Ψηφίζουν στο Σύλλογο Φίλων Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας

(Σ.Σ: Για μεγέθυνση και καλύτερη ευκρίνεια κάνετε κλικ πάνω στις φωτογραφίες)

του Ν. ΓΑΖΗ

Με την Δημόσια Βιβλιοθήκη της Λευκάδας έχω παλαιούς και ακατάλυτους δεσμούς. Γιατί αποτελούσε για μένα, όπως και για τα περισσότερα χωριατόπαιδα που πηγαίναμε στο Γυμνάσιο Λευκάδας στα δύσκολα χρόνια της χούντας, στερούμενοι βοηθημάτων και αξιόλογης προσωπικής ή οικογενειακής βιβλιοθήκης, μοναδικό καταφύγιο μελέτης και γνώσης, που μας  προμήθευε με τα αναγκαία μαθητικά βοηθήματα ή ακόμα μας άνοιγε την πόρτα της πρώτης επαφής και γνωριμίας με την (δυσπρόσιτη διαφορετικά) διανόηση. Μιλάμε για μια εποχή που το διάβασμα δεν ήταν μόνο μαθητικό καθήκον και σχολική υποχρέωση αλλά αποτελούσε και την  κυριότερη πηγή ψυχαγωγίας σε μια μίζερη καθημερινότητα, που δεν διέθετε σχεδόν κανένα απ΄τα καλούδια της τεχνολογίας και της εξέλιξης που συντροφεύουν -και συχνά εκτρέπουν- τους σημερινούς μαθητές. Το χειμώνα μάλιστα, η ήσυχη θαλπωρή της Βιβλιοθήκης, σε αντιδιαστολή με τα κρύα και υγρά  νοικιασμένα δωμάτια που μέναμε, αποτελούσε ένα περιβάλλον ακόμη πιο ελκυστικό. Και πρέπει να αναγνωρίσουμε πως τουλάχιστον εμείς εκείνης της γενιάς, χρωστάμε στη Βιβλιοθήκη πολλά απ΄ ότι πετύχαμε στη ζωή.

Με ευχάριστες αναμνήσεις λοιπόν παρευρέθηκα στην προχθεσινή (δεύτερη) Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φίλων της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας, που κύριος σκοπός της ήταν να κανονίσει τα προαπαιτούμενα για τις αρχαιρεσίες που θα γίνουν στον χώρο της την μεθεπόμενη Τρίτη στις 4 Νοέμβρη.

Μια ντουζίνα εκλεκτοί κι αποφασισμένοι εθελοντές-μέλη του Συλλόγου Φίλων Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας, ποζάρουν εδώ μετά την Γενική Συνέλευση της Τρίτης. (Ο δωδέκατος της …ντουζίνας είναι ο φωτογράφος).

Τα μέλη που έσπευσαν να συνταχθούν στο αρχικό κάλεσμα του Συλλόγου και που τα ενώνει η διάθεση εθελοντικής προσφοράς στους ευγενείς σκοπούς του συγκεκριμένου φορέα, προς το παρόν είναι καμιά σαρανταριά. Υπάρχει βάσιμη ελπίδα όμως πως μέχρι την εκλογική διαδικασία της Τρίτης θα σπεύσουν κι άλλοι συμπατριώτες μας που αγαπάνε το βιβλίο κι αναγνωρίζουν τον ευεργετικό ρόλο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης να πυκνώσουν τις τάξεις του Συλλόγου και να δραστηριοποιηθούν εκεί προσφέροντας χέρι βοήθειας ο καθένας όπου και όσο μπορεί. Γιατί το μεγάλο πρόβλημα της Βιβλιοθήκης είναι το προσωπικό. Μια μόνο υπάλληλος, συνεπικουρούμενη περιοδικά από κάποια (αποσπασμένη) συνάδελφο είναι απελπιστικά λίγες για να ανταποκριθούν στις πολλές και διάφορες ανάγκες μιας ζωντανής και ενεργής Βιβλιοθήκης.

Όσοι πιστοί λοιπόν, προσέλθετε…