Συμπλήρωμα (αφορά την διώρυγα Λευκάδας)

(Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στα “ΝΕΑ της Λευκάδας” στις αρχές του 2012)

Του Νίκου Γαζή
nikosfgazis@gmail.com

Θα ‘θελα να συγχαρώ τον Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας σαν τον μοναδικό απ’ τους πολιτικούς του τόπου μας που με την συνέντευξή του στην Νατάσα Φίλιππα στο προηγούμενο φύλλο μας, δείχνει να έχει αντιληφθεί την σπουδαιότητα του στόχου, να γίνει προορισμός κρουαζιεροπλοίων η μικρή πανέμορφη πατρίδα μας. Και τον συγχαίρω διπλά που, παρά τον κίνδυνο να «κακολογηθεί» απ’ τους υπόλοιπους τοπικούς άρχοντες, δεν διστάζει να παραδεχθεί πως είναι ανάγκη να γίνει κάποιου είδους τροποποίηση στο έργο της διαπλάτυνσης του «διαύλου», του οποίου -εξ όσων μας λένε- έχει δρομολογηθεί η κατασκευή, ώστε το ο τόπος μας να αποκτήσει την πολυπόθητη προβλήτα που θα μας δώσει την δυνατότητα να υποδεχόμαστε κρουαζιερόπλοια!
Ας μου επιτρέψει λοιπόν ο αιρετός να συμπαραταχθώ με την πρότασή του και με την ιδιότητά μου του ας πούμε «ειδικού», (λόγω επαγγέλματος), να την συμπληρώσω καλοπροαίρετα με τούτο εδώ το σημείωμα.
Αν βέβαια ο Αντιπεριφερειάρχης διάβαζε πιο τακτικά τον τοπικό τύπο, ασφαλώς θα είχε εντοπίσει κάποια άρθρα μου σε τούτη την εφημερίδα που κατά καιρούς πραγματεύονταν ακριβώς αυτήν την αναγκαιότητα της κατασκευής μιας προβλήτας υποδοχής κρουαζιεροπλοίων, αλλά και μεγάλων πλοίων γενικότερα.. Και αφού φαίνεται πως το ζήτημα αυτό περιλαμβάνεται και στα δικά του ενδιαφέροντα, θα είχε προσέξει ασφαλώς που και πώς προτείνω να σχεδιαστεί αυτή η προβλήτα, (υπήρξε μέχρι και σχεδιαστικό σκαρίφημά μου άλλωστε), έτσι ώστε να είναι πρακτική, λειτουργική και μάλλον οικονομικότερη κατασκευή. Θα ήξερε λοιπόν τότε πως δε χρειάζεται να είναι σχήματος «Ταυ», προς το ανοιχτό πέλαγος, ούτε και είναι απαραίτητο να προσομοιάζει σε κανένα άλλο γράμμα της αλφαβήτου, αλλά ότι αρκούσε να γίνει απλά ένας προστατευμένος κυματοθραύστης πλάτους περίπου δέκα μέτρων (στην επιφάνεια μαζί με τις κορίνες), με προσανατολισμό σχεδόν ανατολικό, πάνω στην ισοβαθή γραμμή των δέκα μέτρων. Το εξωτερικό μέρος αυτού του κυματοθραύστη θα έπρεπε να είναι υπερυψωμένο ώστε να προφυλάσσει το «κατάστρωμά» του που θα ήταν χώρος κίνησης λεωφορείων προς δύο κατευθύνσεις, η εσωτερική του ακμή θα ήταν χώρος πλαγιοδέτησης μεγάλων πλοίων, μήκους μέχρι τριακόσια μέτρων, ενώ στην κεφαλή του θα είχε την δυνατότητα να δεχθεί ταυτόχρονα ακόμα δύο ή τρία πρυμνιοδετημένα πλοία…
Επειδή κατανοώ πόσο δύσκολο -αν όχι εντελώς αδύνατο- είναι να αλλάξει στην πορεία μια μελέτη έργου που πλέον έχει εγκριθεί και χρηματοδοτηθεί, προσπάθησα να ανακαλύψω κάποια «πατέντα» τέτοια, που θα επέτρεπε να ξεκινήσει μεν το έργο ως έχει, αλλά μελλοντικά στην πορεία να μπορεί να «λοξοδομήσει» προς την επιθυμητή κατεύθυνση, αφήνοντας τη δυνατότητα να ολοκληρωθεί στο μέλλον σαν ένα άλλο έργο!
Κατέληξα λοιπόν πως υπάρχει τρόπος να παντρευτεί η επιθυμητή κατάληξη (για κατασκευή προβλήτας μελλοντικά) με τα σχέδια της υπάρχουσας μελέτης, αρκεί όταν θα τελειώσουν τα χρήματα κατά την κατασκευή του έργου, (πράγμα συνηθισμένο κι αναμενόμενο σε όλα τα δημόσια έργα άλλωστε), η κατασκευή να έχει προχωρήσει (ή ακόμα και να έχει ολοκληρωθεί) στα τμήματα εντός της διώρυγας, ενώ εξωτερικά, να έχει γίνει μόνο το ένα (το εξωτερικό) απ’ τα τρία υποθαλάσσια «μπαστούνια» που προβλέπονται στα σχέδια και να απομένουν τα υπόλοιπα δυο, τα οποία -λόγω ελλείψεως χρημάτων, όπως είπαμε- να μην κατασκευαστούν ποτέ! Σ’ αυτήν την περίπτωση στο μέλλον, το πρώτο υποθαλάσσιο αυτό «μπαστούνι», εύκολα θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε αρχικό κομμάτι της προβλήτας που χρειαζόμαστε κι έτσι να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί το ζητούμενο έργο του λιμανιού στο μέλλον σαν ένα νέο κι εντελώς ανεξάρτητο έργο…
Διαφορετικά και εφόσον αρχίσουμε να κατασκευάζουμε ταυτόχρονα και τα δυο ακόμη υποθαλάσσια μπαστούνια στο φανάρι της αμμόγλωσσας, θα είναι σαν να βάζουμε ταφόπλακα στην όποια μελλοντική δυνατότητα είχαμε να χτίσουμε λιμάνι σ’ αυτό το σημείο, το μοναδικό κατάλληλο απ’ την ευρύτερη περιοχή της πόλης…
Τώρα λοιπόν, που επιτέλους ο βουλευτής μας απέκτησε αυτογνωσία και κατάλαβε πως είναι πολύ καλύτερα για τον ίδιο (και προπαντός για τον τόπο) να αποχωρήσει απ΄ τα κοινά χωρίς να διεκδικήσει την επανεκλογή του, εκτιμώ πως είναι μοναδική ευκαιρία για τον διάδοχό του να αντιληφθεί και να προωθήσει αυτή την επιβεβλημένη μετατροπή…
Ας επιστρέψουμε όμως στις καθόλα αξιόλογες προτάσεις του αντιπεριφερειάρχη και ας μου επιτραπεί να προσθέσω κι εγώ κάποιες ιδέες μου, ώστε να γίνει το νησί μας ελκυστικότερο σαν προορισμός για τέτοιου είδους τουρίστες, μιας και είχα την τύχη λόγω επαγγέλματος να τους γνωρίσω καλύτερα. Χωρίς λοιπόν να υποτιμώ καθόλου την πρότασή του για τα κάστρα μας, είναι ανάγκη να βρούμε και να εκθέσουμε δράσεις και εκθέματα της δικής μας ξεχωριστής ιστορίας, κουλτούρας και παράδοσης, γιατί αυτά βρίσκονται στην πρώτη σειρά των ενδιαφερόντων τους. Οι παραδοσιακές μας εργασίες, ιδιαίτερα αυτές που έχουν μια μοναδικότητα ή μια ξεχωριστή ιδιαιτερότητα ως προς τον τρόπο που γίνονται, αλλά και ο πλούσιος φολκλορικός μας πολιτισμός, είναι βέβαιο πως θα αποτελούσαν πολύ ενδιαφέροντα θέματα για τους επισκέπτες μας. ‘Ένα επισκέψιμο αγροτικό μουσείο στον κάμπο για παράδειγμα, κάπου στα περίχωρα της πόλης, που θα περιείχε ενδιαφέροντα εκθέματα του τοπικού παρελθόντος μας, όπως ενδεχομένως την ανασύσταση ενός παραδοσιακού ελαιοτριβείου με άλογο, ένα μουσείο που θα διέθετε θεματικές αίθουσες με όλα τα σύνεργα της παραδοσιακής μας οικοτεχνίας (αργαλειούς, διασίδια, μάγκανους, τσιγκριά, χτένια κ.λ.π.), ή της αγροτικής μας οικονομίας, όπως κάδους, πατητήρια, τρόκολα, και που ακόμη θα διέθετε μια κατάλληλη αίθουσα προβολής στην οποία θα προβάλλονταν με προσεγμένα ντοκυμαντέρ η χρήση αυτών των εργαλείων και οι χαρακτηριστικές παραδοσιακές ασχολίες των κατοίκων, όπως είναι το όργωμα με ζώα, ο θερισμός, το αλώνισμα με σβάρνα (σιτηρών και φακής), η αλλαντοποιία, ο τρύγος, το πάτημα των σταφυλιών, το πυροφάνι με πριάρι κ.λ.π., είναι βέβαιο πως θα κινούσαν το ενδιαφέρον και θα αποτελούσαν ένα πρώτης τάξεως δέλεαρ προσέλευσης. Ακόμη ξεχωριστά σημεία του νησιού μας, όπως είναι το φαράγγι της μέλισσας, το οροπέδιο του Αγίου Δονάτου με τους μοναδικούς βόλτους, τα αρχαία τείχη της Νιρήκου, οι ανασκαφές και τα ευρήματά τους στο Νυδρί, κάποια απ’ τα μοναστήρια του νησιού μας και κάποιος συντηρημένος ανεμόμυλος, νερόμυλος ή νεροτριβή που θα λειτουργεί, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόσφορους προορισμούς μαζικών εκδρομών ή ατομικών εξορμήσεων. Αλλά και αρκετοί απ’ τους ναούς της πόλης, θα ήταν αξιόλογοι και εξαιρετικά ενδιαφέροντες τόποι επίσκεψης. Και πέρα απ’ όλα αυτά, το πλήθος των φολκλορικών σωματείων μας, άξιων πρεσβευτών της πολιτισμικής μας παράδοσης, που θα μπορούσαν να δίνουν παραστάσεις (με αμοιβή ή χωρίς) σε κατάλληλους χώρους στην ξηρά ή ακόμη και πάνω στα ίδια τα πλοία, θα αποτελούσαν μια πολύ ξεχωριστή, αποδοτική και εξόχως ελκυστική ατραξιόν…
Κλείνοντας αυτό το ας πούμε …συμπληρωματικό σημείωμα, θα επιμείνω για μια ακόμη φορά στο πόσο σημαντικό είναι να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Και καλώ τους αρμόδιους, τους φορείς αλλά και τους επαγγελματίες του τόπου, να οραματιστούν τι θα σημαίνει για όλους μια Λευκάδα πλημμυρισμένη για κάποιες ώρες από δυο ή τρεις χιλιάδες άτομα, που φεύγοντας θα έχουν αφήσει άδεια τα ράφια των καταστημάτων και γεμάτες μόνο τις …ταμειακές τους μηχανές!