Φωτο Νο 1
Ομολογουμένως με πολύ πρωτότυπο τρόπο αποφάσισαν να στείλουν τα αιτήματά τους προς τον Άγιο Βασίλη οι κάτοικοι της Λυγιάς και περιχώρων! Αντί του κλασικού γράμματος αυτοί επέλεξαν πιο δυναμικό τρόπο. Λίγες μόλις ώρες λοιπόν πριν την αλλαγή του χρόνου, αυτοί έστειλαν το μήνυμα στον Άγιο με τρόπο που αποκλείεται να μην το δει όταν θα περάσει πηγαίνοντας νότια, με το φωτισμένο καραβάκι που έστησαν στον κεντρικό δρόμο κοντά στην πλατεία Καρυωτών και με μια μεγάλη σειρά από ταμπλώ στην νησίδα του δρόμου!
Τα ταμπλώ (και τα μήνυματά τους) όμως δεν είναι ούτε άναρχα ούτε τυχαία τοποθετημένα. Απεναντίας. Ο Άγιος (ή ο κάθε επιβάτης του αυτοκινήτου) κινούμενος απ΄την Λευκάδα προς το Νυδρί, πρώτα θα συναντήσει το γνωστό πανώ της Νο 2 φωτογραφίας.
Νο 2 Φωτο: Το γνωστό πανώ-ασανσέρ, που όσο κι αν πολεμήθηκε, τελικά κυματίζει στη θέση του διαλαλώντας το παράπονο των κατοίκων!
Στην συνέχεια και σε μικρή απόσταση, θα συναντήσει το φωτισμένο καραβάκι της Φωτο Νο 1, το οποίο όμως, αντί για πανιά ή σημαίες φέρει στα ξάρτια του πολλά, πάρα πολλά συνθήματα! Το πρώτο σύνθημα στην πρύμη του, που μας έκανε και την μεγαλύτερη εντύπωση, γράφει: 2017 κλωτσιές, χωρίς να διευκρινίζει όμως, τίνος θα είναι ο τυχερός πισινός που θα τις δεχθεί!
Δείτε τώρα την συνέχεια των αιτημάτων και τι ζητούν να τους φέρει με την σειρά που τα έχουν τοποθετήσει:
Κάπου εδώ τελειώνουν τα (πολλά, είναι η αλήθεια) καλούδια που ζητούν να τους φέρει ο Άγιος.
***********************
Όμως δεν τελειώσαμε εδώ, γιατί επιστρέφοντας ο Άγιος (απ΄ τ0 Νυδρί προς την Λευκάδα) είναι με τον ίδιο τρόπο (αναρτημένα στις κολώνες της νησίδας), εκείνα τα …κουσούρια που απεύχονται οι κάτοικοι και που του ζητούν να μην τα φέρει! Προηγείται όμως βέβαια το γνωστό (ακλόνητο) πανώ για τα φωτάκια!
Και ακολουθούν τα προς …αποφυγήν:
Με πρώτη την σχετική πινακίδα, μην τυχόν και μπερδευτεί ο Άγιος!
Κι εδώ το αρχικό καραβάκι, απ΄ την ανάποδη όμως, με τις ευχές του ΦΟΡΤΣΑ ΛΕΥΚΑΔΑ. Ευχόμαστε να ικανοποιήσει ο Άγιος τα επιθυμητά αιτήματα των κατοίκων και να κρατήσει μακριά τα ανεπιθύμητα. Είναι κι η μόνη τους ελπίδα άλλωστε, γιατί αν περιμένουν από αλλού, …δέσανε το γάϊδαρο στο μαρούλι, που λεν και στα χωριά μας!