Γράμμα της μπαράκας του Κάστρου στη Μέρκελ

του Ηλία Τσάκαλου

Αξιότιμη κυρία φράου Μέρκελ σας χαιρετώ από καρδίας

Μαντάμ ευρίσκομαι στην δύσκολη θέση  να απευθύνω τον ταπεινό λόγο μου σε σας πρώτα και εν συνεχεία στους φόρου υποτελείς σας κκ πρωθυπουργό της Ελλάδος, Υπουργούς, (συμπολιτεύσεως και αντιπολιτεύσεως), περιφερειάρχη και αντιπεριφερειάρχας και γενικώς είς πάντας τους κυβερνητικούς παράγοντες ελέω ψήφου και  Θεού.

Καταρχή σας ζητώ συγνώμη αν η ταπεινότατη φωνή μου εξέρχεται κλαίουσα και αν τα μάτια μου δεν δακρύζουν από πόνο, αλλά από χαρά μια και οι εντολές σας επιτέλους εφαρμόζονται υπό των οργάνων κατοχής  αυτού του πράματος που έτυχε να ευρίσκομαι και να αποπατώ.

Γνωρίζετε ασφαλώς ότι κατοικώ έμπροσθεν του Κάστρου των Τόκων το οποίο ευρίσκεται  μεταξύ της νήσου Λευκάδος και της Ακαρνανικής ακτής.

Γνωρίζετε ότι στα πόδια μου ευρίσκεται ο θαλάσσιος πορθμός από τον οποίον εισέρχονται και εξέρχονται οι γκόμενες πάνω στα κότερα που φέρουν σημαίας κρατών  της υδρογείου.

Γνωρίζετε ότι ο Μότσος κατοικούσε υπό την σκέπη μου και κατουρούσε στην θάλασσα (αυτό αν δεν το γνωρίζετε σημαίνει ότι δεν δουλεύουν καλά τα συστήματα παρακολουθήσεως και ασφαλείας της ΑΜ της Γερμανίας)

Γνωρίζετε ασφαλώς ότι ήμουν αυθαίρετος κατασκευή από των χρόνων εκείνων που δεν υπήρχε υπηρεσία για να εκδίδει άδειες.

Γνωρίζετε ότι τα εδώ κλαφούνια της διαχείρισης της πολυκατοικίας για ότι και να κάμουν απ΄το κεφάλι τους σας επικαλούνται ως φωτοδότρα των εμπνεύσεών τους.

Τα γνωρίζετε όλα και είναι περιττόν να σας αναλύσω το κάθε ζήτημα ξεχωριστά.

Φράου Μέρκελ

Σας παρακαλώ αν μπορείτε και αν οι υψηλότατες  εργασίες σας σας επιτρέπουν να με πληροφορήσετε αν μεταξύ των συμφωνηθέντων με τον έπαρχον της Ελλάδος ήταν να με γκρεμίσουν για να δοθεί το δάνειο , αν ήταν δηλονότι προαπαιτούμενο όπως λένε και οι τηλεοράσεις που σκέφτονται γερμανικά και μιλούν Ελληνικά.

Δεν έχω κανένα παράπονο από σένα. Έτσι έμαθες και έτσι έκανες και καλά έκανες. Το παράπονό μου είναι από τον δεκανέα υπηρεσίας της κατοχής της  πατρίδας μου που δεν αναλογίστηκε τον πόνο του Μόστου που δεν θα κατουράει στην Θάλλασα και τα δάκρυα των άλλων αυθαιρέτων που ευρίσκονται στον αιγιαλό , στην παραλία και σε αρχαολογικούς χώρου που με κοιτάζουν που τώρα είμαι λαμαρίνες και θα γελούν

Και όπως πάντα σας χαιρετώ μαντάμ  για υψώσεως της χειρός

Χαϊ Χίτλερ.

Ταπεινοτάτη Μπαράκα της Μαριάννας στο Κάστρο.

Λευκάδα 27 Αυγούστου 2016

ΥΓ. σας ζητώ συγνώμη για το ύφος και την  γλώσσα γιατί δεν γνωρίζω αν αυτή την στιγμή πρέπει να κλάψω ή να γελάσω ή απλώς να πω χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.

Και πάλι

Χάϊ Χίτλερ.