τους (τα αγόρια) να μάθουν χορό, έστω και παραδοσιακό ή hip-hop ή και άλλα είδη.
Τι ετοιμάζεις τώρα, αλλά και την επόμενη σεζόν;
Η επόμενη παράσταση που θα λάβω μέρος είναι σε χορογραφία Αντώνη Φωνιαδάκη και Αλεξάντερ Έκμαν την Πέμπτη 3 Μαίου και για τέσσερις συνεχόμενες ημέρες. Τελευταία παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για φέτος.
http://www.nationalopera.gr/gr/event/dsquilibres-cacti-2018/
Και τον Ιούνιο ξεκινάμε πρόβες για την επόμενη σεζόν στην «Λίμνη των Κύκνων» σε χορογραφία και σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου.
http://www.nationalopera.gr/gr/event/i-limni-ton-kuknon-2018/
Τι πιστεύεις για την Ελλάδα του σήμερα;
Δεν θεωρώ ότι περνάμε κάποια σοβαρή κρίση. Η κρίση είναι κοινωνική και πολιτισμική, οι οικονομικές προεκτάσεις της βεβαίως αγγίζει ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων. Προσωπικά δεν έχω δει κάποια σημαντική διαφορά τα χρόνια που ζω στην Αθήνα..
Έχω όμως παρατηρήσει μια σημαντική και μεγάλη στροφή του κόσμου προς την τέχνη και τον πολιτισμό την τελευταία δεκαετία. Πολλοί λένε ότι αυτή η στροφή έγινε λόγω της κρίσης. Προσωπικά δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Νομίζω ότι ξεκίνησε πριν αρχίσει η κρίση. Πάντως πιστεύω ότι ο άνθρωπος έρχεται κοντά με τη φύση του, που είναι η Τέχνη.
Το μόνο καλό πάντως που αισθάνθηκα απ την κρίση είναι ότι η show biz είχε υπερδιογκωθεί και ήταν καιρός να ξεφουσκώσει. Βλέπω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό αυτό έχει συμβεί το θεωρώ υγιές και ακόμη μια στροφή προς την ουσία. Δόθηκε χώρος στην ουσία, ελπίδα !
Να σημειώσουμε εδώ ότι η ηλικία που ξεκινά κάποιος μαθήματα κλασικού χορού είναι τα έξι χρόνια. Ο Στέλιος όταν ξεκίνησε ήταν ήδη 18, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε εμπόδιο όπως αποδείχτηκε, στην μετέπειτα εξέλιξη του.
Ξεκίνησε μαθήματα χορού από το καλοκαίρι του 2006 κάτω από τις οδηγίες του Θωμά Γκουντή ενώ παράλληλα προετοιμάζεται για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Επιλέγει να φοιτήσει στη Σχολή Θεάτρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνεχίζοντας τα μαθήματα χορού.
Το όνειρο όμως του ήταν η ολοκληρωτική αφοσίωση του στο χορό. Το 2009 δίνει εξετάσεις στη Ανώτερη σχολή μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και επιλέγεται από τους πρώτους. Η φοίτηση στη σχολή είναι τριετής. Πέρασαν τρία χρόνια πολύ σκληρής δουλειάς αλλά δικαιώθηκε, αφού αποφοίτησε με άριστα και στη συνέχεια ανάμεσα σε πολλούς χορευτές και κάτω από αυστηρές εξετάσεις επιλέχτηκε να μπει στο δυναμικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. σαν επαγγελματίας χορευτής. Από την σαιζόν 2017-8 ο Στέλιος έχει αναβαθμιστεί στην θέση του solist στην Λυρική Σκηνή.
Πηγή:www.artandpress.gr
