170 χρόνια από την γέννηση του Λευκάδιου Χερν

170 χρόνια από την γέννηση του Λευκάδιου Χερν

(27 Ιουνίου 1850-26 Σεπτεμβρίου 1904)

Γεννημένος στην Λευκάδα από Ιρλανδό πατέρα και μητέρα Κυθηριώτισσα, ο Λευκάδιος Πάτρικ Χερν – όπως ήταν το βαπτιστικό του όνομα-ή ο Γιακούμο Κοϊζούμι, όπως ήταν το γιαπωνέζικο όνομα από την οικογένεια της συζύγου του, έζησε μια ζωή μυθιστορηματική. Πολίτης του κόσμου, ταξιδευτής από την Αμερική έως την Ιαπωνία, έτοιμος να κατανοήσει σε βάθος τον παλμό των λαών που επισκεπτόταν, γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο και την θέση του μέσα σε ένα σύμπαν ευμετάβλητο. Ποιες από όλες αυτές τις χώρες ήταν πατρίδα του; Μα όλες μαζί και κάθε μία ξεχωριστά! Μικρό παιδί δεν ευτύχησε να απολαύσει οικογενειακή θαλπωρή. Κανείς δεν τον φώναζε με το όνομά του, αλλά τον αποκαλούσαν “το παιδί”. Χωρίς να το θέλουν, οι κηδεμόνες του του έδωσαν το δικαίωμα να διαλέξει ο ίδιος το όνομα που τον εξέφραζε περισσότερο. Κράτησε με περηφάνια το “Λευκάδιος” επιδεικνύοντας την ελληνική του καταγωγή. “Στην Λευκάδα τα δέντρα σκύβουν να πιουν νερό στην θάλασσα”, θα γράψει αργότερα. Η Ελλάδα ήταν μέσα του ένα ακοίμητο καντήλι που έφεγγε τις σκοτεινές ομίχλες της ζωής του. Στα γραπτά του αναγνωρίζει κανείς την φωτεινή ματιά ενός ελεύθερου από προκαταλήψεις ή ιδεοληψίες πνεύματος. Η Ιαπωνία ήταν ο καμβάς που πάνω του θα υφάνει την οικογενειακή ζωή του. Βρίσκει την θαλπωρή που αναζητούσε και η νέα πατρίδα του τον γοητεύει τόσο πολύ που γίνεται το λίκνο ενός καινούργιου προσώπου: του Γιακούμο, του τόπου δηλαδή που γεννιούνται τα σύννεφα. Η νέα του πατρίδα θα τον αγκαλιάσει και θα τον τιμήσει. Από την Δύση στην Ανατολή και από την Ανατολή στη Δύση, μέτρο θα παραμείνει για τον Λευκάδιο ο άνθρωπος. Σήμερα, 170 χρόνια μετά την γέννησή του, παραμένει ακόμα συναρπαστικός, για την ζωή του και το έργο του, που ακολουθεί με συνέπεια.

Τυχερή η Λευκάδα που τιμάται και το δικό της όνομα μέσα από το δικό του, πάντα θα προσπαθεί να είναι άξια μιας τέτοιας τιμής. Ακόμη περισσότερο σε μια εποχή που οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, αλλά οι άνθρωποι απομακρύνονται όλο και πιο πολύ,  το ελεύθερο πνεύμα του Λευκάδιου Χερν γίνεται παράδειγμα αποδοχής, συνεργασίας, συμφιλίωσης, ενσυναίσθησης και αγάπης. Πέρα από εθνικότητες, θρησκείες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, ο άνθρωπος του Λευκάδιου Χερν είναι ένα ον θνητό και ευάλωτο, αναπνέει και ζει κάτω από τον ουρανό, χαίρεται και λυπάται πάνω στο χώμα. Ο συγγραφέας  τον αντιμετωπίζει με συμπάθεια, τον προσεγγίζει με κατανόηση, συμπάσχει μαζί του, κάθε φορά που ένας αόρατος μεταφυσικός κόσμος τον περιβάλλει με μυστήριο.  Αυτή η ολιστική προσέγγιση μπορεί να γίνει στις μέρες μας οδοδείκτης βιοθεωρίας, νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Καλούμαστε να συνυπάρξουμε με τον “άλλον” όποιος κι αν είναι αυτός, κρατώντας σφιχτά στο ένα μας χέρι την δική μας παράδοση και στο άλλο την αποδοχή που προϋποθέτει το “μαζί”. Ας είναι λοιπόν η επέτειος αυτή των 170 χρόνων από την γέννηση του Λευκάδιου Χερν μια πρόκληση για σκέψη και δράση προς αυτήν την κατεύθυνση.

Χαρά Σαΐτη

Αντιπρόεδρος Πνευματικού Κέντρου Δήμου Λευκαδίων