Ανακοίνωση του Συλλόγου του Νυδριού Β. Νταίρπφελντ

Ανακοίνωση του Συλλόγου του Νυδριού Β. Νταίρπφελντ

ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ, ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ, ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ!

Γιατί σαν πρόεδρος του συλλόγου μου τόλμησα να στείλω επιστολές-  εκκλήσεις προς την διευθύντρια του δημοτικού σχολείου κ. Καίτη Φλώρου, την διευθύντρια του Γυμνασίου Νυδρίου κ. Κων/να Λάζαρη και την λιμενάρχη Νυδρίου κ. Μπάφα για να παρακαλέσω για το αυτονόητο: να βοηθήσουν με συμβουλές προς τους γονείς και τα παιδιά, να  σταματήσει να είναι γήπεδο το λιμάνι από τα μεγάλα κυρίως  παιδιά:

Όχι να μην παίζουν τα παιδιά, ή να φύγουν από την παραλία. Αλλά κυρίως το ποδόσφαιρο το πιο συναρπαστικό , αλλά και το πιο ορμητικό συλλογικό παιχνίδι, απαιτεί ειδικούς χώρους και όχι το λιμάνι μας, που πρέπει να εξυπηρετεί όλους τους κατοίκους και όλες τις ανάγκες.

Ο σύλλογος Νταίρπφελντ λοιπόν και όχι ο Εμπορικός Σύλλογός , όπως έχει δημοσιευτεί, πρέπει να πάρει όλα τα βέλη και το δηλητήριο. Και κυρίως την Ντροπή.

 Έτσι με αυτές τις τρεις επιστολές μου αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη αυτής της ΝΤΡΟΠΗΣ!

Είχε προηγηθεί και ενημέρωση στον κ. Δήμαρχο, ο οποίος συμφώνησε να  προβούμε σε κάποιες πολύ δυσάρεστες για εμάς πρωτοβουλίες , γιατί πρόκειται για παιδιά.

ΝΤΡΟΠΗ ΜΟΥ

λοιπόν, γιατί στην επιστολή- έκκληση τόνισα ότι  υπάρχει κίνδυνος  τραυματισμού μικρότερων παιδιών, νηπίων και μωρών που και αυτά έχουν το δικαίωμα να κάνουν βόλτα και να παίζουν στο λιμάνι, αλλά και των συνοδών τους και των ηλικιωμένων  που θέλουν και αυτοί να χαρούν το δημόσιο χώρο.

Υπάρχουν σχετικά περιστατικά, που μπορούμε να διηγούμαστε.

Ντροπή μου (και αυτή είναι φαίνεται η μεγαλύτερη ντροπή μου) γιατί υπερασπίστηκα και τόνισα ότι δεν πρέπει να χαθεί και αυτή η γενιά μέσα στην ασυνειδησία για  την λεηλασία του δημόσιου χώρου και του δημόσιου αγαθού γενικότερα.

ΝΤΡΟΠΗ και στην κ. Γεωργία Γαζή, την αντιπρόεδρο του Συλλόγου μας που ήρθε σε κατάσταση πανικού, αυτή την μεγάλη κυρία και προσωπικότητα της μικρής μας πόλης που μας έμαθε να βάζουμε τα κρινόχερά μας  στα σκουπίδια , και με παρακάλεσε να κάνω κάτι, γιατί «πάνε τα λουλούδια μας , τα παρτέρια  μας, όλα θα καταστραφούν» . Και έτσι προέκυψαν και οι τρεις επιστολές.

ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ εδώ στο Σύλλογο Νταίρπφελντ

Γιατί εμείς οι παιδοκτόνοι δεν λέμε: Παιδιά είναι  θα κάνουν ό,τι θέλουν! Και θα καταστρέψουν και θα τα διαλύσουν όλα  και θα κάνουν ό,τι θέλουν, όπως αυτολεξεί σαν ράπισμα, μας ήρθε η σχετική οργισμένη απάντηση.

 Ένα είδος  βλάβης της ψυχικής ισορροπίας των παιδιών δημιουργείται, όταν δεν τολμάμε να θέτουμε τα όρια που πρέπει να θέτουμε, όταν δάσκαλοι και καθηγητές διώκονται  από την οργή ορισμένων μητέρων και πατέρων, αν τολμήσουν να κάνουν παρατηρήσεις.

Ντροπή μας

γιατί έστω και όψιμα ,σαν πουλιά πολύχρωμα όπως  μας αποκάλεσε παλιός φίλος- αν μας αποκαλούσε μπεκάτσες είναι αλήθεια, θα κλαίγαμε ακόμη απαρηγόρητα – κατεβήκαμε στον δημόσιο χώρο και δημιουργήσαμε ένα τοπίο μοναδικό συνεργαζόμενοι με όλους τους αρμόδιους φορείς γι’ αυτό και κερδίζοντας την εκτίμηση και αναγνώρισή τους.  Ένα έργο εθελοντικό που ενισχύετα από  δημόσιους πόρους, κυρίως του Λιμενικού Ταμείου  και τις  συνδρομές των μελών μας, σε δύσκολες ημέρες κρίσης, που οι πολίτες υποφέρουν και πρέπει να έχει τον απόλυτο σεβασμό.

Ντροπή μας

Επίσης γιατί αισθανθήκαμε ντροπή και καθαρίσαμε  ακριβώς αυτό τον χώρο που παίζουν τα παιδιά των γονιών και μάλιστα της μητέρας που έγραψε στο facebook με κεφαλαία γράμματα  για εμάς:

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ, ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!

Γονιών που δεν αισθάνθηκαν ποτέ ντροπή επιτρέποντας στα παιδιά τους να παίζουν, αφήνοντας  τα παιδιά τους να παίζουν δίπλα στην κορυφωμένη λέρα, την απόλυτη δυσωδία δεκάδων γιγαντιαίων, ξεσκισμένων σκουπιδιών που για δεκαετίες κοσμούσε ακριβώς τον χώρο του λιμανιού που παίζουν τα παιδιά τους.

Και παραδώσαμε και τον χώρο καθαρό και όμορφο και στα μέλη των χορευτικών συλλόγων, να χαίρονται να χορεύουν στις εκδηλώσεις τους σε μια κόσμια παραλία – με μεγάλα προβλήματα ακόμη- αλλά όμορφη και κόσμια

Γιατί στο κάτω – κάτω είναι αυτό το αίσθημα Ντροπής, αυτό το πολύτιμο αίσθημα ντροπής  που καθυστερημένο, αλλά  διαυγές και απόλυτο μας ώθησε να κάνουμε  αυτό το έργο που μετέτρεψε την παραλία σε έναν βιότοπο ομορφιάς και αισθητικής.

Και είναι αυτό το πολύτιμο αίσθημα ντροπής για την κακοποίηση  αυτής της μοναδικής χώρας, που έστω εμάς τους ελάχιστους, τους τρελούς του χωριού, θα μας βοηθάει να  συνεχίσουμε με πείσμα αμείωτο αυτό το έργο σαν μια απλή, στοιχειώδη  χειρονομία συγνώμης προς το μικρό νησί μας, προς την μικρή μοναδική πατρίδα μας .

ΥΓ. Χθες το βράδυ περπατώντας στην παραλία, είδαμε δύο μικρά παιδιά με λεπτά ποδαράκια, που κλωτσούσαν μέσα στο σκοτάδι, αντί για μπάλα,  ένα άδειο μικρό πλαστικό μπουκάλι νερού και αισθανθήκαμε ΛΥΠΗ όχι Ντροπή, αλλά μεγάλη ΛΥΠΗ

Κάτι πρέπει να γίνει άμεσα από τους αρμόδιους για να μπορούν να παίζουν τα παιδιά το αγαπημένο τους ποδόσφαιρο σε κατάλληλους χώρους.

Ανακοίνωση του Συλλόγου του Νυδριού Β. Νταίρπφελντ

Πάνω και κάτω φωτογραφία: Το λιμάνι που έπαιζαν τα παιδιά πριν το σύλλογο

Ανακοίνωση του Συλλόγου του Νυδριού Β. Νταίρπφελντ

***

Ανακοίνωση του Συλλόγου του Νυδριού Β. Νταίρπφελντ

Και το λιμάνι που παίζουν τώρα τα παιδιά, μετά το έργο του συλλόγου!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *