Και μη χειρότερα

Του Νίκου Γαζή
nikosfgazis@gmail.com

Παλιότερα, πολύ πριν μπολιαστούν οι κοινωνίες με τις σύγχρονες δημοκρατικές αξίες της ισότητας των πολιτών και πριν αυτές εμπεδωθούν στον ψυχισμό των λαών, επικρατούσε ως γνωστόν η ανεξέλεγκτη κυριαρχία των ισχυρών και των αρχόντων. Ο άρχοντας ήταν ο αναμφισβήτητος πολιτικός και οικονομικός ηγέτης της κάθε περιοχής και όλοι σ’ αυτόν προσέτρεχαν, είτε σαν κολλήγοι για εργασία, είτε σαν επαίτες για κάθε είδους συνδρομή και βοήθεια, είτε σαν ικέτες για την απονομή δικαιοσύνης!
Η παγιωμένη αυτή κατάσταση, είχε διαμορφώσει όπως ήταν φυσικό και τα σχετικά πρωτόκολλα συμπεριφοράς, ανάλογα με τις περιστάσεις. Μια ξεχωριστή περίσταση που μας ενδιαφέρει εδώ, είναι τι συνέβαινε κατά την «ενθρόνιση» του (νέου) άρχοντα, όταν για πρώτη φορά αυτός θα επισκέπτονταν την νέα ιδιοκτησία του και θα εμφανίζονταν μπροστά στους υπηκόους του, είτε γιατί η περιοχή του δίνονταν σαν προίκα απ’ τον προηγούμενο άρχοντα, είτε γιατί συνέβαινε κάποια καίρια μεταβολή του στάτους κβο της περιοχής, σαν αποτέλεσμα των συνθηκών που συνήθως ακολουθούσαν μια εμπόλεμη περίοδο, είτε -και πολύ σπανιότερα- σαν αποτέλεσμα μιας σκέτης αγοραπωλησίας!
Σ’ αυτές τις περιστάσεις λοιπόν, πρώτα απ’ όλα ο νέος άρχοντας έστελνε μια αντιπροσωπεία δικών του έμπιστων ανθρώπων, που γνώριζαν τα χούγια και τα γούστα του, με αποστολή να προετοιμάσουν το έδαφος και τις εγκαταστάσεις, να κάνουν τις προμήθειες που τραβάει η ψυχή του αφέντη τους για τις πρώτες μέρες της εγκατάστασης του και κυρίως να βολιδοσκοπήσουν και να προετοιμάσουν την κοινωνία των υπηκόων ώστε να δεχθούν χωρίς το παραμικρό πρόβλημα την διενεργούμενη μεταβολή.
Οι υπήκοοι απ’ την πλευρά τους, κατά κανόνα έβλεπαν αυτή την μεταβολή με ελπίδα, γιατί κάθε ταλαίπωρος άνθρωπος, είναι φυσικό να ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Ταυτόχρονα όμως προσπαθούσε και ο καθένας ατομικά, να βελτιώσει κατά το δυνατόν την προσωπική του θέση και παρουσία, απαλλαγμένη πλέον απ’ τα όποια βαρίδια είχε σωρεύσει η μέχρι τότε δράση του! Υπήρχαν βέβαια και οι «βασιλικότεροι του βασιλέως» χαμηλόβαθμοι ντόπιοι βαθμοφόροι, οι οποίοι σαν εκπαιδευμένοι στο τσατσιλίκι από πριν αυτοί, πλειοδοτούσαν σε καλά μελετημένες διαβεβαιώσεις προς το νέο αφεντικό, για να του κάνουν την καλύτερη εντύπωση και να επωφεληθούν ώστε να διατηρήσουν ή και να αυξήσουν με την εύνοιά του τα προνόμια ή την περιουσία τους! Για να συμβεί όμως αυτό, έπρεπε να κερδίσουν το παιχνίδι της πρώτης εντύπωσης. Κι έτσι ξεδιάντροπα, έμπαιναν μπροστά και δίπλα στους παρατεταγμένους υπηρέτες, κατά την πρώτη και κρίσιμη παρουσίαση, έχοντας μαζί τους δικούς τους βοηθούς, ώστε αφ’ ενός να τους συμβουλεύονται και αφετέρου να φαίνονται κι οι ίδιοι διακριτοί και σπουδαίοι…
Ας αφήσουμε τώρα το παρελθόν για να έλθουμε στις συνθήκες της υποδοχής του Ρώσου μεγιστάνα και νέου ιδιοκτήτη πλέον του Σκορπιού!
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ιδιοκτησιακή μεταβολή του θρυλικού λόγω Ωνάση νησιού ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά εκεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Και τα απόνερα που προκλήθηκαν χάρισαν στο νομό μας μια γερή δόση δημοσιότητας στα διεθνή Μ.Μ.Ε. με τους προβολείς τους στο νησί, στην ιστορία του, αλλά και στην Λευκάδα γενικότερα. (Τα δικά μας Μ.Μ.Ε. ας τα αφήσουμε να πάνε καλύτερα…) Υπό προϋποθέσεις η δημοσιότητα αυτή θα μπορούσε να αποβεί ευεργετική για τον τουρισμό μας, αν βέβαια κι εμείς είμαστε σε θέση να την διαχειριστούμε με σοβαρότητα. Κάναμε όμως κάτι τέτοιο; Φοβάμαι πως όχι.
Μάλιστα κάναμε ακριβώς το αντίθετο. Και ομολογώ πως ένοιωσα πολύ άβολα -και εξαιρετικά μειωμένος σαν δημότης του δήμου Λευκάδας- με όλα αυτά που συνέβησαν στην υποδοχή του Ρώσου μεγιστάνα στο νησί του.
Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι δουλειά είχε ο δήμαρχος του δήμου μου, (που δυστυχώς ελέω πολιτικού συστήματος και άτυχων συγκυριών με εκπροσωπεί), να παραταχθεί με τον εντεταλμένο του και τους ακόλουθούς τους, στην παράταξη υποδοχής του μεγιστάνα μαζί με το υπηρετικό του προσωπικό!
Κρίνοντας κανείς απ’ το γενικότερο επικοινωνιακό σκηνικό που στήθηκε και κυρίως απ’ την γελοία εκείνη ιστορία με τις δήθεν «ομοιότητες», που κάποιοι σκηνοθέτησαν, νομίζοντας πως έτσι φέρνουν το δήμαρχο στο επίκεντρο της δημοσιότητας και πως τον ωφελούν εν όψει των προσεχών δημοτικών εκλογών, θεωρώ πως όλα τούτα ήταν εμπνεύσεις κακών συμβούλων που τον παρέσυραν και τον εξέθεσαν βαριά. Συμβούλων οι οποίοι αναλαμβάνοντας να απαντήσουν στην δικαιολογημένη διαμαρτυρία της κυρίας Σάντα, για την σκανδαλωδώς προνομιούχα αντιμετώπιση που έχει ένα συγκεκριμένο τοπικό Μ.Μ.Ε. απ’ τον δήμο, αποκάλυψαν την παρουσία και την ταυτότητα τους πέρα από κάθε αμφιβολία. Είναι πολύ χαρακτηριστική βλέπετε η φρασεολογία τους περί του ποιον αναγνωρίζουν σαν δημοσιογράφο (δηλαδή μόνο τον εαυτό τους), όπως και τα χιλιοειπωμένα κλισέ τους περί «σπίλωσης υπολήψεων των αρχόντων»…
Είναι φανερό πως το άγχος επανεκλογής του δημάρχου σε συνδυασμό με τα αρνητικά μηνύματα που καθημερινά εισπράττει απ’ την κοινωνία, του έχει μειώσει την δυνατότητα να βλέπει με καθαρό μυαλό τα πράγματα και παρασύρεται σε ενέργειες που τον εκθέτουν: Η απαράδεκτη συμπεριφορά του να αναγάγει ένα τοπικό Μ.Μ.Ε. σε επίσημο, προνομιακό και …φανερό συνεταίρο και ακόλουθό του, τον μειώνει, τον εκθέτει και τελικά τον ζημιώνει, αφού ο κόσμος -και δικαιολογημένα- λέει, πως στο δήμο έχουμε πλέον «συγκυβέρνηση»!
Αναρωτιέται κανείς ακόμη, ποιος ήταν ο λόγος να γεμίσουν τα Μ.Μ.Ε. με ψέματα για την ιδιότητα του εντεταλμένου δημοτικού συμβούλου που συνόδευε τον δήμαρχο στον Σκορπιό και τον οποίο σύστηνε ανερυθρίαστα σαν «αντιδήμαρχο»! Μα τόσο μεγάλο είναι το κόλλημά τους με τα οφίτσια, ώστε να χάσουν τόσο πολύ το μέτρο; Και ούτε καν τους απασχολεί το γεγονός, πως τουλάχιστον ο ντόπιος κόσμος ολόκληρος γνωρίζει την αλήθεια;
Για το καλό του τόπου, ή για περιορισμό της ζημιάς καλύτερα, ευχόμαστε κι ευελπιστούμε να συνέλθει η Δημοτική μας Αρχή και να σταματήσει η κατρακύλα του τοπικού μας δημόσιου βίου! Και λέγοντας Δημοτική Αρχή δεν εννοώ τον δήμαρχο αποκλειστικά ή τους αντιδημάρχους του , για τους οποίους ομολογώ δεν αισιοδοξώ και πολύ, αλλά κυρίως τους δημοτικούς του συμβούλους! Νομίζω πως ήρθε η στιγμή να ασκήσουν με θάρρος και υπευθυνότητα τον θεσμικό τους ρόλο και να πάψουν να μιμούνται τις γλάστρες. Αν ζωντανέψουν και αναγκάσουν και τους βαθμοφόρους τους να συνέλθουν, να είναι βέβαιοι πως μπορούν να περισώσουν πολλά και κυρίως θα δικαιώσουν την εμπιστοσύνη που τους έδειξαν οι πολίτες. Αν όχι, θα είναι εξίσου συνυπεύθυνοι για την ζημιά που γίνεται στον τόπο…