Το σχόλιο της ημέρας: Αν έχεις τύχη διάβαινε…

Το σχόλιο της ημέρας: Αν έχεις τύχη διάβαινε…

‘Οπως όλοι γνωρίζουμε, η θεά τύχη δεν μοιράζει ισόποσα την εύνοιά της στους ανθρώπους. Το αντίθετο μάλιστα: Σε άλλους -δηλαδή στους λίγους- δίνει απλόχερα όλη της την εύνοια, ενώ στους πολλούς δείχνει αδιαφορία ή ακόμα χειρότερα την αποστροφή της. Οι λιγοστοί τυχεράκηδες  της πρώτης κατηγορίας λοιπόν μοιράζονται σε όλα τα επαγγέλματα και όπως είναι φυσικό, αυτή τους η ιδιότητα τους κάνει συχνά να ξεχωρίζουν και να έχουν εντυπωσιακές επιτυχίες!

Αυτό συμβαίνει και στον δημοσιογραφικό χώρο! Εκεί που οι πολλοί του χώρου για παράδειγμα δεν μπορούν να σταυρώσουν μια είδηση της προκοπής ούτε για σεφτέ, υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοί τους που περπατούν στην παραλία κι οι ειδήσεις σαλτάνε μπροστά στα πόδια τους σαν τρελαμένα λαβράκια που τα κυνηγάει καρχαρίας…

Έτσι τη μια φορά θα τύχει να περνούν πρωί-πρωί έξω από κάποιο μουσείο στα πρώτα του εγκαίνια, θα δουν -τυχαία πάντα- φως και θα ανέβουν για να δουν ποιος ξέχασε τα φώτα αναμμένα και τσουκ, νάτο το πρώτο λαβράκι και μάλιστα σε αποκλειστικότητα κι άσε τον ανταγωνισμό να βολοδέρνει  πολλές ώρες αργότερα με κάποιο μπαγιάτικο και άχρωμο δελτίο τύπου!

Μια άλλη φορά, το “λαβράκι” μπορεί να είναι κάποια σημαντική γνωριμία που να παρέχει στον τυχεράκια το προνόμιο να παρακολουθεί κάποια άσκηση, ας πούμε πυροσβεστικής διάσωσης, από το “στρατηγείο” της κι άσε τον ανταγωνισμό να τρέχει στις ερειπωμένες αποθήκες που υποτίθεται πως έπιασαν φωτιά και πως υπάρχουν θύματα προς διακομιδή…

Ένα τρίτο “λαβράκι” θα μπορούσε να είναι, εκεί που σουλατσάριζε λ.χ. ο τυχεράκιας έξω από το ίδιο “στρατηγείο” κάνοντας τον πρωϊνό του περίπατο, να τύχει να δει μια ασυνήθιστη κινητικότητα, κιβώτια με τρόφιμα και άλλα καλούδια να μεταφέρονται μέσα, κόσμο να πηγαινοέρχεται και τοπικό άρχοντα να επιστατεύει της διαδικασίας. Έ, ο καθένας θα χώνονταν με την μηχανή στο χέρι, (αν τύχαινε να την κρατάει), σε απαγορευμένο -υποτίθεται- χώρο και θα έβαζε άμεσα  την είδηση -και τις φωτογραφίες αν του στήνονταν- σαν “ζεστοφούρνι”, την ώρα που ο ανταγωνισμός κοιμάται τον ύπνο του δικαίου…

Το πρόβλημα με τέτοιες πολύ καραμπινάτες εύνοιες της τύχης, υποκρύπτεται σ΄ εκείνη την παροιμία που λέει “μια του κλέφτη, δυο του ψεύτη, τρίτη και η κακή του μέρα”, χωρίς βέβαια να υπονοεί κανείς πως οποιοσδήποτε εκ των πρωταγωνιστών θα είναι κλέφτης ή ψεύτης. Λέμε την παροιμία όμως εντελώς παραβολικά, γιατί κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση,να παρεξηγήσει ο ανταγωνισμός την τρίτη φορά την κατάσταση και να τα πάρει στο κρανίο, οπότε να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων το μπαγιάτικο έτσι κι αλλιώς δελτίο τύπου όταν του σταλεί, ή ακόμα χειρότερα, να αποκλείσει οριστικά τον αποστολέα από “πελάτη” του χαρίζοντάς τον ολοκληρωτικά στον τυχεράκια, αν θεωρήσει πως αυτός του έχει ξεχωριστή αδυναμία και μεταχείριση… Κι αυτό θα είναι κάτι που κανένας τοπικός άρχοντας δεν το θέλει…

Ο Σχολιαστής

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *