Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ!

του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ(*)

Τελικά μάλλον βιαστήκαμε όσοι σπεύσαμε να πανηγυρίσουμε για το ξήλωμα των κολονακίων στην παραλία της Σικελιανού! Είδαμε που σε μια μέρα ξηλώθηκαν όσα ήταν μεταξύ των τραπεζοκαθισμάτων των καταστημάτων και λαθεμένα υποθέσαμε πως αυτό ήταν το λογικό ξεκίνημα που θα ακολουθούνταν από το γενικότερο ξήλωμα, που επιτέλους θα απάλλασσε την πόλη απ΄την αντιαισθητική και άχρηστη αυτή έμπνευση της προηγούμενης δημοτικής Αρχής!

Δυστυχώς όμως τέτοια συνέχεια δεν υπήρξε. Η διοίκηση του Λιμενικού Ταμείου -και μαζί της αναμφίβολα και η δημοτική Αρχή- επέλεξαν την πολιτικάντικη λύση να είναι και με τον αστυφύλαξ (δηλαδή με τους καταστηματάρχες και την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών), χωρίς όμως να κακοκαρδίσουν και τον χωροφύλαξ (δηλαδή την προηγούμενη δημοτική Αρχή και τους φίλους της), που εμπνεύστηκαν και συνεχίζουν να υπερασπίζονται την ανεκδιήγητη αυτή τοποθέτηση!

Η “μέση λύση” που επέλεξαν, ήταν χωρίς αμφιβολία η χειρότερη απόφαση που θα μπορούσαν να πάρουν, γιατί, είτε θα έπρεπε να θεωρήσουν τα κολονάκια σαν μια αχρείαστη και ακαλαίσθητη έμπνευση που μόνο προβλήματα δημιουργεί, χωρίς -όπως πολλές φορές έχουμε αποδείξει- να λύνει κανένα, οπότε θα έπρεπε να τα ξηλώσουν χωρίς δεύτερη σκέψη, είτε να τα θεωρήσουν σαν καλαίσθητα και …χρήσιμα, οπότε έπρεπε να τα αφήσουν όπως ήταν, για να μην πούμε να τα …αυξήσουν κιόλας!

Τώρα πλέον, το μέλλον των κολονακίων, μάλλον θα είναι πιο προβληματικό απ΄ότι το παρόν: Γιατί είτε η κατάσταση θα μείνει ως έχει, με αποτέλεσμα όταν το Φθινόπωρο αποσυρθούν τα τραπεζοκαθίσματα το θέαμα να θυμίζει γριά ξοδοντιασμένη, είτε θα δούμε τα συνεργεία να ξανακαρφώνουν τα κολονάκια στη θέση τους. Διαλέγετε και παίρνετε ποιο απ΄ τα δυο θεωρείτε χειρότερο…

Η άτυχη όμως απόφαση που πήραν οι αρμόδιοι, εμπεριέχει -και μαζί εκπέμπει- και άλλα μηνύματα ευρύτερης σημασίας: Κατά πρώτον είναι αποκαλυπτική της ελάχιστα τιμητικής νοοτροπίας του συμβιβασμένου που υποδηλώνει η παροιμία για την ίδια την δημοτική Αρχή, που εφόσον υπάρχει, δεν περιορίζεται βέβαια μόνο στα κολονάκια αλλά επεκτείνεται και σε πολλά άλλα πράγματα… Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό…

Τώρα σε ότι αφορά τους “άρχοντες” της διαχείρισης των λιμανιών μας, εκεί, λόγω και της άμεσης αρμοδιότητας που έχουν για τα κολονάκια, δημιουργούνται ακόμη μεγαλύτεροι προβληματισμοί που τώρα ενισχύονται ακόμη περισσότερο γιατί: Υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν σε πολλούς επιφυλάξεις για την καταλληλότητα -από πλευράς γνωστικής επάρκειας του αντικειμένου- για κάποιους εξ αυτών. Για παράδειγμα, δεν γίνεται να είσαι βοσκός, ακόμη κι αν είσαι ο καλύτερος και να είσαι κατάλληλος να διοικείς μια στρατιωτική μονάδα. Απλούστατα γιατί υπάρχουν διαφορετικές απαιτήσεις ανά περίπτωση, αφού άλλο πράγμα είναι οι προβατίνες κι εντελώς διαφορετικό οι φαντάροι… Τώρα λοιπόν και μετά απ΄ αυτή την εξέλιξη, οι όποιες επιφυλάξεις θα αυξηθούν και μαζί, μάλλον θα πρέπει να ξεχαστούν οι όποιες ελπίδες για ρηξικέλευθες αποφάσεις που θα απογείωναν το Ταμείο και θα το καθιστούσαν πανίσχυρο πυλώνα  οικονομικής αρωγής, καθοριστικό στην ανάπτυξη και στην ευημερία του Δήμου, όπως θα μπορούσε -κι όπως θα έπρεπε- να είναι. Και καθόλου να μην εκπλαγείτε, αν καταλήξει, η μοναδική ριζοσπαστική αλλαγή που θα δούμε στο Λιμενικό Ταμείο της παρούσης περιόδου, να είναι η μετακόμισή του απ΄ το Διοικητήριο σε δική του ξεχωριστή, ανεξάρτητη και διακριτική στέγη!

Γιατί άραγε;

(* Ο ΝΙΚΟΣ ΓΑΖΗΣ είναι δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη “Δίαυλος”