Το δημόσιο χαμαιτυπείο

Του Σπυριδώνη του Λευκάδιου

(το κείμενο είναι χιουμοριστικό και σατιρικό αλλά όπως έλεγε και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: « Ένα αστείο είναι κάτι πολύ σοβαρό»)

Πόσες  φορές δεν έχουμε ακούσει ότι ο δημόσιος τομέας στη χώρα μας είναι μπ… , με συγχωρείτε παρασύρθηκα, οίκος ανοχής ήθελα να πω. Aτυχής και άδικη κατά τη γνώμη μου η διαπίστωση. Θα προσπαθήσω να σας αποδείξω με επιχειρήματα τεχνοκρατικού χαρακτήρα ότι ενώ το χαμαιτυπείο είναι δημόσιο δεν ισχύει το αντίθετο.

1. Oργάνωση και διοίκηση της επιχείρησης

Ο οίκος ανοχής είναι ένα οίκημα όπου μία ή περισσότερες εκδιδόμενες γυναίκες δέχονται πελάτες με σκοπό τη σεξουαλική συνεύρεση μαζί τους έναντι αμοιβής. Tαυτόχρονα είναι και μια οργανωμένη επιχείρηση. Τηρούνται βιβλία εσόδων-εξόδων, μπλοκ με τις αποδείξεις παροχής υπηρεσιών (λέμε τώρα). Yπάρχει καταμερισμός συγκεκριμένων ρόλων και αρμοδιοτήτων, ένας στοιχειώδης βραχυπρόθεσμος προγραμματισμός  στη λειτουργία του και λαμβάνεται υπόψιν o  ανταγωνισμός του κλάδου σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης. Ο μόνος ανταγωνισμός που υπάρχει στο ελληνικό δημόσιο είναι για το ποιος θα φύγει πιο γρήγορα προς  την έξοδο. Το μόνο τμήμα του που δούλευε ρολόι τόσα χρόνια ήταν αυτό της «δημιουργικής λογιστικής».

Eπιπλέον κάθε χαμαιτυπείο που σέβεται τον εαυτό του, γνωρίζει τον αριθμό των υπαλλήλων του, σε αντίθεση με το ελληνικό κράτος που για να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση τρέχει ο εκάστοτε υπουργός στις χαρτορίχτες.                         .

2. Παρεχόμενες υπηρεσίες

Οι παρεχόμενες υπηρεσίες στους οίκους ανοχής περιλαμβάνουν, πληθώρα προγραμμάτων, παρέχοντας συνήθως υψηλού επιπέδου υπηρεσίες με λογικό κόστος. Kαλύπτουν ολόκληρο φάσμα εργασιών για εξυπηρέτηση του κοινού με συνέπεια, υπευθυνότητα, εχεμύθεια, επαγγελματισμό και εξατομικευμένες λύσεις για κάθε πρόβλημα. Aντίθετα το ελληνικό δημόσιο έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Στους οίκους ανοχής, οι καιρικές συνθήκες δεν επηρεάζουν την εργασιακή απόδοση του προσωπικού ενώ στις δημόσιες  υπηρεσίες  ισχύει το «βρέξει χιονίσει η καραβάνα θα γεμίσει». Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει πάντα ένα ευγενικό χαμόγελο, μια διάθεση για την καλύτερη εξυπηρέτηση του επισκέπτη χωρίς  γραφειοκρατικά εμπόδια. Φανταζόμαστε ότι οι πολίτες που πήγαν σε κάποιο «σπίτι» και δεν εξυπηρετήθηκαν άμεσα γιατί δεν είχαν μαζί τους τρεις (3) πρόσφατες έγχρωμες φωτογραφίες ή επικυρωμένο – θεωρημένο φωτοαντίγραφο της οικείας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, είναι ελάχιστοι. Στα πρώτα η αναμονή κατά κανόνα διαρκεί λίγο,  δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο και για το ελληνικό δημόσιο. Για παράδειγμα αν περιμένεις επιστροφή  φόρου από την εφορία είναι πιθανό να επιστρέψουν πιο γρήγορα τα Eλγίνεια και μετά να πάρεις τα χρήματα σου.

3. Διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού

Για να εργαστείς σε ένα οίκο ανοχής παίζει ρόλο η εμφάνιση, η ηλικία  και όχι οι πολιτικές γνωριμίες. Υπάρχει μια στοιχειώδης αξιοκρατία στις προσλήψεις του προσωπικού. Μέχρι σήμερα δεν έχει αναφερθεί περίπτωση που κάποια να έπιασε δουλειά σε «σπίτι» με μοναδικό προσόν ότι κολλούσε αφίσες του ενός ή  του άλλου κόμματος. Επιπλέον η συνεύρεση με την ιερόδουλη είναι σύντομη σε διάρκεια ενώ στο δημόσιο μπορεί η συνεύρεση με τον υπάλληλο να κρατήσει μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων της υπομονής του συναλλασσόμενου. Ακόμη οι εργαζόμενοι στα πρώτα δεν απουσιάζουν αδικαιολόγητα από την εργασία τους. Πήγατε ποτέ σε «σπίτι» και η εργαζόμενη να έχει αφήσει το στριγκάκι της στο καλόγηρο, (εννοούμε το έπιπλο, που πήγε το μυαλό σας…) και να πάει για καφέ στην πλατεία,  όπως αφήνουν κάποιοι υπάλληλοι τα σακάκια τους και εξαφανίζονται πιο γρήγορα από λεκέ σε καθαριστήριο.

4. Kτιριακή υποδομή – εξοπλισμός

Στην Aθήνα, οι οίκοι ανοχής πολλές φορές είναι παλιά νεοκλασικά σπίτια, συντελώντας  με αυτό τον τρόπο στη διάσωση της αρχιτεκτονικής μνήμης της πόλης, σε αντίθεση με τα απρόσωπα και μουντά κτίρια του δημοσίου. Τα «σπίτια» αυτά έχουν και αρχαιολογικό ενδιαφέρον όχι λόγω παλαιότητας αλλά γιατί ως γνωστό οι ιερόδουλες ασκούν το αρχαιότερο  επάγγελμα στον κόσμο. Ο εξοπλισμός  εκεί είναι άνετος και λειτουργικός. Περιμένεις στο σαλονάκι σου όπου μπορείς να κάνεις καταπληκτικές γνωριμίες και δημόσιες σχέσεις με τον καλύτερο κόσμο της πόλης. Στις Εφορίες, στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στα Υπουργεία νιώθεις από την ορθοστασία, όπως ο πελαργός στον υδροβιότοπο. Οι ημέρες και ώρες λειτουργίας στα πρώτα περιλαμβάνουν σαββατοκύριακα και αργίες. Η περίπτωση να πας μια καθημερινή ημέρα σε μια δημόσια υπηρεσία και να τη βρεις κλειστή είναι πιο συνηθισμένη περίπτωση από το να πάρει ο Oλυμπιακός το πρωτάθλημα.

Παρά τις διαφορές που εντοπίσαμε υπάρχει και ένα κοινό σημείο.  Η πληρωμή για τις υπηρεσίες της ιερόδουλης γίνεται πάντα πριν από τη συνεύρεση, προκαταβολικά  για λόγους ασφαλείας. Αυτό συμβαίνει και στο δημόσιο με την προκαταβολή Φ.Π.Α. και φόρου του επόμενου έτους. Στο ελληνικό  δημόσιο αν δεν πληρώσεις  έγκαιρα δεν γλυτώνεις το πρόστιμο,  εκτός και αν έχεις κάποιο γνωστό που γνωρίζει τα κόλπα, είναι με άλλα λόγια «παλιά εκδιδόμενη». Aν ακούσετε κάποιον να λέει «τα κάνω όλα τέλεια, αλλά αγάπη μου είναι πολύ υψηλό το κασέ»  μην ορκιστείτε ότι είναι λόγια ιερόδουλης, μπορεί να είναι και προϊσταμένου διεύθυνσης  υπουργείου.

Ατυχής  λοιπόν η σύγκριση των οίκων ανοχής  με το ελληνικό  δημόσιο. Τo ίδιο ατυχής με την έκφραση «δουλεύει σαν σκυλί»  που λέμε  για κάποιον που δουλεύει ασταμάτητα. Τώρα ποιος «δουλεύει σαν σκυλί» και ποιος δουλεύει ποιον,  βρείτε το μόνοι σας……….